Herkese ne kadar saçma gelsede ellerinden bir şey gelmedikleri için susmuşlardı. Abi ve Tim konuşma sonunda dinlenmeleri için çocukları yatakhanelerine götürdü. Kızlar ve erkekler ayrı kalıyordu. Herbert ve Stefan birbirleriyle konuşmaya çekiniyorlardı. Çünkü hâla aptalca bir şakanın içinde olduklarını düşünüyorlardı. İlk ağzını açan Herbert oldu " Fazlasıyla aptalca. Her şey çok anlamsız. Eğer gerçekten şaka değilse dünyanın sonu geldiğini düşüneceğim." Stefan ağır bir iç geçirdi ve Herbert'ın sohbet girişimini yarım bıraktı. Kafasını toplamaya ihtiyacı vardı. Bunun içinde yatakhaneye gidip uyuycaktı. Belki uyandığında her şey düzelirdi. Tim Stefan ve Herbert'ın yatakhanelerine gelince kapıyı çalarak içeri girdi. Kapı açılınca çocuklar gördükleri karşısında şoka uğradı. Hiç cam yoktu. 3 adet klima vardı ve ayriyeten her yer koyu renkliydi. Sanki yaşam sevinçleri ellerinden alınmış 3-5 ergenin odasına girmiş gibi hissettiler. O an Tim içeriye doğru bir adım attı. Uyanık olan vampirler ayağa kalktı ve selam verdi. Tim de onlara karşılık verdi " Sizlere bahsettiğim yeni üyelerin bi kısmını getirdim. Onlara yardımcı olmanızı ve iyi davranmanızı rica ediyorum. Umarım birbirinize alışabilirsiniz. Çünkü uzun süre yaşamınızı paylaşıcaksınız ve kimse nefret ettiği kişilerle aynı takımda olmak istemez." Tim 'uzun süre' yi bastırarak söylemişti. Stefan bunu farkedince göz devirdi. " Uzun süre kalıcağımıza garanti veremem ama bizimle iyi gecinmeniz herkes açısından iyi olur." dedi alayla. Yatakhanedekiler sessizce gülmeye başladı. Buna Tim de dahildi. İçlerinden yeşil gözlü ve gerçekten korkutucu derece kaslı olanları konuya atladı " Onlara iyi davranacağımıza emin olabilirsin Tim. Emanetler bizde." dedi alayla ve göz kırptı. Herbert korkudan altına işiycekti. Ama belli etmemeye çalışıyordu. Ne de olsa güçlü olmasan bile güçlüymüş gibi davranmak herkesi korkutabilirdi. Yani umarım. Tim odadan çıktı. Adının Jack olduğunu örendikleri çocuk başıyla yataklarının yerini gösterdi ve Stefan'ın kulağına eğilerek "Sakin ol zengin çocuk, biz düşman değiliz. Bize olduğun gibi görün." dedi. Ardından ayağa kalktı ve Herbert'a bakarak "Sizin ne olduğunuzu sizden iyi biliyoruz. Korkmanıza gerek yok. Biz de sizler gibiydik ama şimdi bakın neredeyse kardeş olduk. Emin olun 2 haftaya kalmaz siz de alışırsınız." Herbert güldü. İçten bir gülümsemeydi. Sanki biraz yumuşamış gibiydi. Ama Stefan olanları hâla saçmalık olarak görüyordu. Hafif bir kahkaha patlattı ve " Evet hepiniz benim buraya kalıcı olarak gelmediğimi biliyorsunuzdur. Bundan dolayıdır ki size bulaşmayacağım ama kurtulduğum gün hepinizin canına okuyacağım." dedi. Cümlesini bitirir bitirmez yatağa uzandı ve gözlerini kapadı. Herbert da iç çekip kendi yatağına yattı ve olanları düşünmeye başladı.
