Mylea

H2

De volgende dag word Mylea wakker op de bank naast haar zusje, ze hebben de hele nacht film gekeken en niet door gehad dat ze in slaap zijn gevallen. Mylea legt een deken over Elena heen en loopt naar buiten, ze loopt regel recht naar de oceaan laat zich vallen. ''Dag mijn kind wat is er? waar zit je mee?'' vraagt de oceaan bezorgt, ''Hoe weet U toch altijd dat er iets is als ik bij U kom?'' antwoord Mylea glimlachend. ''Daar ben ik voor, vertel maar wat er is mijn kind'' ''Bella.. dat is waar ik mee zit, ik weet niet of ze al wraak heeft genomen en of ze dat alleen in het bijzijn van haar vader heeft gedaan of dat er andere bij betrokken zijn. Ik ben bang dat ze Michiel er misschien bij betrokken heeft en dat hij er ook aan onderdoor is gegaan. Is het mogelijk dat ik even bij haar ga kijken?'' zegt Mylea en ze laat al haar bezorgdheid overstromen in de oceaan. Ze voelt hoe de oceaan haar omhelst maar tegelijkertijd meevoert naar dezelfde oever als die dag ervoor, ''Doe voorzichtig mijn kind'' zegt de oceaan moederlijk en Mylea knikt. Mylea stapt het strand op en loopt richting het dorp, de straat waar ze Bella die dag ervoor in zag rennen. Ze kijkt door elk raampje van elk huis, na een tijdje ziet ze Bella ze zit op een bankje en huilt, maar toch heeft ze ook een glimlach. Ze loopt naar Bella toe en slaat een arm om haar heen, ''Hey meisje hoe gaat het nu? heb je het al gedaan?'' vraagt ze. Bella schrikt en kijkt op maar als ze ziet dat het Mylea is ontspant haar gezicht, ze knikt ja en kruipt dan tegen Mylea aan. ''Hoelang blijf je leven als Sirene? Wat mag je allemaal wel doen en wat niet? Wat gebeurd er als ik langer leef dan degene waarvan ik houd? Moet ik dan op een dag afscheid nemen en hem op zien groeien met een ander?'' Mylea schrikt van de hoeveelheid vragen maar herpakt zich snel en drukt Bella tegen zich aan als is het haar eigen zusje, ''Je kan blijven zolang als je zelf wilt, maar je zit sowieso wel 20 jaar vast aan je jeugdige uiterlijk en aan de bevelen van de oceaan. Na 20 jaar mag je opstappen wanneer je wilt, als je vriend op een gegeven moment gaat wantrouwen waarom je nog zo jong bent zou ik opstappen, dan zou ik afscheid nemen van de oceaan. je herinneringen aan de oceaan zul je vergeten, de herinnering aan ons niet maar je zult wel vergeten hoe je ons hebt ontmoet.'' Bella knikt begrijpend en gaat dan weer rechtop zitten, ''Wil je Michiel ontmoeten?'' vraagt ze vrolijk, Mylea knikt en staat op. Bella gaat haar voor en ze lopen een paar huizen verder, Bella belt niet eens aan ze loopt gewoon naar binnen. Mylea aarzelt maar als ze Bella bemoedigend ziet knikken loopt ze verder, in de woonkamer zitten 2 jongens, Mylea weet eerst niet wie Michiel is tot Bella op zijn schoot gaat zitten. Michiel is een lange slungelige jongen met bruin haar en bruine ogen, Mylea loopt naar hem toe en stelt zich voor, de jongen knikt. ''Mylea dit is Andrés'' zegt Bella en ze wijst naar de jongen naast Michiel, verlegen zwaait Mylea naar Andrés. '''Bella ik moet er maar weer eens vandoor, en vergeet niet om over 3 weken naar ons huis te komen weet je nog voor die afspraak?'' zegt Mylea en ze kijkt Bella doordringend aan. Bella knikt en Mylea draait zich om en rent met een rood hoofd terug naar de oceaan. Zodra Mylea in het water ligt begint ze te lachen en kan ze niet meer stoppen, ''Wat is er zo grappig mijn kind?'' vraagt de oceaan. Mylea haalt haar schouders op en begint met zwemmen naar huis. Mylea komt thuis en daar zit Elena al aan de keukentafel op haar te wachten, ''Waar was je? ik werd wakker en was in gestopt maar er was geen eten en geen Mylea! dus vertel maar waar je was!'' zegt ze boos. Mylea trekt een wenkbrauw op en gaat er als een soort moeder bij staan, ''Jongedame die toon bevalt me niet ik zal altijd de oudste blijven en aan jou hoef ik geen verantwoording af te leggen, ik was van plan je alles te vertellen maar met zo'n houding hoeft het niet. Ik ben niet je moeder maar ik ben ook niet een stom school vriendinnetje!'' zegt Mylea streng en ze draait zich om en loopt naar de douche. Ze kleed zich uit en neemt een heerlijke hete douche. Na 5 minuten word er aangeklopt en loopt Elena binnen, ''Sorry Mylea, ik was gewoon bezorgd ik dacht dat er misschien iets gebeurd zou zijn.'' zegt ze met tranen in haar ogen. Mylea doet de douche uit en pakt een handdoek, ze stapt de douche uit en gaat zitten op het randje van het bad. ''Elena je hoeft je over mij geen zorgen te maken als ik langer dan anderhalve dag weg ben vraag dan aan de oceaan of er iets is. Als ik korter dan dat weg ben maak je dan geen zorgen. Ik was aan het kijken bij Bella en heb Michiel ontmoet, hij is een aardige jongen en hij maakt haar gelukkig, ik heb haar ook verteld hoelang je aan het leven van een sirene vast zit.'' Elena knikt en geeft haar grote zus dan een knuffel, ''Nu ga ik weer het irrtante zusje uithangen want... wil je please eten voor me maken ik krijg echt trek!'' zegt Elena plagend, Mylea lacht en knikt dan ja, ''Maar ruim dan wel even je vieze kleren op mevrouw dit is echt slordig'' plaagt ze haar kleine zusje terug.