21 februari, 2014
Harry is net weg. Zo'n 10 minuten geleden deed hij de deur dicht en hoorde ik zijn auto startten, en de straat uit rijden. En nu zit ik hier helemaal alleen, in ons grote huis.
Ik heb net Perrie opgebeld met de vraag of ze langs kan komen, wat kon. Ze kan hier elk moment zijn. Eleanor en Sophia zijn mee op tour, maar Perrie kon niet mee omdat ze binnenkort zelf met Little Mix op tour gaat. En ik ben nu bijna 4 maanden zwanger, dus dan is het ook niet zo fijn om mee te gaan op tour.
Op dit moment lig ik op de bank te wachten op Perrie, vandaar het lelijke handschrift. Ik ben vreselijk misselijk, en heb buikpijn. Maar nu naar jou schrijven maakt het al beter. Het geeft me een rustgevend gevoel. Perrie komt pas over een half uur, dus dit zou wel een lange brief kunnen worden, uit verveling. Maar het kan ook zijn dat ik zo al stop, en later verder schrijf.
Over anderhalve week heb ik weer een afspraak in het ziekenhuis. Harry is er dan dus niet, wat me echt niet lekker zit, maar het kan niet anders dit keer. Hij heeft zijn fans, en hij moet dus gewoon optreden, en er zijn voor zijn fans, en voor Niall, Louis, Liam en Zayn.
Ik ben een keer meegeweest op tour, en toen ben ik ook naar een paar concerten gegaan. De allereerste keer dat ik hun zag optreden herinner ik me nog zo goed. Het was meer dan ik me ooit had voorgesteld, want ik was immers altijd een Directioner geweest. Het was zo perfect, en ze waren echt totaal niet anders als zonder fans om hun heen, maar toch ook weer wel.
Ik stond helemaal vooraan, er waren geen zitplaatsen meer vrij in het stadion en dan kon Harry me zien, dat wilde hij namelijk graag. Overal om me heen stonden gillende fans, huilende fans, hysterische fans, maar het was leuk om te zien. Harry heeft de hele show niet één ander meisje aangekeken. Alleen naar mij. Alleen de fans om me heen dachten allemaal dat ze hun aankeken, waardoor ze alleen nog maar hysterischer werden. Tijdens het liedje Little Things, keek hij me zo diep in mijn ogen aan dat ik smold, en na zijn solo blies hij een kusje naar me. Waarvan weer alle fans dachten dat het naar hun, of gewoon naar alle fans in het algemeen, werd geblazen. Ik 'ving' het kusje met mijn hand, en Harry glimlachte. Alleen het meisje naast me, had door dat het specefiek naar mij gericht was. Ze vroeg waarom ik niet flipte, want niet alleen Harry keek vaak naar mij. De anderen ook. En dat kusje was volgens haar ook duidelijk alleen voor mij bedoeld, wat ik zelf ook wel wist. Maar voor ik antwoord kon geven, deed Harry dat al. Hij zei tegen de fans dat ze hun beste beentje voor moestten zetten, omdat his girlfriend in de zaal zat. Het meisje keek me met grote ogen aan, en ik knikte verlegen als bevestiging. Eerst vond dat meisje, dat overgens even oud was als ik, het vreemd dat ze naast Harry's vriendin stond. Maar we hadden als sinds het begin een klik, en nu is dat meisje, Yara, mijn beste vriendin.
Ik zag tijdens het concert hoe Harry ervan genoot. Van al die mensen die daar speciaal voor hem waren, de muziek, het zingen met zijn 4 beste vrienden, ik zie in de zaal zat. Ik zag het plezier en het genot in zijn ogen, en in de vrolijke dansjes die hij maaktte op het podium, zijn geweldige lach, waar je van smelt, die geen seconde niet op zijn gezicht was. Je had blind moeten zijn om niet te zien dat hij er met volle teugen van genoot, dat hij niks liever zou willen doen.
Maar ook vanaf dat moment was het gedaan met mijn privacy. Niet dat ik al veel privacy had, want ze hadden me al vaker met de jongens zien optrekken natuurlijk, maar niemand wist dat ik meer dan een vriendin was. We wilden gewoon een tijdje privacy, nouja, meer privacy dan dat we zouden hebben als we het meteen bekendmaaktten. En management wilde ook niet dat het meteen bekend werd, want stel dat het na een paar weken al weer uit was, wat gelukkig niet zo was, zou Harry's imago nog meer naar de knoppen gaan.
Ik hoop dat je hem nog vaker ziet genieten, zoals Harry zo goed kan. En dat jij dat ook gaat genieten van het leven, net zoals hij. Dat je ook zo'n mooie glimlach op je gezicht hebt, en dat je ogen twinkelen. Dat niks je dag nog zou kunnen verpesten, of je leven. Ik zou er kapot van gaan als jij het leven later niet zou zien zitten.
Liefs, mama.
~~~~
Dit was best een lange brief, yay :)
Dit verhaal staat nu op #84 in fanfiction in een week echt waar thank you so so so so so much <3
I hope you liked it :)
comment&vote :)
xxxx Willemijn
