İzmir güzeli 2 (Farklı dünyalar,farklı hayatlar)

28.bölüm (Öfke Ve Üzüntü..)

Medya da Deniz

Biyolojiyi bulan herifi bir bulursam bütün organelleri götüne sokacağım.!

Cenk'in ağzından

Öfke ve üzüntü.
Şuan hissettiğim tek duygu bu ikisiydi.

Helin'in durumu beni üzerken bunun sorumlusu olan herif ise beni öfkelendiriyordu.

Helin'i ne zaman arabaya taşıdım, ne zaman hastaneye geldim ve ne zaman onu ameliyathaneye götürdüler hatırlamıyorum bile.
Şu an tek istediğim şey onun iyi olmasıydı. Benim için önemli olan tek şey buydu.

Nasıl oldu anlamadım bile. İki saniye..
Hayatımın içine eden o iki saniye..

Saydın mı amk?
Duygusuz herif iki dakika sus amk.

Caddeden geçerken o araba Helin'e nasıl çarptı anlamadım.
Salak değilim. Hiç bir şeye dikkat etmeyen umursamaz bir herif olduğumu biliyorum ama bu olanların kaza olmadığının farkındayım.

Hiçkimse kırmızı ışık yanarken son süratle birisine çarpmazdı. Ve duraklamadan yoluna devam etmezdi. Bunun arkasında birinin olduğunu anlamak için Einstein olmaya gerek yoktu. Helin'in iyi olduğunu öğrendiğim an o piçi bulacağım ve kemiklerini lime lime edeceğim.

Helin'in o hali gözlerimin önünden gitmiyor. Araba çarptığında havalanan ve yere düşen o bedeni, kafasından akan o kan ve harap olmuş bedeni gözlerimin önünden gitmiyor.

"CENK!"

Pamir'in bana bağıran sesiyle yan tarafa baktım. Yanıma geldiğinde bir şey demesine izin vermeden ona sarıldım. İlk şaşkınlıktan kıpırdamasada daha sonra oda bana sarılmıştı.

"Abi!"

Ağlayarak söylediğim kelimeyle kaskatı kesilmişti. "B-ben onu koruyamadım. İki adımlık mesafede olan sevgilimi koruyamadım abi."

Ağlayarak sarf ettiğim cümleler bütüm üzüntümü ve acizliğimi gösteriyordu. Sanki içimdeki acılardan kurtulacakmışım gibi ona sarılıyordum.

"O an senden başkssını aramak aklıma gelmedi."

Aklıma gelen ilk kişi oydu. Buraya geldiğimde aramak istediğim, yardımını istediğim tek kişi oydu. Ne kadar inkar etsemde o benim abimdi. Bu durumda sanki beni kurtaracak tek kişi oymuş gibi onu aradım.

"Sevgilim gözümün önünde mahvolurken ben onu koruyamadım."

Lütfen onu korumama yardım et.

"B-ben kendimi hiç bu kadar aciz hissetmedim."

Lütfen bu acizliğimden kurtulmama yardım et.

"B-Bana yardım et abi."

Lütfen kardeşine ilk ve son kez yardım et.

Pamir'in ağzından

Sevinç, üzüntü, mutluluk ve öfke.
Ben hiç bir zaman bu kadar duyguyu aynı anda yaşamamıştım.

Kardeşimin bana ilk defa "abi" demesi beni sevindirirken bu halde olması beni üzüyordu. Benden yardım istemesi beni mutlu ederken kardeşimi üzen şerefsiz beni öfkelendiriyordu.

Beni aradığında sesinde oluşan üzüntü ve acizlik beni o kadar öfkelendirmişti ki...

Dalya'yı bile umursamadan kimseye bir açıklama yapmadan arabama binmiş ve buraya gelmiştim.

Kardeşim benim için herkesten daha değerliydi.
Yıllar sonra onu bulduğum için benim için herşeyden daha önemliydi. Onu üzen, ona, sevgilisine ve değer verdiklerine zarar veren herkes karşısında beni bulacak.