Chapter 8 ✔

29 2 0
                                    

Third Person's POV
Time: 00:24

"Ahh!" Sigaw ni Jin nang bigla siyang nagising mula sa kanyang bangungot. Bigla namang nagising si Hoseok nang marinig niya ito. Tumakbo siya papunta sa kabilang kwarto at binuksan ang pinto, pero ito'y naka-lock.

"Jin, okey ka lang ba?" Tanong ni Hoseok mula sa pinto.

"Okey lang ako, kinilig lang ako sa panaginip ko."

"Liar, ganun na nga ka lakas ang sigaw mo, kinilig ka pa 'nun?"

"Oo nga!" Pasinungaling niyang sinabi, pero nahahalata na ni Hoseok na ito'y binabangungot naman, pero hindi pa kailan kinikuwento ni Jin ang mga napapanaginipan niya. Palagi nalang siyang nagigising dahil sa mga sigaw niya, simula noong sila'y naging magkasama sa iisang apartment.

"Jin, ilang dekada na tayo magkasama, but you never told me everything about sa nangyayari sa'yo halos gabi-gabi. Just please, para makalaya naman ang isipan mo. Alam kong hindi ka kinikilig na napapanaginipan mo." sabi ni Hobi sa kanya.

"Pero natatakot ako na maulit nanaman ang nakaraan," sabi ni Jin habang umiiyak.

"Teka, anong nakaraan? Bakit hindi ko pa yan alam?" Tanong ni Hobi with matching big and round eyes.

Nagbugtong-hininga at kumalma muna si Jin bago siya nagsalita.

"My old bestfriend betrayed me. He was the reason of my parents' death" Malungkot na sabi ni Jin sa kanya.

"Wait, sino ba siya?" Tanong agad ni Hoseok.

"I don't want to mention his name ever again. He's a fucking bastard. I will never forgive him." Sambit ni Jin, habang lumuluha na siya.

"But, paano ka niya trinaydor?"

Huminga muna ng malalim si Jin, "We were like, 7 or 8 years old when that happened. We met because our parents were partners-in-crime. We were like a couple if i were just a girl. We do what lovers do. We do share innocent kisses everytime we say goodbyes. He even told me that he would marry me if i were a girl. And he knew every flaws that i have, even my sexuality. The only thing he didn't know, is that I'm inlove with him," tumigil muna siya para pahidan ang luha niya.

"Pero, isang araw, nagbago ang lahat. As in lahat. His dad used him as bait for me. His dad was an evil. A fucking evil. He kidnapped me. He almost raped me, too! Can you imagine that? Kaibigan ako ng anak niya pero pinagnanasaan niya rin pala ako.

Luckily, dumating ang parents ko. Iyon lang siguro ang swerte sa araw na yun. They killed him. Pero, sa kaisa-isang kaibigan ko pa nagmula ang balang papatay sa mga magulang ko. Akala ko magiging malaya na kami." Jin said, sobbing.

************

"You can't be him, Jin! You can't!" Sigaw ni Namjoon sa kwarto niya habang tinititigan niya ang mukha niya sa salamin. Habang hinihimas niya ang peklat sa mukha niya, naaalala niya ang mga nagawa niya sa kanyang  kaibigan. Sinisisi niya parin ang sarili niya na siya ang pumatay sa mga magulang ni 'Jinnie'.

"Sorry, Jinnie. I was a fool to choose him over you. But I have to live up our name. I can't give up everything our family has done." He said while looking to that big scar with its dark past.

Biglang humuni ang kanyang telepono and he answers the call.

'Boss, we'll have an urgent meeting with Mr. Jeon on 01:00.' sabi ng kanyang tauhan sa telepono.

"I'll be there in an hour." He said coldly, then ended the call.

They are mostly active on midnights, dahil walang gaanong mga tao sa mga oras na ito. They do their illegal transactions and dealings with their allies in different place everytime.

As he put his phone on the table, tinawag niya si Dr. Park, his personal doctor, and commanded him to put prosthetics in his face. Yes, he wears prosthetics kung may lakad siya, especially kung pupunta siya sa auction. He is just making sure that no one will recognize him.

As Dr. Park is already done in putting it, he hurriedly went to his car and drove away.

******

Annyeong! I'll try to keep up and edit this book :((((

Accident || Namjin Mafia AUOù les histoires vivent. Découvrez maintenant