Won or lost

Hoofdstuk 5

Amy
Met een gaap werd ik wakker. Ik pakte mijn telefoon om te zien hoe laat het was. Half elf. Ik had lang uitgeslapen. Ik draaide me om, Diego was weg. Dat was te verwachten. Ik hoop niet dat het ongemakkelijk wordt tussen ons dadelijk bij het ontbijt -als we elkaar al zouden zien, want stel er was gisterenavond iets mis gegaan en de jongens wilden niet meer bij ons zitten, of mijn vriendinnen niet meer bij hen-. Ik opende whatsapp en zag de groepsapp weer staan. Ik zag dat ik honderd berichten had, waarvan de meeste foto's en filmpjes. Was ik er gisteren maar bij...
  Ik sloeg alle nummers op in mijn contacten, en bekeek de profielfoto's. Van een paar jongens wist ik de naam nog niet eens, en die kon ik nu achterhalen. Ik kende Diego, Stefan en Pablo al. Diego herkende ik natuurlijk het beste, zijn steile blonde haar en donkerblauwe ogen. Daarmee leek hij op Stefan, die donkerblauwe ogen en krullend blond haar had. Pablo zag er weer helemaal anders uit, hij was zongebruind in tegenstelling tot de andere twee -al zou dat misschien nog komen- en had donkerbruine ogen en donkerbruin haar. Totaal anders dus. Ik zag de namen van de andere vijf jongens staan, maar de profielfoto's waren onduidelijk en daar kon ik niet zomaar iemand uithalen. Jesse, Laurens, Sem, Yuki en Gijs waren de andere namen. De naam Yuki liet me glimlachen, die naam vond ik echt heel leuk en ook schattig klinken. Hij was misschien wel de Chinese jongen die er was, dat leek me wel een naam voor hem.
  Ik hoorde stemmen van de woonkamer komen en stond op uit bed. Ik merkte dat ik geen shirt aan had, en alleen mijn slaap-beha droeg. Ik pakte mijn shirt die op bed lag en trok hem aan. Daarna liep ik snel naar de deur om het gesprek af te luisteren.
  'Oh mijn god, serieus?!' 'Sst! En ja, ik meen het!' siste Lilly. 'Maar vertel het aan niemand!' beval ze Noa. 'Lilly, je kent me. Zoiets zou ik nooit doen!' zei Noa. 'Dat weet ik, maar nog.' zei Lilly. Ik deed mijn kamerdeur open en zag Noa en Lilly me aankijken. 'Waar hadden jullie het over?' vroeg ik. Ik deed mijn deur achter me dicht en liep naar de bank. 'Oh, het is niks.' lachte Noa. 'Kom op, jullie kunnen het vertellen.' zei ik. 'Niet door vertellen hè?' mompelde Lilly. 'Aan wie zou ik het moeten vertellen dan?' lachte ik. 'Diego.' mompelde Lilly. 'Niemand.' zei Noa snel, en hard. 'Wat?' vroeg ik, omdat ik niet snapte wat er aan de hand was. Ze wisten toch niets van mij en Diego? 'Ik heb gisteren met Gijs en Pablo gezoend.' lachte Lilly met een blozend gezicht. 'Oh mijn god, meid. Was je zo dronken?' lachte ik. 'Misschien.' grinnikte Lilly. 'Wat heb jij gisterenavond gedaan?' vroeg Noa. 'Helemaal niks.' zuchtte ik. 'Het was echt saai hier zonder jullie.'
  'Hey hallo!' riep Floor ineens. We keken allemaal met een ruk op naar Floor. Ze glimlachte breed en liep vrolijk naar de bank. 'Waarom ben jij zo vrolijk?' lachte ik. 'Ik heb helemaal geen last van een kater!' 'Dat komt vast omdat je te vaak drinkt.' grapte Lilly. 'Grote kans dat dat het is, maar het is fijn.' lachte Floor. 
  'Zullen we gaan ontbijten?' vroeg ik. 'Ja!' riep Floor. Floor, Noa en ik stonden met zijn allen op en liepen de woonkamer uit, maar ik bleef zitten. 'Lilly, kom je?' vroeg Noa. 'Misschien moeten we ons eerst aankleden.' stelde Lilly voor. 'Oh ja.' zeiden we. We liepen allemaal onze eigen kamer in en trokken onze kleren aan. Ik deed een kort spijkerbroekje aan die tot mijn navel kwam. Daarop trok ik een kort strapless topje aan in een zalmroze kleur, wat goed paste bij het lichte broekje. Ik trok er mijn slippers bij aan.
Zodra iedereen klaar was liepen we door mijn kamer heen, de deur uit, maar net zodra Lilly de deur dichtgooide, riep Noa 'De pas!', maar het was te laat. De deur was dicht en de twee pasjes die we hadden lagen binnen. 'Kut!' riep Floor. 'Ik ren wel naar beneden om iemand te halen.' zei ze, waarna ze de gang uitrende. Na enkele seconden kwam ze terug rennen, langs ons af en de andere kant op. 'Verkeerde kant!' lachte ze, waarna Lilly, Noa en ik hard begonnen te lachen.
  Na een paar minuten, die uren leken te duren, kwam er een vrouw aan lopen. 'This is our room.' zei Floor, in haar gebrekkige Engels. Het was nooit haar sterkste vak geweest. De vrouw drukte het pasje in de deur, waarna die geopend werd. Ze haalde het pasje er weer uit, en duwde de deur voor ons open. 'Gracias!' zei ik, waarna we met zijn vieren naar binnen liepen. 'Au revoir!' riep Lilly nog, waarna we de deur dicht deden. 'Lilly, dat is Frans.' zuchtte Noa, waarna ze lachte. 'Nee?! Serieus?! Fuck! Ik dacht iets goed te kunnen.' mompelde ze. We lachten allemaal.
  Noa en Floor pakten beiden een pasje, en daarna verlieten we onze kamer weer. We gingen met zijn vieren de lift in, en zodra we daar in stonden ging hij naar beneden. 'Hoe gaat het eigenlijk met je hoofdpijn?' vroeg Floor aan me. 'Slecht.' zei ik. 'Nog steeds veel pijn?' vroeg ze. 'Nee, met mijn hoofd gaat het goed.' zei ik. 'Huh.' zei Floor. Lilly, Noa en ik lachten. 'Waarom lachen jullie? Die zinnen kloppen niet. Het gaat slecht met je hoofdpijn maar goed met je hoofd?' zei Floor. 'Haar hoofdpijn is weg dus daar gaat het slecht mee, en met haar hoofd gaat het goed omdat de hoofdpijn weg is.' legde Noa uit. 'Ooh, ha ha.' zei Floor. 'Maar nu is het niet meer grappig, omdat ik het uitlegde!' riep Noa uit. We grinnikten alle vier.
De lift kwam tot stilstand en de deur ging open. We liepen naar de eetzaal, maar zagen vlak voor de deuren de groep met jongens staan. 'Hey jongens!' riep Floor vrolijk. De jongens draaiden zich om en keken ons aan. 'Het buffet is dicht, en gaat pas om twee uur vanmiddag open!' riep de Chinese jongen. 'Nee! Ik had net zo'n honger.' mokte Lilly.