BU BENİM HİKAYEM

24 7 11
                                    

Gözlerimi açtım ve yeni bir güne göz kırptım.

- Ağabey kahvaltı hazırmı.Çok acım.Etten kemikten kesildim.

-Sen anca ye,annen sana böylemi öğretti.Sana yemekte verilmeyecek ama işte kardeşimsin.Hadi gel,sana bakınca bende acıkıyorum

-Ya abiiiii,şu espriden vazgeç.

-Ama çok güzel.Tam bir afacansın.Seni küçük tatlı şey.

-Üf ya ben artık büyüğüm.Tam tamına 20 yaşındayım tam mı? Kardeşin artık bir hiç değil.Kendi kendimi idare edebiliyorum sonuçta.

-Her yetişkine büyük denilmez.Bunu bil.Ya hadi sabah sabah çeneni yine tutamadın.Yemek soğuyacak hadi.Yemek kokuları odayı kaplamıştı.Ama oda sandığınız gibi değil.Ağabeyimin çorapları bir tarafta benim elbisem bir tarafta.Tam bir öğrenci evi.Ama yine de güzel.Karnımı bir güzel doyurdum.Ama dünkü kız aklımdan çıkmıyordu.Sabırsızlıkla yemeğimi yedim ve elbisemi giydim.Ha bu arada bilmeyenler için ben öğrenciyim ve dışarıda gitar çalıyorum.Yalnız iyi para çıkıyor.Elbisemi giyip dışarı çıktım.Rüzgarı hissettim ve ağaç kokularını içime çektim.Enfes.Her zamanki gibi Eşref amcanın dükkanın önüne gittim,gitarımı çıkardım ve başladım içimi dökmeye.O çaldığım yerde öyle sıradan bir yer değil.Gençlerin en uğrak sokağı.


Sabah uyandım yanımda yoksun.

  Solumda bir acı Senden yoksun.  

  Soluksuz kaldım köşelerde.  

  Yalnızım sanki yorgun.  

  İnan değildi sonsuz.  

  Bitti gitti seyrettik aşkı  

  Sanmışım yolu yordamı bu  

  Böyle yazılmadı ya da ben öyle kandım  

  Şimdi tek başımayken kimin öyküsü bu?  

  Bu benim öyküm birazcık yaralı  

  Kalbimin pek çok yeri yamalı  

  Kan akar kanadımdan  

  Düşer yere yere kalanım  

En güzel ve en sevdiğim şarkıdır bu şarkı

KARANLIĞIMDAKİ SENHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin