-

705 25 0
                                    

Bir bebeğin bakire boğazından akıyor ilk nefes,

Akrep ve yelkovan örüyor zamanı.

Saf ve temiz olduğumu söylüyor o ses.

Oysa duruyorum karşısında, 

Annemin rahminden düşerken bulandığım o kanla. 


Baba, sen sustuğunda, 

Elinde sapı kemikten kanlı bir bayrakla,

Başımdaki haleyi söküp kanatlarımı ateşe veren bir şeytan tanıdım.

O an oldu keskin bıçaklar aynalar,

Gökyüzü ölülerin ayak bastığı topraklar.


Şimdi kulakların,

Mezarı artık dilime uğramayan ölü çığlıkların. 

Baba, sen nesin biliyor musun? 

Sen iyi falan değilsin.

Sen artık kimseyi yakamayan sönmüş bir  cehennemsin.

Öznur YILDIRIM

Şiir Dünyası-1Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz