Jak daleko jeszcze nas
Jest w stanie ponieść czas?
Nie możemy go zatrzymać
Za to daje nam oddychać
Nigdy nie będzie go słychać
Ani dobrze widać
Marzę o tym by słyszeć
Jak wsród nas kroczy
Marzę o tym by widzieć
Choć noszę opaskę na oczy
Znowu zasypiam z myślami
Że ludzie dalej są sami
Zamiast podawać sobie ręce
Atakują tymi taranami
Chcą zburzyć serca mury
By odeszły te czarne chmury
Chcą być szczęśliwi na zawsze
Żeby życie było ciekawsze
Jak długo trzeba
Ściany miłosnej fortecy kłuć
Podczas gdy potrzeba
Znaleźć do niej klucz
YOU ARE READING
Błękitny Pokój
PoetryZbiór wierszy... nie, poematów... słów złożonych w pewną całość, która odda jeden dzień z mojego życia. Dlaczego? Czuję że to moja pierwsza, a zarazem ostatnia wiadomość. Mogę zniknąć w każdej chwili. Są to moje pierwsze styczności z poezją, chętnie...
