ZIT KUTUPLAR "Tamamlandı"

Herkes İkinci Bir Şansı Hak Eder

Ağzımdan sessiz bir şekilde dökülen tek sözcük "Mert" olmuştu.

Oydu.. Beni yıllar önce en yakın arkadaşımla aldatan pislik, şu an karşımda duruyordu.

Hem de tam onu unutmaya başlamışken, birden karşıma çıkmıştı.

Her şey bitti zannederken, canımı yakmayı yine başarmıştı.

"Yağmur... Görüşmeyeli nasılsın?" Hahh.. Bide soruyor yaa.

"Çok iyiyim... Sen beni aldattığından beri çok iyiyim Mert." Artık sinirlerim bozulmaya başlamıştı.

"Abla ne diyorsun sen?" Rüzgar'ın sinirle çıkan sesine aldırmadan, sokağın sonuna doğru yürümeye başladım.

Daha fazla dayanamıyordum. Gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı bile.

Görüşmeyeli tam beş yıl olmuştu. Ben onu unutmaya başlamışken yine karşımdaydı.

Yağmurda yağmaya başlamıştı. Ben yağmurlu havaları sevmezdim. Çünkü gök gürültüsünden çok korkardım.

Bir taksiye binmeye karar verip, yoldan geçen bir taksi çevirdim.

Yanıma fazla para almamıştım ama yinede yetecek kadar param vardı.

Taksiciye üniversitedeyken çok gittiğim uçurum kenarının adresini verip, beklemeye başladım.

Rüzgar'ın ağzından;

"Allah'ım delireceğim yaa. Nerede bu kız?." Ablam yanımızdan ayrılalı neredeyse yarım saat olmuştu.

Ve biz hala ondan bir haber alamamıştık.

Hep o çocuk yüzünden olmuştu. Ablamı o üzmüştü.

Daha fazla sinirlerime hakim olamayıp, o p*ç*n üzerine doğru yürümeye başladım.

"Ulan şerefsiz p*ç!.. Seni öldüreceğim oğlum."

Karşımda duran kafaya bir yumruk indirip, boğazına yapıştım.

O ise hiç bir şey yapmıyordu.

"Rüzgar? Yapma yeter." Derin'in sesini duymamla ona doğru dönüp, "yetmez bu şerefsize!" deyip bir yumruk daha indirdim.

Ablam benim için çok değerliydi. Onu kimse üzemezdi. Hele ki bu bir erkekse.

Mert'in yüzü kanlar içinde kalmıştı. Ama hala onu dövüp, öldürmek istiyordum.

Tam bir yumruk daha indirecektim ki, Derin koluma yapışıp masum bir şekilde 'yapma,' dedi.

O an içim bir tuhaf oldu. Gözleri sanki bana eskisi gibi bakmıyordu. Sanki artık benden nefret ediyormuş gibi bakıyordu.

"Rüzgar burda böyle boş boş durup hiç bir şey elde edemeyiz. Gel ablanı arayalım.. Nereye gitmiş bulalım onu?"

Derin'in söyledikleri mantıklı gelmişti. Burda böyle boş boş durup vaktimi yerde yatan bu p*çle geçiremezdim.

"Tamam arayalım ama ben ablamın nereye gitmiş olabileceğini bilmiyorum ki.. Biz buraya daha yeni taşındık."

"Hmm... Haklısın. O zaman bekleyelim Rüzgar. Elbet sakinleşince gelicek."

"Haklısın," diyerek Derin'e katıldığımı belli ettim.

Ablam ne de olsa eninde sonunda eve gelecekti.

Mert'in ağzından;

Her yerim mosmor olmuştu. Ama bu umurumda bile değildi.

Yağmur'u çok iyi tanıyordum. Kendine zarar verecek bir şey yapmazdı ama yinede onun için endişelenmiştim.