Ai eshte...

Vrasje

Menyra se si me pa tregoi frike...

Dicka ka ndodhur.

-Hajde Wes duhet te kthehemi!-tha i shqetesuar duke u cuar.

Dhe un mbas tij u cova per tu veshur...

U bera gati dhe shkova prane tij akoma s ishte veshur kishe futur koken ne uje te ftoht dhe qendronte si I vdekur.

-Fabricio!!!-thashe e merakosur.

-Jam mire...ikim.-tha dhe mu desh te zbrisja posht.

Po merzitesha pse po ikja...qendroja ulur ne makine dhe ai erdhi me nje hije te rend dhe me pa me nerva.

-Do kesh kujdes tani e tutje...-tha dhe s mi hodhi syte.

Shum shpejt arritem ne avion...paska dhe avion.

Shih shih...e preka pak dhe mu kthye me nerva.

-Mos Westly jo...nuk eshte koha per lojera.-tha dhe u tremba.

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

Isha ulur e shokuar ne sallon...ato cfare kishin ndodhur ishin nje makth per mua.

Mora vesh se Deivi kishte vrare veten duke lene nje shenim per mua dhe njekohesisht ne te njejten ore Jeri kishte vrare nje vajze.

-Ti moj e mallkuar ti e ke fajin per te gjitha!!!-ishte mamaja Deivit qe mu hodh me inat.

Ndosheshim tek shtepia e Fabricios dhe te gjithe me shikonin si ndonje vrasese ne te vertete ashtue ndihesha.

Po ndihesha aq keq ...me vjen keq Deiv me vjen keq.

Të gjithe kishin ardhur dhe me shikonin me perbuzje.

Un qendroja ulur dhe lotet s me pushonin ndihesha e perhumbur kisha nevoje per perkrahje.

Por askush nuk e kishte mendjen tek un...as ai.

Shikimi i tij i eger po me bente Te ndihesha keq shum keq.

Shikoja dhe policet qe vinin verdall.

Ndihesha un si fajtore...

-Kjo e ndryra keto e ka futur dhe djalin tim ne kurth...ai nuk eshte vrases jo.-fliste Graciela duke me kapur nga krahu dhe po me terhiqte zvarre.

-Jeni e sigurt...athere...-po fliste njeri nga policet dhe sic isha duke bertitur I fola atij.

-Fabricio thuaj dicka...thuaj qe isha me tyy.-thashe por ai me shperfilli.

-Zoteri keni gje per te shtuar ne deshmin tuaj?-foli polici drejtte tija dhe e dija qe ai nuk do e lejtonte sepse un s kam bere asgje.

S do me shkonte mendja por si dreqin bie ne dyshim vrasja per mua...kur ai vetvrau veten dhe Jeri vrau dike tjeter.

Pse quhesha un agresori psee???

-Te ndruar nese ju insistoni se zonjusha ketu eshte autore ngjarjes...athere duhet te marrim nje vendim nga shefi...sepse dhe deshmia saj ndoshta s vlen.-tha polici dhe me shikonte me keqardhje.

Ishte nje djalosh ne moshen e tij dhe dukej qarte qe viktima me e madhe isha Un.

Drejt meje u afrua mamja Deivit dhe perpara se Te merrja nje goditje...nuk mbaj mend asgje vecese nje erresir.

➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰➰

Ndihesha e trullosur hapa ngadale syte dhe shikoj qe ai ishte ulur ne divanin kur dikur flija dhe qendronte duke pire dhe dukej qarte zemerimi I tij.

-Fabricio!!!-thashe por ai bertiti.

-Mos fol Te lutem mos...kam nevoje te mendohem.-thashe dhe ai dukej sikur do vriste dike.

Po sillej ftoht dhe indiferent...ku shkoi gjithe ajo dashuria...Ai tha se do me mbronte.

Ai tha se me donte...pse nuk po flet por po hesht sikur un ne te vertet isha fajtore.

-Me beso te lutem s kam bere gje!-u cova prane tij.

U ula me gjunj dhe mendoja se ai do kujtonye se un isha genjeshtare ndoshta s kishte besim por un kisha tek ai.

-Degjo ne vjen keq per Jerin por te betohem qe s kam lene ndjenja per te...ai u soll vertete keq biles dhe e qellova por nuk desha jooo nuk desha Te shkonte keshtu.As Deivi kurr s do ta mendoja si dreqin e beri kete...kurr sdo ta mendoja!-thashe dhe ndjeva qe ai te me shtynte por e preka tek fytyra duke u lutur te me besonte.

Po lutesha aq shum nen ze...kjo ndjenje qe po me pushtonte si dikur ishte rikthyer.

Isha e pashprese dhe e vetme.

Mbeshteta ballin me te tijin dhe po i flisja por ai dukej qe s ndodhej ketu...donte aq shum por dicka e mundonte cfare se !?

-Me beso...ti me the se do te me mbroje dhe sikur me doje?-I fola dhe lotet me rridhnin dhe njerin sy e ndjeja te renduar.

Por jo vec syrin komplet pjesen e majt te fytyres dhe kjo fale mamas se Deivit...nuk i ve faj.

Buzet e mia preken buzet e tij...ai nuk po me pergjigjej dhe kisha shum nevoje per te qe te qetesohesha.

Sikur te me thonte gjithcka do rregullohet...

Aq me mjaftonte ose dhe nje te dua...qe do me ndihmonte Te kuptoja qe kisha dike prane dhe nuk me behej vone se e gjithe bota ishte kthyer kundra meje.

Po ndjeja nje shije te cuditshme pas u shkeputa...u nisa me nxitim derejt banjos dhe lengu qe po me dilte nga goja s ishte gje tjeter vecse gjak.

Po qendroja e shtrire ne toke e ndihesha pa fuqi...koka me dhimbte trupi me digjte.

U ngrita prap e ulur dhe fillova  villja gja*

Ndjeva ate me rrethonte ne be dhe me njeren dore me mbajti ballin...

-Me thuaj qe me do-thashe dhe doja qe nga buzet e tij ta degjoja qe te qetesohesha dhe te pranoja fatin time te hidhur.

-Heshtja ime do te te mbroj.-ishin keto fjale qe me dukeshin si nje lamtumire

Mos valle ishin te fundit fjale nga ai?