His Kitten, His rules...

Hoofdstuk 6

Christiaan
Wat een schatje is dit toch. Ik heb zoveel geluk dat ik haar ben tegengekomen.
Oké oké...het was geen toeval.
Ik houd haar al langer in de gaten,  ik weet alles van haar, zelfs haar thuissituatie.
Een vriend van mij heeft regelmatig een rondje gelopen op de plekken waar zij 'toevallig' was.
Toeval? Oh nee zeker niet.  Hij had haar ontdekt en had na twee minuten al een conclusie over haar.
Hij had mij opgewonden gebelt en gezegt dat hij een meisje had gevonden... een meisje, voor mij.... en niet zomaar een meisje... nee een little.  Ze wist het zelf alleen nog niet.

Ik lig nu lekker in bed, te appen met de vriend die haar had gevonden. Ik had hem meteen gedeeld dat Crystal vanacht een speen in haar mond had en dat zij bij mij wou slapen.
Omdat ik zo enthousiast was, maar niet wilde de ze bang zou worden had ik de speen 's ochtends vroeg al weggepakt zodat ze zich er niks meer van zou herinneren.

Crystal
'Goedemorgen' hoor ik een schorre sexy stem naast mij zeggen.
Ik open razendsnel mijn ogen.
Ik zou toch zweren dat ik alleen in slaap ben gevallen.
Christiaan ligt naast mij in bed. Ik gil en probeer mijzelf te bedekken met een stuk deken.
Ik val door mijn onbenulligheid met een harde knal uit bed.
Christiaan komt over de rand van het bed hangen en grinnikt.
Hij kijkt me geamuseerd aan met een grote grijns op mijn gezicht.  'Heb je lekker geslapen?'
Ik kijk een beetje moeilijk maar knik dan toch. Ik kan me vrij weinig herinneren van gisteravond, wel weet ik zeker dat ik mij schaam. Ik wil zo snel mogelijk weg van Christiaan, omdat het schaamte gevoel anders nog groter wordt.

'Heb je een planning voor vandaag?' Vraagt Christiaan om de stilte tijdens dit heerlijke ontbijt te onderbreken.
Ik zucht. 'Het is tijd om naar huis te gaan. Mijn vader wacht op mij.' Lieg ik.
Ik weet zeker dat hij niet op mij wacht, hij heeft waarschijnlijk weer gedronken waardoor hij later op de dag heel agressief word.
'Als je wilt mag je nog wel een nachtje blijven slapen.' Christiaan lacht vriendelijk.  'Nee hoor, mijn vader is vast ongerust. Ik moet echt naar huis nu.'
Christiaan knikt een beetje afwezig en eet rustig door.

Na het heerlijke ontbijt staat Christiaan op.
'Dank u wel voor het ontbijt en de slaapplaats.' Christiaan draait zich om en voordat hij iets kan zeggen, ben ik de kamer al uitgelopen.
Ik pak haastig mijn eigen kleding van de drooglijn en kleed mij snel om.
Ik hoor de harde voetstappen van Christiaan door de hal galmen.
Ik pak mijn telefoon en trek mijn schoenen aan.
'Crystal?' Ik blijf even versteend staan. Ik was toch duidelijk? Waarom snapt hij niet dat ik naar huis wil? Nouja naar huis... ik wil hier gewoon niet zijn.
'Crystal.' Roept Christiaan weer.
Ik stap de kamer uit met mijn spullen in mijn hand en mijn oude kleding aan.
'Het is goed als je naar huis gaat, zou je het fijn vinden als ik je thuis breng?'
Ik slik.  Hier had ik niet op gerekend.
'Ehm..' mompel ik.
'Hoeft niet hoor.' 'Ik ga eerst bij een vriendin langs...' oh man, dit is zo fout... liegen is het slechtste wat je ooit kunt doen.
'Oh, is dat zo?' Christiaan kijkt me recht in mijn ogen aan en trekt een wenkbrauw omhoog.
'Ja, dat is zo' Stamel ik.
Wat doet hij toch met mij.... ik voel me nu zo ontzettend schuldig dat ik tegen hem lieg, maar ik kan nu gewoon niet anders en damn hij is aantrekkelijk.
'Is dat echt zo, Crystal?' Ik kijk naar de grond.  Als ik nu volhoud kan ik hier weg, dan kan ik weer over straat zwerven in de hoop dat ik niet lastiggevallen word door andere mensen.
Maar... als ik hier blijf... tja, dan heb ik een dak boven mijn hoofd, dan woon ik samen met een best knappe man. Een knappe man die mij niet meer vertrouwd als hij erachter komt dat ik nu gelogen heb.
'Crystal?' Ik word uit mijn gedachten getrokken en kijk snel omhoog.
Christiaan kijkt me bezorgt aan.
'Gaat het wel?' Ik knik mijn hoofd.
'Ja hoor, ik moet alleen nu echt gaan, de vriendin wacht.'
Christiaan zucht en pakt zijn telefoon. Het duurt even, hij typt vast een groot bericht.
Na ongeveer vijf minuten legt hij zijn mobiel aan de kant.
'Goed, ik breng je naar die vriendin.' Opeens is alle lucht uit mij geslagen. Ik hap naar adem.
'Dat...dat is...ni....niet nodig.' Stamel ik.
'Jawel Crystal. Ik wil zeker weten dat je veilig bent voordat ik je ergens afzet.'
'O'
'Dus, waar woont die vriendin?'
Ik zucht.
'Sorry, ik ga niet naar een vriendin' ik zeg het zo zachtjes dat het bijna niet te horen is.
'Waarom loog je tegen me?'
'Ik weet het niet.' Oh gosh, deze man heeft nu al zoveel invloed op mij...en dat terwijl ik hier pas een halve dag ben.
'Ik wil je best thuis afzetten, maar ik wil wel graag een adres en ik wacht totdat je binnen bent.'
Ik knik moeizaam en kijk naar de grond.

Christiaan
Natuurlijk breng ik haar niet thuis.
Ik haal haar voor mezelf houden, als mijn little. Ik moet haar alleen in mijn auto zien te krijgen.
Tja jongens, ik ben niet zo lief en leuk als ik eruit zie... ik heb een donkere kant en deze word erg gevoed door een goede vriend...
De vriend die haar gevonden heeft....

Een reactie met jullie mening, complimenten of tips over het boek zou ik erg prettig vinden.

xXx Rooms-n-oes
952 woorden.