My Professor, My Boyfriend (Professor Duology 1)

Chapter 4

Chapter 4:Spark

Maaga akong nagising kaya naisip kong lumabas muna sa garden. Iniisip ko lang yung sinasabi ni Arden kahapon.

Hindi ko naman alam kung bakit pero nab-bother talaga ako sa sinabi niya. Yung text daw ng text si Sir sa kung kanino? Ewan. Pero baka naman mga girlfriend lang ni Sir? 'Di lang alam ni Arden? Aish.

Kinuha ko yung phone ko sa bulsa ko at binuksan ang conversation namin ni Shaun na puro text ko lang. Kung magb-backread ako sa messages namin, wala akong ibang makikita kung 'di iyong mga chat ko ngayong taon. Ini-delete ko kasi iyong mga usapan namin sa messages last last year dahil nasasaktan ako.

Damn. I miss him so much.

Ako:
Good morning! Have a good day :)

"Bakit kasi iniwan mo ako? Naghahabol tuloy ako sayo ngayon," malungkot na usal ko habang hinahawakan yung mga bulaklak na narito sa garden ni Mommy.

"Alam mo? Simula nang iwan mo ako, hindi na ako nagkagusto sa iba kasi nga hanggang ngayon, mahal pa rin kita, hanggang ngayon ikaw pa rin ang laman ng puso ko. Kaya sana nga makapag move on na ako nang mabilis dahil nahihirapan na din ako.."

Bumuntong hininga ako. Hayaan nang magmukhang tanga rito, ngunit iniimagine ko nalang na si Shaun itong kausap ko ngayon para kahit papaano ay mailabas ko manlang ang mga hinanakit ko.

"Alam ko namang hindi ka na babalik sakin dahil may iba ka nang mahal. Kung hindi lang sana kita pinaghabol noon, e 'di sana hindi ako nagkakaganito ngayon.."

Naglitawan ang mga alaala namin sa puso ko. Masasakit at masasayang alaala. Hindi ko mapigilang mapangiti kasabay ng pangingilid ng luha ko.

"Sa lahat ng messages ko sayo, hindi mo pinapansin. Bakit mo ginagawa sakin 'to? Para makaganti ka?"

Natigil ako sa pagsesenti nang biglang tumunog ang phone ko. Kuryoso kong kinuha ang phone ko at halos lumuwa na ang mga mata nang makitang may reply na siya.

Finally!

Sherwin:
Good morning! Are you free? Let's meet.

Nakangiti akong nagtype ng reply, halos hindi na mapakali sa kinatatayuan ko ngayon.

Ako:
Really? Okay!

Kumaripas ako ng takbo papasok sa bahay ay umakyat agad sa kwarto ko. Naligo kaagad ako at nang matapos ay nagbihis ako ng fitted black dress. Kinuha ko na din bag ko at phone tsaka ako dumeretso sa baba.

Naabutan ko sila Mommy.

"Good morning! Saan ang punta mo? Kain ka na.."

"Hindi na po, Mommy. May imi-meet lang po ako sa mall," nakangiti kong sagot.

"Sige na.."

Matapos kong magbeso kay Mommy at Daddy ay nagpaalam ako sa kanilang aalis na. Hindi na ako naghintay pa nang ilang oras at kumaripas na ng takbo papuntang parking para magpahatid sa mall. Tuwang-tuwa ako ngayong oras na ito kaya kahit pa may traffic, nakapagtatakang hindi uminit ang ulo ko. Bagkus ay nakangiti lang ako habang pinagmamasdan ang dinaraanan namin.

Nakangiti lang ako buong magdamag. Walang mapaglagyan ang saya ko ngayong oras lalo sa tuwing iisipin kong magkikita kami ni Shaun matapos ang dalawang taong hindi kami nagkita. Sobrang miss na miss ko na siya, kung alam niya lang.

Nang makarating ako ay dumeretso na ako sa meet up place namin. Sa loob iyon n'ong bagong cafe na kabubukas lang rito sa loob ng mall. Hinanap siya ng mga mata ko sa loob ngunit mukhang wala pa siya kaya nakangiti akong naghanap ng uupuan naming dalawa. May sumalubong sa aking waiter ngunit sinabi kong may hinihintay ako kaya umalis na lang rin siya.