Rebirth ·NamJin·

6 ~ Unutmak?

6- Unutmak?

"Karnım ağrıyor artık Hoseok! Yeter!"

"Ne yeter ya! Sokarım böyle hastaneye! Bir yemek bile yiyemeyeceksek ne gereği var hasta olmanın! Şimdi görün siz öyle bir sıçacağım ki tuvaletinize duvara kadar! Sanatsal sıçacağım!" Jin karnını tutarak kendini yatağından yere attı

Yeni oda arkadaşı Hoseok'un durdurak bilmeyen bir çenesi vardı ve üstelik müthiş benzetmelere sahipti..

"Of sende ota boka gülüp durma! Sikeceğim seni de,puşt!"

Ha birde fazla ayarı kaçmış bir dili vardı..

"Hyunglarım! Yemeğinizi getirdim!" Hoseok sonunda bütün derdi olan yemekleri kucağına çekti ve hayatı buna bağlıymışcasına yemeğe başladı..

Hoseok geleli birkaç gün oluyordu ama odaya gelen herkesin neşesinin yegane sebebiydi.. Hayat dolu ve eğlenceliydi.. Birde herkese yavşayabilme gibi potansiyeli vardı.. Ağır derecede yüksek sayıya sahip deli raporu vardı ama hiçde hasta gibi değildi.. Yoongi bir kez daha başına gelen aynı vakadan dolayı fazla şikayetçiydi.. Yakında odaya bir yatak daha koydurup kendide oraya yatacaktı artık..

Odanın kapısı açıldı ve içeri Yoongi girdi

"Nasılsınız bakalım?"

"Hastayım bebeğim.." Jimin ve Yoonginin gözleri eş zamanlı olarak Hoseok'a döndü "Ama sana.." Yoongi göz devirdi

"Kabuslar devam ediyor mu Jin?"

"Ediyor bebeğim.. Bütün gece ben dinliyorum valla!"

"Sana sormadım Hoseok." Yoonginin sert sesini umursamadan bacağını diğerinin üzerine attı

"Bende seni seviyorum bebeğim.. Gel öpeyim.." dudaklarını uzatıp Yoongiye yöneldiğinde ilk atak Jimin'den geldi

Hoseokun dudaklarına şaplağını indirdiğinde herkes şokla olanları izliyordu

"Ben özür dilerim hyung.. Refleks olarak şey yaptım! Çok çok çok özür-" Hoseok lafını omzuna kolunu atıp kafasını kendine çekmesiyle kesmişti

Jimin aslında hiç pişman değildi.. Hoseok hyungunu her ne kadar sevsede,yaptıklarının şaka olduğunu bilsede konu Yoongi olunca aşırı hassaslaşıyordu..

"Sorun değil tombalağım! Ben bilirim o refleksleri!"

"Deme öyle hyung ya!" birbirlerine sarıldıklarında Yoongi nefes verip Jin'e döndü

Jin gülümseyerek olanları izliyordu.. Yoongi uzun zamandır tanıdığı hastasının  ilk defa ağlamaktan başka birşey yaptığını, ilk defa en içten gülüşlerini sunduğunu görüyordu..

Jin Yoongiye baktı usul usul

"İyiyim Yoongi.. Oldukça iyiyim.."

Jin hâlâ Namjoon'un yokluğunu tam kabullenmiş değildi hâlâ geceleri bazen ağlıyor,krizler geçiriyor,hiç aksatmadan mektup yazıyordu rüzgarına.. Ama son birkaç gündür ilaçların dozları düşmüştü, Hoseok herkese iyi gelmişti..

"Tamam o zaman size iyi eğlenceler.." Hoseok ve Jimin ikilisinin hâlâ ayrılmamış olmasına yandan bir bakış attı Yoongi

İkisi arasında ufak ilerlemeler olmuştu son zamanlarda.. İlk sarıldıkları günün ardından birkaç kez daha sarılma şansı yakalamış hatta küçücük,ufacık buselerde yaşanmıştı..

Jimin bu durumdan oldukça memnundu.. Yoonginin bir nebze olsun ona yumuşak davranıyor,kendine sarılıyor olması huzur vericiydi..

Herşey ufak ufak yoluna giriyordu..

"Aa nereye deli doktorum! Bebeğini bırakıp nereye gidiyorsun!" Yoongi iç çekti derince Jimin Hoseoka yandan bakışlar atarken

Hoseok Jimin ve Yoonginin arasındaki herşeyin farkındaydı aynı Jinin yaşadıklarını bildiği gibi.. Sadece birşeylerin üzerine gitmeyi,insanları alaya almayı seven bir yapıya sahipti..

"Siktir git başımdan Hoseok!" açıkçası Yoongi onun hasta olduğundan pekte emin değildi ve ayrıca Hoseok,doktorun sınırlarını zorlayan ona küfür ettiren ilk hastasıydı..

"İyi! Ne diyim ejderha yüzüne hapşururda götün başın yanar umarım!" odada birkaç kıkırtı ve homurdanma duyulduğuktan sonra herkes birbirini rahat bırakmaya karar verdi ve işlerine döndüler..

Jimin kitap okuyor,Hoseok horlaya horlaya uyuyordu.. Jinde bir mektup daha yazmaya karar verdi..

Namjoon...

Merhaba meleğim..

Bugün günlerden yine özlemin..

Ama bu sefer aykırı birşeyler var sanki.. Sanki birşey eksik gibi.. Tam anlayamıyorum ama üzerinde durmamaya karar verdim bir süredir...

Hoseok.. Anlatmıştım sana.. Oda arkadaşım oldu.. Bilirsin yeni insanları sevmem pek ama şeytan tüyü var galiba,ısınmadan duramıyorsun..

Yoongi ile Jimin.. Sanırım uzun süredir beklenen şu temas aşamasına geçebildiler.. Umuyorum ki sevgili oldukları günleride göreceğim..

Peki Namjoon.. Senin geldiğin günleride görebilecek miyim?

Gözlerim doldu meleğim.. Ve ben neyin eksik olduğunu anlıyorum şuan yavaş yavaş..

Ben bugün hiç ağlamadım.. Ben bugün hiç pencereyi açıp rüzgarı vücuduma işlemeye çalışmadım..

Herkes bu halimden daha memnun gibi görünüyor.. Sanki bakışlarındaki o acıma yok olmuş gibi.. Bilmiyorum Namjoon..

Varlığına inanmazsam sanki artık üzerime gelmezler gibi hissediyorum..

Direncim kırılmaya başladı, yoruldum artık Namjoon.. Ben artık acınarak bakılmasından,hasta sanılmaktan yoruldum..

Geleceksen,şimdi tam sırası.. Gelmeyeceksen...

Üzgünüm Namjoon,bu kez ne yaparım bilmiyorum unutmaktan başka..

Seni hâlâ çok seviyorum...

-Jin..