Backstage Love - Shawn Mendes

#62

POV DEMI

Shawn zet mij af op het trein station. Hij wordt hier zometeen opgehaald en mijn trein komt ook zo als het goed is zo.

Ik geef Shawn een knuffel. "Ik ga je missen." Zeg ik. "Ik jou ook."

Ik trek me terug en kijk om me heen, ik zie een bekent groepje op ons af stormen, ze kijken niet blij. Ik pak Shawn's hand vast en knik met mijn hoofd naar het drietal. Hij ziet hun ook en drukt een vlug kusje op mijn hoofd.

"Nou Mendes, heb je weer goed gedaan." Zucht eentje. "Inderdaad, iedereen was aan het stressen." Zegt de ander. "Jullie ook goede morgen." Zegt Shawn.

"Sorry, voor alles." Zeg ik zachtjes. Iedereen kijkt mij aan met een niet al te blij gezicht. "Aan sorry hebben we niks." Moppert een man. Begrijpelijk knik ik. "Het is niet Demi's schuld." Zegt Shawn vlug en slaat zijn arm om mij heen. Ik sla die arm weg en schudt mijn hoofd. "Jawel."

Mijn trein staat er inmiddels al. "Kom op, even afscheid nemen. Jullie hebben geluk dat Karla er niet bij is." Zegt de linker.

Ik knuffel Shawn. "Ik hou van je." Mompel ik. "Ik hou meer van jou." Fluistert Shawn. "Onmogelijk." Ik druk mijn lippen op die van hem en laat hem dan langzaam los.

Ik stap in de trein en ga bij het raam zitten zodat ik hem nog kan zijn. Ik zwaai. Shawn rent ineens de trein in. Ik sta op en kijk hem verwart aan. Shawn legt zijn handen op mijn kaak en zoent mij passievol. Ik zoen terug. Het voelt goed. Beter kan niet.

Shawn laat mij loos. "Doeg." Zegt hij. Shawn draait zich om en loopt de trein uit. Hij gaat voor de trein staan en zwaait. De deuren gaan dicht en langzaam begint de trein te rijden.

Shawn rent mee en ik zwaai naar hem en glimlach en begin ook wel zachtjes te huilen.

Als Shawn niet meer veder kan zucht ik diep. Ik ga hem heel lang niet meer zien. Gelukkig kan ik hem nog horen. Ik doe mijn oordopjes in en luister naar zijn stem.