Lost

32

Hoofdstuk 32

Ik was verbaasd om Rosa voor mijn deur te zien staan na een lange werkdag. Het gevoel bekroop me dat Daley haar verteld had wat er tussen ons speelde, maar dat gevoel verdween toen ze naar me glimlachte.

'Hai, Sky.'

Ik merkte op dat haar ogen betraand waren.

'Hey, wat is er?' zei ik terug. Misschien had Daley het haar toch gezegd, bedacht ik me. Waarom zou ze anders moeten huilen? Maar dan moest ze boos op me zijn?

Ik schudde de gedachten van me af. Als Daley het haar had verteld, was ze niet naar mij toegekomen. Het moest wat anders zijn.

'Kom binnen, Roos. Wil je wat drinken?' legde ik voor, terwijl ik een stap opzij deed, zodat Rosa er makkelijker langs kon lopen.  

Rosa zei niks, maar kwam huilend binnen en ging snikkend op de bank zitten.

'Water dan maar?' probeerde ik opnieuw.

'Ehm.. sorry. Ja, doe maar,' knikte ze.

'Alsjeblieft,' ik zette het glas voor haar neer en na haar antwoord liep ik richting de keuken om een glas voor haar te vullen met water.

'Bedankt,' reageerde Rosa en ze gaf me een glimlach.

'Wat is er gebeurd?' vroeg ik voorzichtig.

'Daley en ik hebben ruzie gehad. Ik vond dat hij raar deed, al vind ik dat hij dat sowieso vreemd gedrag vertoont de laatste tijd. Toen ik hem vroeg wat er aan de hand was, reageerde hij boos. Alsof er niets aan de hand was.' De tranen vloeiden over Rosa's wangen.

'Ik was er klaar mee en heb het eerste vliegtuig naar Amsterdam gepakt dat ik kon hebben. Ik wist niet zo goed waar ik heen moest, dus heb ik een taxi naar jou gepakt. Je vindt het niet erg, toch?'

'Nee, natuurlijk niet,' zei ik, terwijl ik mijn armen om haar heen sloeg.

'Roos, ik wil dat je weet dat je altijd bij me terecht kunt. Ik weet niet of je een slaapplek hebt, maar ik heb een logeerkamer en als je wilt, mag je daar logeren,' stelde ik voor. 'Ik begrijp best dat je Daley nu even zat bent, dat was ik vroeger ook weleens.'

'Je bent zo lief voor me, Sky. Waar heb ik jou aan verdiend?' Rosa huilde zachtjes.

Wat moest ik hierop zeggen? Ze wist niet wat ik haar flikte. En als ze dat wel wist, was ik er zeker van dat ze niet zo blij met me was als nu.

'Sky, ik vind het onwijs knap van je hoe je ermee omgaat dat Daley en ik iets hebben,' begon ze vanuit het niets daarover.

Ik slikte. Ook hierop wist ik niks te zeggen. En ik merkte aan mezelf dat ik het steeds moeilijker vond om het geheim van Daley en mij geheim te moeten houden.

'Dank je,' ik probeerde zo normaal mogelijk te doen tegen Rosa.

'Heeft Daley jou dingen verteld over waarom hij zo raar doet tegen mij? Weet jij meer?' wilde Rosa weten.

'Nee, helaas niet,' loog ik. Wat voelde dit slecht om te doen. Waarom had Daley ervoor gezorgd dat ik in zijn leugen werd meegenomen?

'Ik ga even een telefoontje plegen,' deelde ik mee. 'Vind je dat goed?'

'Ja, tuurlijk. Wat weerhoudt je?'

'Ik twijfelde of jij je alleen redde,' antwoordde ik.

'Hup, ga bellen jij,' glimlachte Rosa.

Ik schonk haar een laatste glimlach voordat ik naar de badkamer verdween en de deur op slot draaide. Rosa mocht absoluut niet zomaar binnen komen vallen

Ik scrolde door mijn contactenlijst, zoekend naar dat ene nummer; dat van Daley.

Toen ik het eindelijk gevonden had, drukte ik op zijn naam.

'Skylar?' Ik hoorde de verbazing in zijn stem.

'Ja, ik ben het. Ik moet het dringend ergens met je overhebben. Heb je tijd en ben je niet met anderen?'

'Jezus, wat klink je ernstig. Voor jou sta ik altijd klaar. Ik ben thuis, maar je moet opschieten, want een teamgenoot staat over minder dan tien minuten voor de deur. Het is toch niet iets met de baby, hè? Want in dat geval kom ik er nu aan.'

'Nee, nee, dat is het gelukkig niet. Rosa is naar mij toegekomen. Ze is naar Amsterdam gevlogen na een ruzie met jou. Waar ben je mee bezig, Daley?'

'Het gaat gewoon niet zo goed tussen ons. Rosa wil bij alles wat ik doe, weten waar ik naartoe ga – zelfs als ik moet trainen. Ik word er gewoon gek van. Ze loopt ook overal over te zeuren en nu gaat ze naar jou toe om bij je uit te huilen.'

Ik moest toegeven dat ik best begrip had voor Daley's kant van het verhaal, maar de manier waarop hij dingen voor haar achterhield, was naar mijn mening walgelijk.

'Ze voelt aan dat je niet overal eerlijk over bent geweest, Dal.'

Ik hoorde Daley luid zuchten aan de andere kant van de lijn. 

'Bovendien kan ik het niet,' verzuchtte ik.

'Wat kun je niet, Sky?' Daley leek mij niet te begrijpen.

'Daley, ik kan dit niet. Ik kan niet liegen tegen Rosa,' vertelde ik hem. 'Het lukt me niet meer. Het breekt me op. Ik wil niet waarheid hoeven te verzwijgen, dat doen vrienden niet. En Rosa is als vriendin veel voor me gaan betekenen de afgelopen maanden.'

'Wat als ze vindt dat ik ook anders doe? Wat als ze verbanden gaat leggen tussen ons gedrag? Wat als ze ziet dat het niet klopt?' zei ik bang.

'Wat wil je dat ik doe? Naar jullie toekomen? Dat gaat moeilijk, want ik heb zo training,' zei Daley en ik kon duidelijk horen dat hij gefrustreerd was. 'Probeer vol te houden, Sky. Doe het voor ons en anders voor de baby.'

'Nee, natuurlijk wil ik niet dat je hierheen komt. Maar leg het in ieder geval bij met Rosa, zodat ze weer terug naar Manchester gaat,' antwoordde ik.

'Goed, dan hang ik hierbij met jou op en bel ik Rosa. Oké?'

'Is goed,' knikte ik, maar besefte dat Daley dat niet kon zien.

'Ik mis je,' bracht ik uit.

'Ik jou ook.' En dat waren Daley's laatste woorden voordat ik de toon hoorde dat we hadden opgehangen.

Enerzijds was ik opgelucht dat hij het bij zou leggen met Rosa, anderzijds hoopte ik dat het niet goed kwam tussen die twee.

Toen ik terug de woonkamer in kwam, zag ik dat Rosa al aan de telefoon hing.

'Het is Daley,' verduidelijkte ze, omdat ze dacht dat ik van niets wist.

Ik stak mijn duim naar haar op om haar succes te wensen.

'En?' vroeg ik alsof ik nietsvermoedend was.

'Het is oké tussen ons. Onze ruzie is bijgelegd.'

Ik glimlachte. 'Fijn, en weet je al wanneer je terugvliegt naar Manchester?'

Ik had stiekem gehoopt dat Daley open kaart had gespeeld, maar hij had het niet gedaan.

'Voor vandaag blijf ik hier, als jij dat tenminste niet erg vindt,' antwoordde Rosa. 'Daley gaat tickets voor me regelen dat ik morgen terug kan.'

'Ik had al gezegd dat je hier mocht blijven. Misschien kunnen we voor vanavond Joël en Naomi uitnodigen om hier te komen?' stelde ik voor.

'Ja, gezellig,' stemde Rosa in.

'Ik stuur Naomi een appje. Wil jij alvast iets gaan bedenken wat ik kan koken voor vanavond?'

'Jij? Ik ga jou niet voor alles in je eentje laten opdraaien. Vanavond koken we samen,' besloot Rosa. 'Ik heb al wat ideetjes, dus richt jij je maar op Naomi over te halen.'

Skylar van Dijk:
Naoom, help!! Rosa is hier en ik weet niet of ik het de hele avond ga overleven om mijn mond te houden over Daley. Ik heb daarom ook aan haar voorgesteld of jij en Joël kwamen eten. Zeg alsjeblieft dat jullie kunnen! Xx

Oh oh.. gaat Sky het volhouden om te blijven liegen? ^^