[The Question]
Tricia was awaken by the headache. Parang sasabog ang ulo niya sa sobrang sakit. Hindi din nakatulong ang maliwanag na sikat ng araw na tumatama mismo sa kanya. She cussed under her breath. Parang pinagsisihan niyang bigla na uminom siya.
"You're an idiot Tricia." She murmured sitting on the bed. That's when she realized that she have nothing but the blanket covering her body. Napangsinghap siya at agad na hinila ang kumot sa dibdib niya. Maliban sa mga nangyari bago siya nalasing ay wala na siyang maalala pa. Did her husband undressed her? Or did something happened? Lahat ng mga tanong niya ay biglang nawala ng bumukas ang pinto ng kanilang kwarto at iniluwa nito si Vince. May hawak itong food tray. And when his eyes met hers, agad niyang inilihis ang mga mata niya. Bigla niyang naalala ang lahat ng mga rebelasyong nalaman niya kahapon.
Grace.
Vince.
Their sin.
Parang gusto niyang masuka. She wants to run away. She don't want to see him. She don't want to hear his voice.
"Trish.." Vince voice filled the room.
She cringed.
Her peripheral vision caught him staring at her habang nilalapag nito ang tray sa bedside table hanggang sa naupo ito sa tabi niya.
"Hon..."
His voice. Parang lason na unti-unting pumapatay sa kanya.
She was surprised when she flinched the moment she felt Vince touched.
"Bakit nandito ka pa?" She asked her eyes still fixed on the curtains fluttering by the window.
"Trish, we need to talk."
"Talk about what?"
Hindi sumagot si Vince.
Tricia couldn't bare it anymore. She don't want to cry. Ayaw niyang maging mahina. She clutched the blanket on her chest and attempted to stand pero bigla siyang napaupo uli when she felt pain between her thighs. She shut het eyes and mentally rolled her eyes. Nagising siya ng walang saplot at masakit ang masilang parte ng katawan niya. Ano pa nga bang dahilan, hindi ba? Mas lalo siyang nandiri, nanlumo, nainis, sari-sari ang nararamdaman niya.
She knew Vince noticed her discomfort kaya tinanong siya nito but she didn't say anything. She even removed his hand on her arms and forced herself to stand kahit na kumikirot ang pagkababae niya. Thank goodness she did and managed to walk to the bathroom dahil kung hindi, baka bumigay na naman siya. Vince followed her pero mabilis niyang naisara ang pinto. He knocked and called her name pero tila nabingi na siya.
Sa kasinungalingan.
Sa katotohanan.
Sa lahat.
She leaned her back on the door, her hands cupping her mouth that caused the blanket to fall on the floor.
Pakiramdam niya ay may sumasakal sa kanya at pinipigilan siyang huminga.
Pakiramdam niya ay may pumipiga sa puso niya hanggang sa tumigil ito sa pagtibok.
Pinilit niya ang sarili na huwag umiyak. She stepped under the shower at kasabay ng pag-agos ng tubig ay ang pagpatak ng mga luha niya. Kung pwede lang hugasan lahat ng sakit na nararamdaman niya ay ginawa na niya. Gusto niyang lunurin ang sarili niya. Hindi na naman ito bago sa kanya. Naranasan na niya ito noon. Mas malala pa nga dahil nahuli niya mismo. Nasaksihan niya mismo ang panlolokong ginawa ni Vince sa kanya. Pero siguro totoo ngang mas masakit pag naulit pa iyon. Pain is like a poison. Lason na unti-unting pumapatay sa puso at sa utak niya. She want to know the truth from him. She want to hear it from him but at the same time, she doesn't want.
