My life, my lie...[#WWSA2k2018]

3ο Κεφαλαιο (The beggining)

17 χρόνια αργότερα...
Ηλιάνα:
Καθώς κοιμόμουν ήσυχη στο κρεβάτι μου, ξηπνήσα απο έναν περίεργο κρότο που ακουγόταν απο την κουζίνα. Η αλήθεια ειναι οτι δεν τρόμαξα καθόλου διότι ο ξάδελφος μου συνήθιζε τα "νύχτοπερπατηματα" στην κουζίνα. Αυτή την φορά ομως αποφάσισα να του κάνω πλάκα. Σηκώθηκα λοιπόν, κατευθύνθηκα προς την πηγή του ήχου και προς μεγάλη μου έκπληξη δεν ηταν κανένας εκεί! Τότε θεώρησα οτι μάλλον θα παρακουσα και ξεκίνησα να φύγω, ώσπου είδα ενα έντονο φως πίσω απο την πλάτη μου. Τότε είναι που συνηδητοποίεισα οτι ηταν φωτιά! Πανικοβλήθηκα! Άρχισα να τρέχω, να ειδοποιείσω τους θείους μου, μα τότε ειναι που έπεσε το ψυγείο πάνω στην εξοδο της κουζίνας, εγλοβίζοντας μαι μέσα. Έπειτα άρχισα απελπισμένα να φωνάζω για βοήθεια ώσπου άρχισα να χάνω τις αισθήσεις μου και μια φωνή στο κεφαλή μου αρχισε να φωνάζει:
Κανείς δεν θα μπορέσει να σε σώσει απο εμένα....

Και τότε είναι που....ξηπνήσα.

-"Ουφ, ευτυχώς ηταν ενα χαζό όνειρο,τι ανακουφιση. Τι περίεργο όμως, εγω σχεδων ποτε, δεν βλέπω όνειρα."σκεύτηκα.

Τέλος πάντων, σηκώνομαι από το κρεβάτι και έτσι πως περπατάω χαλαρή προς την κουζίνα για να πάρω το πρωινό μου, κοιτάω το ρολόι και τι να δω;
8:03 η ωρα!!!!

-"Θα αργησω στο σχολείοοοο!!"

Τρέχω σαν την τρελή πίσω στο δωμάτιο μου, ετοιμάστηκα και κατευθύνθηκα αμέσως προς την πόρτα για να φύγω για το σχολείο το οποίο άρχιζε σε 10 λεπτα!

-"Ηλιανα κορίτσι μου, είσαι καλά; Σε περίμεναμε αρκετή ωρα. Μήπως εχεις πυρετό ή είσαι αδιαθετη; Μήπως...." άκουσα την θεία μου να λέει.
-"Όχι, είμαι μια χαρά απλώς......"
Τότε γύρισα και είδα οτι όλοι καθώντουσαν στην τραπεζαρία! Ακόμη και ο Θείος μου, Γιώργος, που συνήθως φεύγει από τα ξημερώματα για δουλειά, αλλα και ο ξάδελφος μου, Κώστας, που προτιμά να αποφεύγει αυτές τις, όπως τις αποκαλεί," οικογενειακές συγκεντρώσεις" με ενα σωρό δικαιολογίες, ναι ήταν πολύ καλός σε αυτό .Ήταν σαν να περίμεναν κάτι, σαν να ήταν κατι σημαντικό σήμερα, αλλα τι;
-"...ναι τέλος πάντον, συγνώμη αλλα έχω αργισει..."
-"Ελα θα πάμε μαζί." μου πρότεινε ο ξάδελφος μου και εγώ του έγναιψα θετικά.

Ξαφνικά σηκώνεται από το τραπέζι, πάω φιλάω τους θείους μου και φεύγουμε από το σπίτι. Ξεκινώντας με τα πόδια για το σχολείο το οποίο, ευτυχώς , δεν ήταν πολύ μακριά.
Καθώς αντίκριζα το σπίτι μας συνηδητοποίεισα οτι δεν ειναι τόσο μεγάλο σε σύγκριση με τα προηγούμενα 6 στα οποία μέναμε, αλλα ειναι σίγουρα αρκετά πιο όμορφο. Μπορεί να μην έχει μπισίνα όπως τα άλλα, αλλά έχει εναν κανεμορφο κήπο στον οποίο συνηθίζω να φυτεύω κάθε λογής λουλούδια. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν μας έλειψαν τα χρήματα αλλά εγώ ποτέ δεν τα υπολόγισα διότι αυτό που θέλω εγώ δεν εξαγοράζεται ....γονείς και πραγματικούς φιλους! Φίλους γιατί λογο των συχνών μετακομήσεων μας, που οφείλονταν στην δουλεια των θείων μου, δεν μπορούσα να κάνω. Όσον αφορά για του γονείς μου....το μόνο που ξέρω είναι ότι πέθαιναν σε κάποιο αυτοκινητικό δυστύχημα όταν εγω ήμουν μόλις μηνών, αφού στους Θείους μου δεν τους αρέσει να μιλάμε γι αυτό το θέμα και το σέβομαι απόλυτα μα εγω θέλω να μάθω όλη την αλήθεια και κάποια μέρα θα το κάνω, κάποια μέρα θα...