The girl with the guns.

2

Hijgend ren ik door de lange gang heen. Het zweet gutst over mijn lichaam, maar ik besteed er geen aandacht aan. Eerst hier wegkomen. Half uitglijdend sla ik een bocht om en ontwijk daarbij een kogel. Door mijn oortje schreeuw ik tegen Gino dat de deur open moet, en de deur glijd automatisch open. Ik ren door de deur de straat op en stap in de auto. Met piepende banden trekt Joe op en we scheuren door de smalle straatjes van Italië. Lachend trek ik de bivakmuts van mijn hoofd en bevrijd mijn haar uit een strakke staart. Vermoeid leun ik achterover en sluit mijn ogen.

-

'Hè Cris, blijf je hier de hele dag zitten?' Mijn broer Gino leunt tegen het autoportier en kijkt me grijnzend aan. 'Gefeliciteerd hè, de Monte dei Paschi di Siena overvallen, dat is niet niks.' Ik stap uit de auto en beuk hem opzij. 'Ja klopt, daarom krijg ik de opdracht en jij niet.' Zogenaamd boos komt hij langs me lopen en stompt me tegen mijn schouder. Stoeiend lopen we naar binnen waar mijn moeder al staat te wachten. 'Oh bella, gaat alles goed? Geen pijn? Kom binnen! Wil je wat eten?' Ik rol mijn ogen naar Gino en stap de keuken binnen. Net als gewoonlijk ruikt het naar verschillende kruiden. 'Mammi, ik ga douchen en daarna met Papa praten. Kunt u ervoor zorgen dat het eten straks klaar staat?' Mijn moeder knikt en ik draai me om. Ik wenk een bodyguard en begin door de lange gang te lopen. In het Italiaans begin ik hem instructies te geven en daarna ren ik naar mijn kamer. Ik laat me vallen op bed en staar naar het plafond. Nadat mijn vader verteld had dat ik een bank moest beroven heb ik 2 maanden lang alleen maar getraind. Samen met mijn personal trainer heb ik aan mijn conditie en techniek gewerkt, en vandaag was eindelijk de grote dag. Ik mag een deel van het geld houden. Fantaserend lig ik op mijn bed tot de deur open gaat.

'Signora? U wordt verwacht.' Zuchtend sta ik op en loop mee met de bediende. Als we steeds verder lopen krijg ik een idee waar we heen gaan, en niet veel later staan we dan inderdaad bij mijn vaders 'studeerkamer'. Ik klop op de deur en na de 'binnen' loop ik naar binnen. In de donkerste hoek van de kamer zit Don Rossi in een grote stoel. Je zou mijn vader als een slecht persoon kunnen omschrijven maar dat maar daar denk ik anders over. In mijn ogen is hij een deskundig vakman, goede vader en een loyale, trouwe man, afgezien van het feit dat hij een maffiabaas is dan. 'Ahh Cristiana, wat ben ik trots. Je eerste grote klus verliep uitstekend.' Ik merk dat ik begin te glunderen, ik hou ervan om mijn ouders trots te maken. Als hij weer het woord neemt, glijd de lach van mijn gezicht en luister ik aandachtig verder.