Lucifer ve Luhan'ın sınıfa girdiğini gören Baekhyun ve Chanyeol hemen yanlarına geldiler. "geçmiş olsun Lucifer." dedi Baek masanın üzerine otururken. "geçmiş olsun." dedi Chanyeol de. " teşekkür ederim çocuklar." dedi Lucifer gülümseyerek. "neyin vardı? grip mi?" dedi Chanyeol. Lucifer biran ne diyeceğini düşündü. onlara gerçeği söylemelimiydi? evet söylemeliydi. sonuçta onlar onun yakın arkadaşları olmuşlardı. ama böyle bir şeyi söylemek için henüz erkendi.
Lucifer 'evet' anlamında başını sallamakla yetindi. "geçmiş olsun, şimdi daha iyi misin?" dedi yanlarına gelen D.O. " evet, iyileştim." dedi Lucifer. 'şimdilik." diye içinden devam ettirdi. başını çevirdiğinde Luhan'ın içini çektiğini gördü. ikisi de aynı şeyi düşünüyorlardı. öğretmenin sınıfa gelmesiyle hepsi sıralarına geçtiler.
Luhan ders boyunca üç yıl önce olan kazayı düşündü. olanların kendi suçu olduğunu düşünüyordu. aslında Lucifer hariç herkes böyle düşünüyordu. ama Lucifer onu hiç bir zaman suçlamamıştı. oysa o gün Lucifer herşeyini kaybetmişti.
Luhan bir kez daha iç çekip Lucifer'a baktı. ve o günü bir kez daha yaşadı.
-.-.-.-.-flashback-.-.-.-.-
*Luhan'ın bakış açısı*
"ben sana demiştim, bugün kavga olduğunu ve senin yaptığın tek şey uyuya kalmak MI?" diye bağırdı telefonda tavuk manyağı ( anladınız siz kim olduğunu hehe). "ne yapmalıydım iki saat öncesinden kıyafet seçimi mi?" dedim ceketimi üzerime geçirirken.
Jinki küfredip telefonu kapatınca koşarak apartmandan çıktım. saat akşam dokuz civarıydı galiba. çıkarken Lucifer'a haber vermemiştim. gerçi haber vermeme gerek de yoktu. ailemizi kaybettiğimizden beri pek konuşmuyorduk.
Jinki'nin tarif ettiği yere vardığında kavga çoktan başlamıştı.
hiç zaman kaybetmeden kavgaya daldım. önüme ilk çıkana vuruyordum. onları yere sermek benim için çocuk oyuncağıydı. sonuçta ben okulumun çete lideriydim üstelik buraya gelmek için okuldaki sunbaelerimle dövüşmüştüm.
tam yakasını tuttuğum çocuğa vuracakken arkamdan uzakta "LUHAAAN!!!" diye bağırdı tanıdık ses. bu benimle uzun zamandır konuşmayan Lucifer'dı. onu duymama rağmen umursamadım ve yumruğumu önümdeki çocuğun yüzüne geçirdim.
bir kez daha bağırdı Lucifer. sesi bu kez daha yakından geliyordu. belki yedi sekiz metre arkamdan. birden aklıma gelen düşünceyle duraksadım. yedi sekiz metre arkamda bu saatte pek işlek olmayan bir cadde vardı.
sonra kendimi silkeledim. ne düşünüyordum ben. bu saatte oradan araba geçmezdi üstelik Lucifer yola bakmadan atlıycak kadar dikkatsiz olamazdı değil mi?
tekrar yumruğunu havaya kaldırdığımda karışımdaki çocuğun dehşetle arkamda bir yere baktığını gördüm. ardından Jinki'nin "LUCİFER DİKKAT ET!!!!!" diye bağırıp arkama doğru koştuğunu gördüm.
içimde çığlık atan korkuyla arkamı döndüm ve hızla Lucifer'a yaklaşan kamyoneti gördüm. olduğum yerde dondum hiç bir şey yapamadım. Jinki koşabildiği kadar hızlı koşmuştu ama yetişememişti. kamyonet Lucifer'a çarpıp kardeşimi altına şürüklerken hayatımda ilk defa çığlık attım.
kendi kardeşimi ölüme ben göndermiştim.
*yazarın bakış açısı*
kamyonet çarptığında Lucifer'ın bacağındaki sinirler hasar görmüştü üstelik Lucifer kamyonetin altına sürüklenirken bacakları ezilmiş, kemikleri kırılmıştı. Lucifer hayatta kalmıştı ama bacaklarını kullanamıyordu. Lucifer için bacakları herşeydi çünkü ailesi öldükten sonra Luhan çetelerle takılırken Lucifer hayata tutunmak için kendini dansa vermişti. ama artık değil dans etmek parmaklarını bile kıpırdatamıyordu.
Lucifer altı ay boyunca kimseyle konuşmadı. sonra Luhan'a fizik tedavi görmek istediğini söyledi. bu kazadan beri söylediği ilk şeydi. Lucifer iki yıl boyunca fizik tedavi oldu ama sinirlerindeki hasar giderilemedi. doktoru Kim Jonghyun ona bir daha dans edemeyeceğini söylediğinde Lucifer tamamen yıkıldı.
uzun süren uğraşlar sonunda Luhan, Jonghyun, Jinki, Amber ve amcası Sooman sayesinde hayata geri döndü. Luhan'la altı ayda 17 okul değiştirdiler. hepsinde de ne zaman geçmişleri açığa çıksa okul değiştirdiler. Lucifer Çin'de nefes alamadığını söyleyince Kore'ye taşındılar.
-.-.-.-.-flashback sonu-.-.-.-.-
ders zilinin çalmasıyla anılarından sıyrıldı Luhan. başını yan tarafa çevirdi. Sehun onun yüzünü inceledi ve "neyin var senin? çok durgunsun. sanki hasta olan Lucifer değil de senmiş gibi geliyor insana." dedi. "bişim yok. sadece Lucifer'la ilgilendiğim için yorgunum." dedi Luhan gülümseyerek.
günün geri kalanında Lucifer çıkış zilini sabırsızlıkla bekledi. Jonghyun'u neredeyse bir aydır görememişti. ondan ne zaman hoşlanmaya başladığını bilmiyordu. ama nedenini çok iyi biliyordu. Jonghyun onun umudu olmuştu. zor zamanlarında ona sığınmıştı son iki buçuk yıl boyunca.
en sonunda çıkış zili çalınca Lucifer eşyalarını topladığı gibi aceleyle sınıftan çıktı. arkasından da Luhan ve diğerleri geliyordu. bahçeye çıktığında Jonghyun'un arabasına dayanmış kendisinin gelmesini beklediğini gördü. sırıtıp ona doğru yürüdü. yanına varınca omzuna atladı ve sıkıca sarıldı. "oppa, daha erken geleceğine söz vermiştin." dedi Lucifer. Lucifer diğerlerinin yaklaştığını görünce Jonghyun'dan biraz uzaklaştı.
"rahat bırak onu Lu." dedi Luhan ve Jonghyun'la yumruk selamı yaptı. hani şu amerikan tarzı olandan. Lucifer onu önemsemeyip arkadaşlarını Jonghyun'a kısaca tanıttı. " gidelim artık oppa." dedi Lucifer. " sen gelmiyor musun?" dedi Jonghyun geri okula yönelen Luhan'a. " gelemem hyung. antrenmanım var. başka sefere." dedi Luhan. kardeşinin Jonghyun'un evleneceğini ögrendiği anda orada olmak istemiyordu. biliyorduki Lucifer ağlayacaktı ve Luhan şimdiye kadar Lucifer'ı ağlatan herkesi dövmüştü. tabi bundan Lucifer'ın haberi yoktu. Luhan'da Jonghyun'u severdi sonuçta o kardeşinin yeniden yürümesini sağlamıştı ve Luhan onu dövmek istemiyordu. sonuçta Lucifer'ın kendisinden hoşlanması Jonghyun'un suçu değildi ama Luhan Lucifer'ın ağladığını görürse bunu umursamaz Jonghyun'u döverdi. bu yüzden oraya gitmeyecekti. belki sonra D.O'dan Lucifer'ın yanına gitmesini isterdi.
Lucifer ve Jonghyun arabaya binip yanlarından uzaklaştılar.
Lucifer ve Jonghyun şirin bir kafede bir süre oturup sohbet ettiler. Lucifer mutlulukla gülümserken Jonghyun içini çekti ve bir nefeste " Lucifer seni buraya yakında evleneceğimi söylemek için getirdim." dedi. Lucifer şaşkınlıkla gözlerini kocaman açtı. Lucifer'ın hiçbir şey söylemediğini gören Jonghyun devam etti."biz yani Tifanny ve ben evleniyoruz. biliyorum benden hoşlandığını sanıyorsun ama bu gerçek değil. benden sırf zor zamanlarında yanında olduğum için hoşlanıyorsun. ama gerçek aşkta nedenin olmaz sadece seversin. bir gün gerçek aşkı bulduğun zaman ne demek istediğimi anlayacaksın." dedi.
Lucifer dolan gözlerini kırpıştırdı ve gülümsemeye çalışarak " tebrik ederim Dr. Kim. Müsaadenizle gitmeliyim." dedi. iki buçuk yıldır ilk defa ona Dr. Kim demişti. ayağa kalktı Jonghyun'u başıyla selamlayıp kateden çıktı.
kafeden çıkmasıyla ağzından bir hıçkırık kaçması bir oldu. ağlayarak kaldırımda yürürken geldiğini görmediği birisiyle çarpıştı. çarptığı kişiden başını kaldırmadan özür dileyip tekrar yürümeye başlamıştı ki çarptığı kişi kolunu yakaladı ve "Lucifer?" dedi. Lucifer onun adını bilmesine şaşırıp arkasına döndü ve...
--------------
dediğim gibi bundan sonra daha hızlı yazıcam. umarım beğenirsiniz *v* x.o.x.o love
