05.% 🌻

90 14 5
                                    

"Hoshi? Ikaw ba 'yung bumati sa'kin ng welcome home?"

Hoshi's breathing hintched. Eyes widen as he slowly took a step backward.

"N-nakikita mo ako?!", that's all he could say.

But Seokmin just shrug his shoulders. At tangina lang, pati yung pagkibit balikat ang cute din.

"Luh, baka pagod lang ako."

Binuksan na nito ang pinto ng kaniyang unit at tsaka pumasok. Leaving Hoshi behind still in his shocked state. Nang lumipas ang limang minuto ay tsaka lamang ito naka recover mula sa 'tangina-akala-ko-pa-naman' state, he passed through the walls again to follow Seokmin and let his despicable side swallow his self again.

Nang tuluyan na siyang nakapasok sa unit ng nakababati, iginala nito ang paningin sa loob. The room is almost empty. Kumpara sa kaniyang unit na maraming wall decorations, samu't saring poster ng kilalang dancer, at kung ano ano pa. Seokmin's unit has this style of minimalist.

Sa kwarto naman ni Seokmin makikita ang nagiisang picture frame, the photo looks old enough to know na sobrang tagal na nito.

It was Seokmin with porbably, his mother.

He was pre occupied the whole time that he didn't notice the younger knocking on the wall again. Nakasandal ito habang yakap yakap ang unan.

"Hoshi, hindi ko alam kung anong sasabihin ko kina mama. Alam mo ba? ang alam nila maayos ang buhay ko dito. Wala akong problema sa tuition at sa pera."

"Ha?"

"Kulang 'yung kinikita ko sa pagpapart time sa convinience store, may mga babayarin pa ako para dito sa apartment at sa ibang subjects. Hays! Mukhang kailangan ko nanamang maghanap ng additional na trabaho."

"Hindi ba't papatayin mo naman ang sarili mo sa ginagawa mo?"

He sat down on the chair beside Seokmin's bed. The creaking sound can be heard inside the unit pero hindi 'rin lang naman ito napansin ni Seokmin.

"Ikaw Hoshi? Ano 'bang uri ng buhay ang meron ka? Ang yaman mo ha. Nabili mo yung isang unit dito tapos iiwan mo lang. Naku! Kung ako sa'yo hindi ko gagawin 'yun, ang mahal kaya ng mga units dito!"

Hoshi sighed before getting up, pumameywang ito sa harap ni Seokmin habang umiiling.

"Hindi ko naman kasi ginustong umalis."

Hoshi's about to leave when Seokmin spoke again which made him smile. Ilang taon na 'rin kasi simula ng may magtanong sa kaniya noon.

"Pag bumalik ka sabihin mo sa'kin totoo mong pangalan ha? Sige Hoshi, matutulog na ako. Goodnight!"

"Goodnight din, Seokmin." he uttered before planting a kiss on the latter's forehead.

The man smiled upon getting the kiss. He thought it was just a warm wind coming from the heater. When actually, it came from a cold soul with a warm heart who live next door.

flower line / soonseok Where stories live. Discover now