1+1=2 [b×b]

A.vii

Έτρεμε. Έτρεμε κανονικά. Τα μάτια του έτρεχαν μια στον Γιώργο δίπλα του μια στην κλειστή πόρτα μπροστά του με το 'ΛΥΚΕΙΑΡΧΗΣ' πάνω.

«Μπορείτε να περάσετε» τους είπε η γραμματέας που μίλησαν εχτές. Μπήκαν μέσα ο Γιώργος πέρασε πρώτος, μετά ο Χρήστος και τέλος η καθαρίστρια που τους βρήκε εχτές.

Μέσα κυριαρχούσε το ξύλινο γραφείο στη μέση στης αίθουσας. Από πίσω του καθόταν ένας μεσήλικας με άσπρα μαλλιά όπου μελετούσε κάτι χαρτιά.

«Κ. Πετρόπουλος» είπε η γυναίκα και μπήκε μπροστά τους.

«Α κ. Ελέζη» είπε ο άντρας και ένευσε προς την καρέκλα. Η γυναίκα αρνήθηκε. «Πείτε μου τι συνέβη και βρισκόμαστε εδώ;» έριξε μια ματιά με ένα σηκωμένο φρύδι προς τους δυο μαθητές. Το βλέμμα του έμεινε περισσότερο σε αυτό του Γιώργου.

«Εκτές έκανα γραφείο καθηγητών και πήγα και πάρω σκούπα από αποθήκη μου και βρήκα αγκορια» έδειξε προς το μέρος τους και έσκυψε μπροστά «φιλιέται» είπε χαμηλά σαν μυστικό και ο άντρας σήκωσε τα φρύδια του και ανακάθισε στην δερμάτινη καρέκλα του. Ο Χρήστος έμεινε με παγωμένη την έκφραση όπως τον είχε συμβουλέψει ο Γιώργος. Ο άνδρας τους έριξε ένα βλέμμα και γύρισε στην γυναίκα.

«Σας ευχαριστώ που με ενημερώσατε θα μιλήσω εγώ με τα αγόρια τώρα» της είπε και η γυναίκα φαινόταν ευχαριστημένη. Τον χαιρέτησε και βγήκε έξω.

Και ο Χρήστος έτρεμε. Δεν μπορούσε να σταματήσει τις σκέψεις του και νόμιζε θα πνιγεί στο άγχος του. Ένα κλεφτό βλέμμα προς τον Γιώργο και η πόρτα έκλεισε.

«Αλεξίου και» κοίταξε το χαρτί του «Αντώνιου» τον κοίταξε και ο Χρήστος σήκωσε τα γυαλιά του στη μύτη του. Τους κοίταξε με ένα 'αυστηρό' βλέμμα πατέρα και μίλησε «Είναι αλήθεια αυτά που ισχυρίζεται η κ. Ελέζη;»

«Όχι κύριε» είπε ο Γιώργος κατευθείαν, ξαφνιάζοντας τον Χρήστο «Εγώ προσωπικά πρώτη φορά τον βλέπω τον... Αντωνιάδου είπαμε;» ο Χρήστος ξαφνιάστηκε με την ηθοποιία στο λόγο του αγοριού.

«Δεν ξέρω για σας» άρχισε και ένευσε προς την καρέκλα που υπήρχε μπροστά του σαν να ζητούσε άδεια να καθίσει αλλά το έκανε έτσι και αλλιώς «Αλλά δύο αγόρια, κλεισμένα στην αποθήκη της καθαρίστριας να χαμουρεύονται μετά το τέλος των μαθημάτων;» τόνισε τις λέξεις «Πιο πολύ για κακή υπόθεση τσόντας ακούγεται» είπε με ένα χαμόγελο ο λυκειάρχης ανακάθισε στην θέση του με την λέξη. Ο Γιώργος έσκυψε μπροστά στο προς τον άντρα.