School Of Bastards [Season 1]

SOB-18

SOB-18

Mike pOv

GABI na nang mapagdesisyunan ni Zyron ang umuwi, dahil na din sa hiling ko sa kanya na umalis muna dahil may sasabihin ako sa papa ko.

nakahiga lang ako sa hospital bed at inaantay na dumating si dad. Lumipas ang 30minuto ay nakarinig na ko nang pagbukas nang pintuan, kaya agad akong tumingin dun at nakita ko si papa na may hawak na telephono.

umupo ako at saka lumapit siya sakin at hinalikan ako sa noo.Inabot niya sakin ang telephono pero hindi ko pa yun kinukuha, tinignan ko yun saka tumingin kay papa.

"sige kunin mo na....nag aantay siya." sabi ni papa para kabahan ako. dahan-dahan ko tong kinuha.

nakita kong lumabas si papa, kaya nilagay ko na sa tainga ko ang telephono.huminga ako nang malalim at saka nilabas ito.

"h-hello...." kabang tanung ko.mga ilang minuto pa pero wala akong narinig na boses.tangkang magsasalita ulit ako nang makarinig ako nang magsalita ang nasa kabilang linya.

[m-mike.......] sabi niya.Ang boses na iyon namiss ko nanh sobra,biglang tumulo ang mga luha ko na kanina ko pa pinipigilan..

[mike ikaw ba talaga yan?] tanung niya. tumatango-tango ako kahit di niya ko nakikita.

"o-oo a-ako n-nga to....." sabi ko at humagolgol na sa iyak.

[shhhhh don't cry.....it's okay....]

"p-pero nakalimutan kita.....kinalimutan ko ang isang tao na hindi dapat..."

[no mike...it's not your fault....nangyare na ang dapat...wala kang kasalanan okay? kaya tahan na wala ako diyan para yakapin ka...]

"y-yun n-na nga...w-wala k-ka...hindi kita makayakap...kailan ka ba uuwi.....n-namimiss na kita" garalgal kong sabi.

[soon mike....i will be home soon....not now...not this year.....i miss you too my *****]

"Aantayin kita....."

[is that a promise?]

"no ....utos yun! umuwi ka kung hindi magtatampo ako sayu...." sabi ko narinig ko naman siyang tumawa.

"a-anung nakakatawa dun...."

[Im just....happy that were back in the old times...] sabi niya kaya napangiti nalang ako.biglang nagkaroon nang katahimikan sa pagitan namin nang putulin niya to nang magsalita siya.

[kamusta na kayung dalawa....] tanung niya dahilan para mapakapit ako sa damit ko.

"a-alam mo ba....." kabang tanung ko.

[yes....i know..dad told me...but don't worry hindi ako galit at hindi ako totol sa inyu.....sadyang ikaw lang talaga ang minahal niya...kaya wala na kong magagawa pa dun...] sabi niya. pero nakaramdam ako  nang sakit sa dibdib ko.

"s-sorry... kung naalala ko lang lahat ...di sana nasabi ko sa kanya ang totoo..."

[it's okay mike.......basta mahalin mo lang siya okay na sakin yun...masaya na ko kung masaya ka...balang araw malalaman niya din ang totoo...]
sabi niya pero alam ko sa loob-loob niya nasasaktan siya.

"mahal mo ba siya....." biglang tanung ko. hindi siya sumagot.

"s-sige oka----"

[oo.....pero noon yun mike...noon yun.....pero ngayun hindi na...at hindi na pwede dahil alam kong minahal mo na siya....] sabi nito.

"sigurado ka ba?"

[oo ...kaya alagaan mo siya ....ikaw na ang bahala sa kanya...] sabi nito dahilan para ngumiti ako.

"sige...ikamusta mo nalang ako kila lolo...."

[oo...miss na miss ka na nga nila.....wag kang mag alala magkikita pa tayu....] sabi niya.

"bye.. see you soon..."

[bye mike....see you soon...] sabi niya saka namatay ang linyang pumagitan sa aming dalawa.nakangiti ako nang ibaba ko ang telephono.masaya ako na makausap siya muli.

napatingin ako sa pintuan nang pumasok si papa.sinalubong ko siya na may ngiti sa labi.

"mukhang masaya ang prinsesa ko...." sabi ni papa.

"oo pa....namiss ko siya nang sobra..."

"tayu anak..namiss natin siya...."

"magkikita pa ulit kami diba...."

"oo naman...hindi niya hahayaang hindi kayu magkasama ulit mike....tiwala lang..." sabi ni dad saka niya ko niyakap.napangiti akong niyakap din siya.at inaalala lahat lahat samin.

'magkikita din tayung dalawa.....pag nangyare yun...habang buhay na tayung magkakasama...'