Wolf Eyes

44

Ik hoor geklop op de deur, waarschijnlijk is het Darius. Ik had niet gedacht dat hij echt zou komen, ik had gedacht dat hij er iets voor terug zou willen. Maar nee, in ieder geval nog niet. Adam opent de deur en mijn gedachte wordt bevestigt als ik Darius zie staan. Hij komt binnen en loopt rechtstreeks naar mij toe. 

'Oeh, dat ziet er niet goed uit.' Grijnst hij. 'Monnikskap?' Ik knik. Hij buigt zich over de steekwond heen en inspecteert het. 

'En?' Vraagt Adam ongeduldig. Darius draait zich naar hem toe. 

'Zoals het er nu uit ziet, redt ze de volle maan waarschijnlijk niet eens.' Ik voel mijn hart een sprongetje maken. Maar de volle maan is al over zo'n zes uur. Ik voel een traan over mijn wang stromen. Adam komt naar mij toe en geeft mij een kus op mijn hoofd. 

'Ik ga er alles aan doen om dit te voorkomen. Dat heb ik beloofd.' Fluistert hij. Ik knik, waarna hij mij een knuffel geeft. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en de tranen stromen over mijn wangen. 

'Maar.' Onderbreekt Darius onze knuffel. 'Ik weet hoe ik het kan genezen.' Hoopvol kijk ik hem aan, net als de anderen. 

'Hoe?' Vraagt Maya en ze zet een stap dichterbij. 

'Ik heb wel een middeltje voor d'r wat zou moeten helpen. Maar...' Zegt hij met een rollende "r". 'Waarom zou ik haar helpen?' Adam laat mij los en zet een stap naar Darius.

'Zij ligt hier dood te gaan!' Roept Adam boos. 'Doet dit je dan echt helemaal niets?!' Er verschijnt een kwaadaardige glimlach op Darius's gezicht en hij schudt zijn hoofd. 

'Niets doet mij iets, ik geloof niet in gevoelens.' Verteld Darius trots. Als je het mij vraagt is dat niet iets om trots op te zijn. Adam neemt plaats op de bank waar ik op lig. Ik kom overeind, waardoor er een brandend gevoel in mijn wond ontstaat. En ik ga tegen hem aanliggen. 

'Lily' Fluistert hij onopvallend in mijn oor. 'Ik heb een idee, vertrouw je me?' Vraagt hij. Ik knik. Hij plaatst een kus op mijn hoofd en staat dan op. 

'Weet je wat?' Begint hij. 'Als jij Lily niet wilt helpen, mag jij toekijken terwijl zij langzaam, voor jouw ogen dood gaat.' Hij tilt mij op en legt mij vervolgens op de grond voor Darius. Adam verlaat de kamer en seint naar Cody en Maya dat zij hetzelfde moeten doen. Vragend kijken ze elkaar aan, maar uiteindelijk doen ze wat hij zegt. Als ze allemaal de kamer uit zijn neemt Darius plaats op een stoel. 

'Dus je vrienden laten jou hier achter met mij?' Vraagt hij. Ik antwoord niet. Ik heb geen idee wat Adam's doel hiermee is, maar ik vertrouw erop dat het goed komt. Ik voel een steek door mijn buik heen gaan waarna ik een kreun van de pijn. Ik begin te hoesten en al snel valt mij het op dat ik bloed hoest. Dit kan niet goed zijn. Ik ga liggen op mijn zij zodat het bloed uit mijn mond loopt. Er vormt zich een plasje bloed bij mijn hoofd. Darius staat op uit de fauteuil en loopt naar mij toe. Hij bekijkt mij onderzoekend. 'Dit is zo te zien de één na laatste fase.' Concludeert hij. Een na laatste? Wat is de laatste dan? Ik kijk hem vragend aan. 'De laatste fase is de dood.' Zegt hij nadat hij mijn vragende blik had ontvangen. Ik had het eigenlijk wel aanzien komen dat de dood de laatste fase is, maar ik wil het gewoon niet geloven. Ik kan het niet geloven. 

'Ik weet dat jij mij niet dood laat gaan.' Verbaast kijkt Darius mij aan. Er ontsnapt een lach uit zijn mond wat mij op de een of andere manier boos maakt. 'Als jij mij dood zou willen hebben, had jij dat al lang gedaan. Je hebt zo vaak de kans gehad, maar je hebt nooit iets geprobeerd.' Bluf ik.  Zijn ogen kijken mij aan alsof hij in mijn hoofd kan kijken. Hij blijft even stil, verdacht stil. Is het echt zo? Wilt hij mij echt niet dood hebben?