Kimliksiz

Oyun Başlıyor

Los Angeles

@alarasuak❤
Sana çok teşekkür ederim. Ilk bölümden beri (5 bölümcük olsada) yanımda olup ilk destekçilerimden biri olman beni çok mutlu etti😊🍀 InşAllah son bölüme kadar beraber oluruz. Seni kaybetmek istemem🎈🍀❤ 

Bu bölümü sana ithaf etmekten çok mutluyum🤗 Iyi ki varsınız❤

⤵️⤵️⤵️⤵️⤵️⤵️⤵️

Merkeze geldiğimde yaptığım ilk iş kanlı peçeteyi laboratuvara vermek oldu.

Hızla merdivenlerden çıkarken önümde dikilip, yolumu kesen Emma ile homurdanarak kafamı kaldırdım.

"Geri dönmüşsün?" Yüzüme alaylı bir gülüş takıp Emma'nın gözlerine baktım.

"Buna ne kadar sevindiğini(!) görebiliyorum  Emma. Ee yani geri döndüm. Doğru olanda buydu zaten."

Emma da alayla gülüp sağ eliyle, sol koluma dokundu.

"Haklısın tabii sende. Geri dönmen güzel."

"Iyi dileklerin için sağol. Ama benim işim var gitmem lazım." Yukarı basamağa adım atacakken tekrar önüme geçip yolumu kesti.

Tek kaşımı kaldırıp tekrar ona baktım.

"Şunu söylemeden gitme diye."

"Ne söyleyeceksin söyle. Işim var dedim."

"Aksi olmanı anlıyorum tabii. Belkide burda olmak sana o patlamayı ve katliamı hatırlatıyordur? Bilemeyiz yaşadığın hissi. Suçluluk duygusu.. ama tabii bizler yanındayız. Kendini suçlama artık. Bak geri dönmüşsün Clary. Belki de bu durum senin kolay atlatmana yardım edecektir."

Konuşma esnasında koluma koyduğu elini, elimle ittirerek ters bakışlarımı elinden alıp, yüzüne çevirdim.

"Sen bunları kafana takma Emma. Ama şunu da söylemeden geçemicem. O olayın peşini bırakmıcam. Evet belki de benim dikkatsizliğim yüzünden oldu ama. Bende bunu yapanı eninde sonunda bulucağım ve ona gereken dersi vereceğim!" Diyerek omuz atıp merdivenlerden yukarı çıkıp koridora dönünce, geri dönüp yerinde benim bıraktığım gibi kalan Emma'ya baktım.

"Bu arada." Kafasını çevirip bana baktı. Tek gözümü kapatıp sevimli bir şekilde güldüm. "Benim odama sen geçmişsin ben yokken ama geri döndüğüme göre sen kendine başka bir oda bulsan iyi olur." Göz kırpıp önüme döndüm. Komiser George'nin odasına girdim.

Komiser George'nin durumu iyiydi ve yarın dönecekti. Yani odasını tekrar ona verecektim. Oda camları kaldığı yerden kırmaya devam edecekti.

Kapının çalınması ile arkamı dönüp kapıya baktım. "Gel." Dememle kapı açıldı.

Elinde dosyalarla Dylan içeri girdi. Elindeki dosyayı sallayıp "Istediklerin hazır komiser Clary." Dedi gülerek.

Bende gülüp, yanına adımladım.

"Teşekkür ederim Dylan." Dosyayı elinden alıp masaya koydum ve sandalyeye oturup dosyanın kapağını açıp içindekileri incelemeye başladım.

"Sen az önce naptın?" Kafamı kaldırıp Dylan'a baktım. "Ne yapmışım?" Dedim alaylı suratına bakarak.

Omuz silkip "Emma'nın sanırım biraz rengi atmıştı az önce gördüm de." Dedi yine hiç suratından düşürmediği alayla. Ufak çaplı bir kahkaha attım.

"Bilmem? Belkide biri odasını geri istemiştir?" Dedim umursamazca.

"Uuu. Buralar sanırım aşırı derecede tehlike ve kadın inatlığı kokuyor. Ben en iyisi benim üstüme sinmeden kaçayım." Kapıyı açıp kendini dışarı attı. Kafamı olumsuz anlamda sallayıp, tekrar dosyaya döndüm.