Shithole

<Olayın başlama tarihinden>

Annemle uyumayı hobi edindiğim için babam yine kızıyordu.Her mutsuz olduğunda suçlu olan annem oluyordu.Onu yalnız bırakmak istemiyodum.Bu gece babam sinirlendi ve bana sözlerle şiddet uygulayarak odamda yatmaya zorladı.Annemin küçükken bana söylediği ninniyi okulda yeni öğrenmeye başladığım çarpık türkçemle,ipeğimsi yumuşaklıkta ve cennet kokusuyla dolu gibi hissettiğim yatağımın içine girerek söylemeye başladım.Ve uykuya dalmayı diledim.Rüyamda kendi yaş gruplarında olduğu gibi tarlalarda oyalanan tatlı sincap ve tavşanlar görmekten çok uzak bir kabusun içindeydim.Ağzı kocaman,gözbebeklerinin olması gereken oyuklardan siyah kanlar damlayan,içi deşilmiş ve kalbinin olduğu yer bir sürü içki,sigara,alkol,uyuşturucudan oluşan siyah kalpli 8 yaşındaki çocuğu rahatlıkla korkutabilecek bir adam görüyordum.İnsana bile benzetilmesi zorken ben bu şeyi tıpkı babamı andırdığı gerçeğini beynime geçirmeye çalışıyordum.Bir meleği yiyordu.Bayan melek acı dolu çığlıklar içerisinde bunu bana yaşatmaması için bağırdı.Ama babam onu dinlemedi.Damarlarını belli eden etinde sürünen yaşlı derisinden oluşan elini kaldırdı ve meleği dövmeye başladı.Akan kanları bir bardağa doldurup kahkaha atarak içti.Ve tam uyanmaya yakın bir zamanımda meleğin yüzüne bakmaya çalışırken yere damlamış kanları takip ediyordum.O sırada bir yüze yaklaştım.Pis nefesini vererek "Sıra sana da gelecek!Macera finalsiz kalmayacak!" diye yüzüme yaklaşıp üfledi tanımadığım bir ses.Bu korkuyla irkilip uyandım.Terler içerisinde kaldığımı anladığımda gördüğüm tek şey yerdeki bej rengi parkede bulunan kahverengiye yüz tutmuş kan damlalarıydı.Böyle bir kabustan sonra bu görüntüyle karşılaşmak psikolojimi alt üst etmeye yetmişti sanırım.Soğumuş terlerimin damlayıp,sindiği yatağımdan irikilip kalkmak bile beni ürkütür hale gelmişti.Hemen yere eğilip kan damlalarına elimi sürmeye çalıştım.Ama yok oldular.Biliyordum aslında böyle birşey yoktu,ama nedenini bilmeden korkup acıyla çığlık atmakla yaşam belirtisi verdim.Bütün bu beynimin bana oynadığı iğrenç oyunları yok sayarak güne hazırlandım.Güniçerisinde durduk yere çığlık atıyordum.Ama ne olduğunu annem de ben de bilmiyorduk.Annem bu olaylardan bir süre sonra babamın yaptıklarına dayanamadı ve babamdan boşandı.Keni hayatını kurmaya çalıştı.Bana da bakmaya çalıştı.Ama bulunduğumuz durumlardan dolayı bütün bu yükleri kaldıramayıp kan kanserinden dolayı ben 15 yaşındayken öldü.Bana küçükken güvende hissetmem için söylediği ninniyi cenaze töreninin sonunda mezar taşının başında da söyledimi hatırlıyorum ;

-Geceleri rüyalarımı süsleyen

Gündüzleri benliğimi çalan

Nasıl bir bağlılık bu böyle

Tarif edilemez bir büyüyle

Kanımı hisset

Değiştir göz yaşlarımı

Sen bir meleksin biliyorum

Sakın bölme bu rüyamı

Seni seviyorum

Heryerde sen,sesimde sen,kanımda sen,nefesimde sen,tenimde sen

Seni seviyorum ....

< Günümüz >

Annemin ölmesinin tek sebebi -daha doğrusu en başlıca sebebi- babamdı.Bizi bu hale getiren babam ve onun gibi olanlardı.Ve onun gibiler düşmanım.Artık kimseyi incitemezler,hiçbir anneyi cennetinden düşüremezler!...

Merhaba ^.^ bu benim ilk hikayem umarım birazda olsa becerebilirim :)))) okuyup eleştiri ve yorumlarınızı alabilirsem çok mutlu olurum,zaman ayırdığınız için teşekkürler ^.^