School Of Bastards [Season 1]

SOB-31

SOB-31

Someone pOv

Sinuntok ko ang isang tao dahilan sa sobrang galit nang nararamdaman ko.

"fck! sinung naglalakas loob para isa-isahin tayu!" sigaw ko.

"boss! hindi rin namin alam! sa tingin mo boss kailangan na nating sabihin kay emperor?" tanung ni dave.

"hindi na muna...kailangan natin malaman kung sinu ang walang hiyang nagtatangkang bumangga satin..nabawasan na tayu kaya mag-ingat kayu..."sabi ko saka sila tumango. lumabas na ko sa lugar namin at naglakad lakad sa paligid. pero napatigil ako nang makita siya.

nagpatuloy ako sa paglalakad at sinalubong siya.napahinto siya nang harangan ko ang dinadaanan niya.tumingin siya sakin ns may kunot noo.

"pwede ba kitang makausap?" tanung ko.agad naman siyang tumango saka kami pumunta sa isang lugar na kami lang dalawa.

"Ilang linggo na din simula nang bumalik ka, kamusta ka na...." tanung ko sa kanya.

"eto katulad padin nang dati, maayos lang...." sabi niya.

"ganun ba....wala na bang nagtatangka sa buhay mo?" tanung ko. agad ko naman nakita sa kanya ang ngiti na ipinagtaka ko.

"huh? wala na.... hindi ko din alam kong bakit...." sabi nito...wala? hindi ba kumikilos sila dave tsk!.

"mabuti naman kung ganun ,masaya ako kung tinigilan ka na nila...."

"oo naman kailangan nils akong titigilan dahil hindi magtatagal.....mamamatay na kayu"sabi niya pero hindi ko narinig ang panghuli niyang sinabi.

"what?"

"ahh wala....kailangan ko nang umalis hahanapin ko pa si zyron..." sabi nito kaya tumango nalang akoat ngumiti saka siya umalis.

tinignan ko siya paalis, kung nakaligtas ka pwes paghandaan mo na ang huling mga araw mo dito mike.....umalis na ko sa lugar na yun at pumunta sa mga mapuno nang bigla akong umilag.

tinignan ko kung saan may nakita akong isang maliit na patalim ,kinuha ko to sa may puno. napansin kong may maliit na papel kaya binuksan ko to at bumungad sakin ang isang sulat.

"SAY GUDBYE TO YOUR CO-KILLERS"

  - YOUR THE LAST

Yan ang nakasulat kaya nilikot ko ang hawak kong kapirang papel saka ko to tinapon kong saan.

"Hindi ka magtatagumpay... uunahan kita kong sinu ka man," sabi ko saka ako nagpatuloy sa paglalakad.

***********

Mikke pOv

NAPANGISI nalang ako sa nakita kong reaction sa mukha niya. ganun pala siya kakompyansa na hindi  matakot.pinapahanga mo talaga ako...hindi halata sayu na ikaw ang namumuno sa grupong pumatay sa kakambal ko.

'Maghanda-handa ka na.....'

Umalis na ko sa lugar kong saan ko siya tinapunan nang maliit na patalim ,bawat lakad ko tumitingin sakin nang masama ang mga studyante, pero wala akong pakialam sa kanila. hindi ko sila paptayin hanggat hindi nila ako papakialamanan.

palabas na sana ako nang school nang makasalubong ko siya...napatigil ako at maging siya.Nagkatitigan kaming dalawa, hindi ko alam kong bakit pero nakaramdam ako nang kirot nang makita ko ang itsura niya, magulo ang buhok, at mukhang pagud na pagud ang mukha at sa tingin ko hindi siya natulog.

Umiwas ako nang tingin saka ako nagpatuloy sa paglalakad saka siya nilagpasan.

"Sandali..." sabi niya pero hindi ko siya pinansin tuloy-tuloy lang ako sa paglalakad.