Villafuerte Series 1 : LOVE ME BACK

Chapter 13:

The most painful story I heard was the story of my beloved about the person he loved.

Parang pinupunit sa sakit ang puso ko habang nakatingin sa mukha ni Thunder. He was happy to be smiling while telling stories about the woman he loved.

Masakit man aminin pero totoo talagang nagseselos ako. Nagseselos ako sa sarili kong kaibigan dahil napaka-swerte niya. Ang swerte niya dahil mahal siya ng lalaking minamahal ko.

I do not know if he noticed my fake smile in every story about the woman he loved. Basta ako, alam ko sa sarili kong pilit at pekeng ngiti lang ang mga ngiti ko sa kaniya. I pretended to be happy in front of him even though the truth was so sick.

" It's obvious that you're happy, really. Ngayon lang kita nakitang ganiyan kasaya. "

Sabi ko. He smiled at me again, proudly. Tumingin siya sa malawak na karagatan. Napakaganda ng tanawin. Ang sarap pagmasdan ang palubog na araw. Bagay na hindi bumabagay sa nararamdaman ko ngayon. Kahit anong ganda ng tanawin na nakikita ko ngayon, I still feel the pain and sorrow.

" She's the reason why I'm happy. She's the reason why I'm smiling now. She's the reason why my world has a color, so you should be happy for me too. Wait-- aren't you happy for me? "

Tumawa ako. Tumawa ako para itago sa kaniya ang sakit na nararamdaman ko. Pilit pa din akong tumawa kahit na sobrang sakit sa pakiramdam.

" Ofcourse, I'm happy too. I'm happy when you're happy, though I'm not the reason. Im still happy for you and of course, as well as my best friend. "

Lumaki ang pagkakangiti niya na kinalabas ng pantay at maputi niyang ngipin habang nakakunot ang noo.

" What do you mean in your line that 'although I am not the reason' "

Agad akong napaiwas ng tingin. Gosh! Nasabi ko ba yun? Oh My God, Sabrina! You're so idiot!

What will I say now?

Palihim akong bumuga ng malalim na hininga at matamis na ngumiti sa kaniya. Ngiting para sakin ay napakaasim.

" I-i mean--ang ibig ko sabihin, kahit na hindi ako 'yung rason ng ngiti mo ngayon hehe, masaya pa rin ako. K-kasi diba? Ngumingiti ka sakin lalo na kapag ang clumsy ko. "

Tumango-tango siya.

" Yah, right. I still remember that, as you walk on the edge of the swimming pool, your foot slipped, I laughed at the window of my bedroom when you fell into the water. Haha! Fuck! I still can not believe that until now I still remember our first meeting. "

Nanlaki ang mata ko at napa 'O' ang bibig ko dahil sa sinabi niya. What? Nandoon siya noong nadulas ako at nahulog sa swimming pool?

Well, Nine years old ako noon ng mangyari iyon. At dahil sa sobrang takot ko na baka mahulog ako sa tubig ay nagdahan-dahan ako sa paglalakad habang nililinis 'yung gilid ng swimming pool,at dahil sa sobrang ingat ko. Nahulog ako.

My gosh! Kahit anong ingat ko, nahulog pa din ako. Parang pagmamahal ko lang kay Thunder. Kahit anong pag-iingat at pagpigil sa sarili ko na 'wag akong mahulog sa kaniya, ay nangyari pa din. Nahulog pa din ako. Nahulog pa din ako sa patibong na alam kong hindi niya mapaninindigan.

" What? Nakita mo? Eh, bakit hindi ka man lang bumaba ng kwarto mo para tulungan ako? "

I said while pouting my lips. He smirked at me.

" I'm still on the third floor. I'll take a few minutes before I get to you. And I know that time that you can swim. "

Sumimangot ako. Kitams niyo na. Ang halaga ko talaga sa kaniya no? Mahalaga talaga ako sa kaniya. Imbaa din! Sarap tadyakan eh.

" Paano pala kung hindi ako marunong lumangoy? Hindi mo pa din ako tutulungan? "

" Of course, I'll help you get out of the water, and It's my concerned when something bad happened to you at that time. "

Palihim naman akong ngumiti. May kung anong humaplos sa puso ko dahil sa sinabi niya. Nag-aalala din naman pala siya sakin. Err.! Ako na talaga kinikilig ngayon.

Magsasalita pa sana ako ng may pamilyar na boses ang nagsalita sa likod ko. Tumingin ako kay Thunder.

I saw in his eyes the spark and love while looking behind me, behind me where the girl he loved. Mapait akong napangiti.

Ang sakit pa lang makita sa mismong mata niya kung gaano niya kamahal ang kaibigan ko. Kung paano nagkaroon ng kislap ang mga mata niya.

" Nandito lang pala kayo, mukhang ang saya niyo. Anong pinag-uusapan niyo? "

Nakangiting tanong ni Lorilee. Umupo siya sa tabi ni Thunder. Hinawakan naman ni Thunder ang kamay niya dahilan para mapaiwas ako ng tingin.

" Nothing, dear. We're just talking about our funny past. "

Tumango naman si Lorilee at tumingin sakin ng nakangiti. I admit that she has an angelic face. She has an angel face and innocent smile.

" Sab, are you busy later? Punta tayo ng bar mamaya. Tutal, hanggang bukas na lang tayo dito. So, let's enjoy our last night here! Ready? "

Sandali akong nag-isip.

Hay, sabagay. This is the last night here. So, why not we enjoy our last night here at Spencer's resort.

" Sige. Payag ako. "

Pumalakpak naman si Lorilee. Aalis na dapat ako ng tawagin niya ako.

" Are you leaving? "

" Ah - Yes, I was here before. and I'll do something inside. "

Ngumuso si Lorilee at hinila ako pabalik sa pag-upo sa bato. Tahimik lang na nakamasid samin si Thunder.

" Minsan na nga lang tayo, magkasama eh! Kwentuhan naman tayo. "

Wala akong magawa kung hindi mapabuntong-hininga. Masakit man sa mata ko ang nakikita kong sweetness ni Thunder kay Lorilee ay pinilit ko pa din maging okay sa harap nila.

Nakakainis lang talaga. 'Yung tipong walang kayo pero ang sakit.

Palihim akong tumingin kay Thunder at mapaklang ngumiti.

Thunder, Mahal na mahal pa rin kita kahit na ang sakit sakit na. Kahit naman imposible. Umaasa pa rin ako na sana pwede. Pwedeng maging tayo. Pwede kang maging akin. Pero sino nga ba ako diba? Wala akong kapangyarihan para alisin ang pagmamahal mo sa kaibigan ko at ipalit ang akin. Siguro nga hanggang dito na lang ako. Hanggang sa palihim na lang kitang mamahalin.

~•~

PrincessDonalyn018