A Beautiful Disaster

Chapter 1

"Anak you have to bring this. Alas 7 palang ng umaga, gumising ka na. Yung pasok mo 8 a.m. kaya mag alarm ka parati. Wag mong kakalimutan yung breakfast mo, it is the most important meal. Yung personal things mo nandito sa pink na bag. Yung hdkckskxlalzjhaaoaoejwpanxne."

Yan ang sinasabi ni mommy habang tinutulungan ako sa pagligpit ng mga gamit ko.

"Ma mi-miss kita Vein." Maiyak-iyak na sabi ni Mama Len. She's my yaya simula nung baby pa ako. Kaya naman super close kami. Para ko na syang second mother.

"Hay nako, uuwi naman ako tuwing week ends no. Ang drama mo naman di bagay." Nakangising sabi ko. We used to it, nag aasaran at nagbabarahan talaga kami.

"Wag kang lalabas masayado sa kwarto mo okay? Kahit girls city yun, you still have to be extra careful. Lalo na sa kalagayan mo." Ani mama.

"I'll make a wish for youuu~ and hope it will come trueee~." Pang-aasar kong kanta sa kanila.

"Sapharrini Vein Lastrindge i'm serious." sabi ni mommy kaya tumahimik na ako. She's like a lion pa naman magalit haha!

"You know baby, i'm really against to this. I don't want you to be away from me, from us. If only i could stop you. But no, i don't want to cage you in this house. You are now 23, and you also have freedom. Kaya pumayag ako dito." hinawakan ni mom ang kamay ko.

"I know mom. Opo susundin ko lahat ng bilin mo."

"I love you anak. Palagi kang tatawag o mag tetext ha."

After that, dumeretso na kami sa kotse. Ihahatid nya ako sa school ko. This world is new to me. Ngayon lang ako nabigyan ng chance na mabuhay sa labas.

For 16 years, palagi lang akong nasa bahay. Home school din ako, hanggang highschool. Di ko rin naranasan maglaro sa park, mag mall, mag travel kasi bawal. Dahil lang naman to sa sakit ko. Ang hirap ipaliwanag pero, takot ako sa mga lalaki. Kapag nahahawakan ako ng kahit sinong lalaki, inaatake ako. Kaya bawal talaga ang lalaki samin. Lahat ng katulong namin o kahit gardener babae. Wala naman kaming driver dahil si mommy parati nag d-drive.

Ngayong college na ako, i asked mom if pwedi ba akong mag aral sa school talaga. All girls na school. Una, ayaw ni mom, but na realize nya na masyado na akong preso sa bahay kaya pumayag sya. Pero may kondisyon, di dapat ako sumama mag mall o kahit saan sa labas ng school. I have to call her pa, at dapat kung lalabas ako sya kasama ko.

"Anak, you don't have to force yourself. You know."

"Mom, i can do this. Gusto ko to kaya kakayanin ko." Ngumiti lang si mom bilang tugon.

Oo kinakabahan ako, sobra. Ano kaya yung feeling na may iba kang kasama? Ano kaya yung feeling na magkaroon ng set of friends?

Naramdaman kong huminto ang sasakyan namin sa harap ng malaking gate. Georgia Academy, name ng school ko. Isa syang school na pwedi kang tumira doon, if you are already 3rd year college. You just have to pay monthly para sa rent at tuition mo. All in na lahat, stores, park, etc dun yun nakalagay sa likod ng school. Bakit ko alam? Kasi nakapasok na kami sa ground ng backyard. It's just wow! I researched this school and ang ganda ng nakita ko but mas maganda pala talaga sya sa personal.

Backyard ang tawag sa area kung saan hindi school ang makikita kundi mga tirahan at kung ano pa. Pagbaba namin, sinalubong agad kami ng dean. Close sila ni mom, at personal talaga syang kinausap ni mom para sa stay ko at sabihin ang kondisyon ko.

"Hello Zar, hey saph, welcome to Georgia Academy." Nakangiting sabi niya.

"Thankyou Shella. Anyways, can we see the room na? I just want to make sure na comfortable si saph dun."

"Sure nakahanda na ang room nya. Let's go."

Naglakad kami sa malawak na daan, may mga girls na nag uusap, naglalakad kaya di masyadong quiet. After ilang turns,

"This is your room Saph."