Roommates with the Badboy

#40

~Rosa~

'Ik probeer haar al 15 keer te bereiken, maar ze antwoordt niet!' Zeg ik wanhopig.

Sofie was weggegaan, en ze is niet teruggekomen.

We zijn nu met zijn allen in het appartement van Liv en Caitlin. Met zijn allen bedoel ik:

Liv, Caitlin, Jasmine, Stephanie, Sarah en ik.

No boys. De jongens weten nog van niks.

Sarah ijsbeert rond. 'Ze deed nooit raar. Als Sofie iets verbergt, verbergt ze het goed.'

Ik knik.

Stephanie staat op en gaat ook ijsberen.

'Jongens, stop nou eens met ijsberen. Daar wordt ik heel nerveus van,' zegt Liv geïrriteerd. Ik wil lachen maar niks komt uit mijn mond.

Waar de hell is Sofie??

~Sofie~

Met moeite open ik mijn ogen en kijk rond.

Ik ben in een donkere kamer, best groot.

Ik wil gaan staan maar ik zit vastgebonden. Mijn been doet pijn en ik zie bloed op de grond liggen. Mijn shirt is doorweekt en ik voel me vies. Ik kijk naar mijn benen, ik zie dat mijn kleren zijn gescheurd en ik veel blauwe plekken en schaafwonden heb. Ik heb spierpijn in mijn kont en eigenlijk overal. Vast van toen ik was gevallen.

Opeens klapt de deur open en er galmt een echo door de kamer.

Ik zie opeens 3 bewakers er staan en ik wordt bang. Ik ril al de hele tijd want ik heb het super koud.

Ze lopen naar me toe en een brede man die ik niet ken geeft me een harde klap op mijn wang.

De tranen schieten in mijn ogen en mijn hoofd klapt naar de zijkant.

Ik kan niks, ik zit vastgebonden. Ik weet niet eens wat ik hier doe. Niemand die me komt redden.

Zometeen mishandelen ze me! Of nog erger...

Ik wil schreeuwen maar ik denk niet dat dat een goed idee is.

De mannen zeggen niks en kijken me sluw aan. Dan tillen de drie mannen me op. Ben ik zo zwaar dat ze me met zijn drieën moeten tillen?

Maar een man laat me los en 2 mannen tillen me nu nog. Ik wordt uit de kamer gedragen met veel pijn in mijn lichaam.

Ik moet hier weg, koste wat het kost.

~Jacob~

'Kom alsjeblieft!' Zegt Stephanie vanuit de telefoon.
'Oké, ik kom al.'

Ik hang op en loop de deur uit.

Zometeen gebeurt er nog iets ergs met Sofie! Stephanie had het me net uitgelegd in het kort. Nou, het enige wat ze zei is dat ze denken dat Sofie is ontvoerd.

Dat wil ik niet. Na al die ruzie gun ik haar natuurlijk geen ontvoering. Wie dit heeft gedaan vermoordt ik met eigen handen. Sofie was altijd een leuk meisje die zichzelf niet omver liet blazen door de jongens. En nu, wat ze nu waarschijnlijk meemaakt verdient ze niet. En al helemaal niet nadat ze andere mensen heeft verdedigd. Cindy bijvoorbeeld.
Ja ik weet haar naam. Via Sofie.

Waarom moest ik altijd zo een vervelend mens zijn. Kon ik nooit aardig doen? Ben ik zo gemeen? Het antwoord weet ik al.

Ik klop op de deur en er wordt meteen open gedaan door Stephanie.

Ze kijkt me meelevend aan. Hoezo?

'Kom snel binnen.' Ik knik en loop naar binnen. Ik doe mijn schoenen uit en loop verder naar de woonkamer.