Ben izim benim damgam bir imza gibidir.
Bu okula ailem yüzünden geldim.
Ama şunu öğrendim.
Önümde duran Duman bozutu izimden sürüklenmek istiyor. Ben ona göre sadece masum bir kızım benden ne istesin ki, ama peşimden gelse de.
Umursamaz numarası...
Evin kapısını açmayı denedim ama ellerim titrerken anahtarı düşürdüm elimi ağzımı kapattım ağladım beni üzülmemi dayanamayan Volkan açıp beni içeriye soktu kendisi kapıda takılı anahtarı çekerek kapıyı içeriden kapatıp yanıma geldi beni lavaboya götürdü yüzümü yıkamak için musluğu açıp kendi elleriyle yıkadı ben zemine oturdum kuvvetin önüne yanıma oturanı fark ettiğimde " o kimseye zarar vermezdi ama onu çok rahatsız ettiler küçükken ona sahip olmak isteyen bir oğlan vardı sürekli onu bir evde kilitledi volkan ilk başta biz kendisi gitmiştir diye düşündük onu çocukken tanırdım ilk salıncakta tanıştık neyse sonra öğrendik evine gelmişti o evden kaçmıştı üzeri...yırtıktı her tarafı mosmor anlamadık ama ..." sustum ve ağladım .
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Beni anlıyordu beni mutlu etmek için değil , yaşadığı baskıyı farkındaydı hissetti onu bu yüzden seviyorum bağlıyım .
Kendime gelmiştim ondan ayrıldım göz yaşlarımı sildim avucumun tersiyle -iç çektim ayağa kalkıp yüzümü su serptim ve kalkmasını sağladım sarıldık kulağıma " geçecek merak etme " diyordu biliyordum kafamı salladım ve banyodan çıktık beni odaya götürdü yatmamı söyledi iyi değilsin dedi itiraz etmedim biraz yastığı başımı koydum bizi bıraktığı yük çok fazlaydı uyansa o yük hafifleyecekti ama uyanmıyor gözlerini açmıyor o beni üzüyordu imzanın odasında uyumak istemedim o yüzden Yelda teyzenin odasına gittim orada uzandım kucağında uyudum Volkanın alnımı okşuyordu saçlarımla oynuyordu .
Kucağında uyudum yorgunluğum akıp gitti gözlerimde ağırlık kalktı tek duam izin kendisini gelmesiydi bir haber almak iyi bir haber ama gelmiyor yarın uğrayacağım kesin diye karar verdim onun yanında olmalıyım .
İz
herkes benim uyanmamı bekliyorlardı ama ablamla kalmak gerek son bir şey söyledi " ben senin yanındayım tam buradayım ," diye kalbimi gösterdi bana sarıldı bende ona bırakmayacak kadar sarıldım kollarımın arasından uçup gitti bir geri geliyor sonra gidiyor dün de oldu " uyan kardeşim ," diyordu bana fısıltıyla ağlamaya başladım içimdeki yangın hiç bir zaman sönmeyecek bir yıkıktı onu kaybettim hepsi o adamlar yüzünden oldu başta ablamı bu hale getiren Kenan herifi sonra benim öküz herif çok saçma oldu biliyorum bu biraz haklıydı herkesi fazla üzmek istemedim uyanma vaktim dedim ve ışığı doğru adımladım yürüdüm kapı ne işi var diyerek çevirdim kapıyı ve kaybolup gittim gözlerim açıldı . Nefesim geri geldi yanımda ailem vardı Mayıs dün kalmıştı bana ' gözlerimi açmamı söylemişti ' ve açtım herkes sevindi annem " doktor bey gözlerini açtı" diye haber uçurdu Meral ise " mayısı haber veriyorum çok merak etti " dedi ağzımla " ne oldu bana ," dedim kekeleyerek içeriye doktor geldi elinde dosyayla " çok geçmiş olsun hastamız kendine gelmiş nasılsın İz ağrın sızın var mı ?" diyen doktora bileğimi sonra omzuma işaret ettim " anladım orasını iyileşmesi zor iz ablan sana imzanı armağan etti terfi ettin sıra geldi bileğin dikiş ağrısı o geçici salgıyla dolaşacaksın iyileşene kadar başka ağrın var mı ?" diye sordu kafamı salladım .
