ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 4

4.7K 154 9
                                    

Kɪɴᴀʟɪᴍᴜᴛᴀɴ

Cʜᴀsɪɴɢ sᴏᴍᴇᴏɴᴇ ᴡʜᴏ doesn't like you anymore is truly difficult. But I can still see an ink of hope so I'd keep going. Whatever the result may be, at least... I did all the best I can to chase my happiness.

When I said I'd do everything, I mean it. Kahit pa ano'ng reaksyon ang ipinapakita niya, kahit madalas na negatibo, ayos lang sa'kin. Ilang araw ko na ba siyang sinusuyo? Simula nang sabihin ko iyon sa kanya, ako na ang palaging naghahanda ng kanyang agahan kahit na hindi ko nakikita kung kinakain niya naman. Maaga kasi akong pumapasok sa trabaho.

He usually goes home at nine in the evening. Minsan naman lampas pa sa oras na 'yon. I then got used to wait for him on the sofa that yesterday, he already gave out his comment about it.

"Good evening!" masigla kong bati habang kinukusot ang mata.

Nakaidlip ako kahihintay sa kanya. Ayos lang, importante nandito na siya. 'Tsaka hindi naman malaking bagay ang pag-aantay ng ilang oras lang.

He didn't bother greeting me back, his straight face remained. With his usual dark expression, he threw his bag on the center table and settled himself on the one-seater couch.

Kagat ko ang labi nang bahagya akong umusog sa kanya, rinig ko rin ang malakas na kalabog sa dibdib ko. I wonder if he could hear it?

Even if his hair is not neatly in place and even if his eyes look weary, he is still looking so attractive. For me, his beauty is the best definition of the word perfection.

"Kumain ka na ba?"

"Yeah." tipid niyang sagot at tumayo na para iwan ako.

I rose up in haste and reached for his bag.

"Let me carry it for you."

Napangiwi ako nang iiwas niya 'yon. Iritado ang mata nang nilingon ako.

"Stop it, Ms. Ampudia, hindi kita asawa para gawin ang mga 'to." he ruthlessly spatted at me leaving me dumbfounded.

Of course it hurts, I got rejected again. Bumabalik sa isip ko ang mga kaganapan noon. He used to avoid me, too. Yet, I am willing to go through all these as long as in the end, I will win his love back.

┈┈․° ☣︎ °․┈┈

I ᴀᴍ sᴍɪʟɪɴɢ the whole time while preparing a sandwich and a coffee. This is for Hrothgar.

"Wow! Mukhang masarap 'yan, Miss! Para sa agahan na naman ba ni Engineer?" Nangingiti si Mary sa tabi ko.

Wala akong panahong umirap dahil sa excitement kong maibigay ulit ang mga 'to sa kanya.

"Yup! He's not yet having his breakfast, right?"

"Opo, mukhang dumadalas na 'yan, ah!"

Lalong lumapad ang ngisi ko at nagkibit ng balikat. "I'm doing this because I want to thank him for warmly accommodating me."

"Hmm, sana 'pag magpasalamat ka rin sa'kin, may sandwich at coffee rin ako!" she quipped making my eyes twirl.

Tinapos ko ang ginagawa sa kabila ng mga pang-uusisa ni Mary. My heart is banging crazily as I pace down to the library. Nang buksan ko ang pinto, naabutan ko siyang nakahilig sa kanyang mono black chair. His long legs were crossed and his brows were knitted adorably, he sieged his eyes through the thick papers in front of him. Ang isa niya namang kamay ay nakatukod sa arm rest ng inuupuan niya kung saan nakasandal ang kanyang ulo. I smiled.

Recapturing You [RCS#1]Where stories live. Discover now