30 Days [COMPLETE]

COUNTDOWN

A/N: Hallo! Feel free to ask or correct my mistakes here on 30 days. I want to know your reactions, and if you like this chapter, just click the vote button, thank you!

REBECCA's POV

Noong bata pa ako, laging sinasabi sa akin ni mama na lagi daw akong magpapasalamat kay papa God dahil binigyan niya ako ng buhay...

At ngayong malaki na ako, naisip ko din, bakit niya tayo binigyan ng buhay kung babawiin niya lang din?

Im Rebecca De Guzman, Becca for short, I am suffering from leukemia and I only have 30 days in Earth before I die.

I only have one question in life...

Ano ang rason para mabuhay ako sa mundong ito?

---

Kinuha ko ang notebook sa tabi ko at pinunit ang mga nakasulat doong wala namang kwenta. At ngayong malinis na ulit ito ay nagsimula na ulit akong magsulat.

Gagawin ko itong diary...

At dito ko isusulat ang lahat ng mga importanteng mangyayari sa buhay ko, at sisimulan ko na ngayon...

Dear diary...

June 01, 2017

My name is Rebecca De Guzman, 21 years old, and I worked at Publishing Company, one of their beloved writer.

"B-becca, ano sa tingin mo? Panget ba ako ha? Masama ba ugali ko? Hindi ba ko sweet or kahit manlang boyfriend material? Ano bang kulang sa akin Becca para iwan niya 'ko?"

Napairap na lang ako sa mga tanong ng kababata/katrabaho kong si Ian.

"Isip" walang ganang sagot ko sa kaniya tsaka pinagpatuloy ang ginagawa.

"I-isip? B-bakit naman isip? May isip naman ako 'no!" biglang sigaw niya sa akin kaya hinarap ko siya.

Binigay ko sa kaniya yung nasa tabi kong tissue at kinuha naman niya yun sabay punas ng luha niya. Psh bading,

"Alam mo kung bakit isip? Kase kaya ka nga niya iniwan dahil hindi ka na niya mahal. Hindi mo ba naisip 'yon ha? Stupid." inis na sagot ko sa kaniya tsaka siya inirapan, tinigil ko na ang ginagawa ko dahil nawalan na ako ng gana.

Ikaw ba naman magkaroon ng kausap na tanga, hindi ka mawawalan ng gana?

"W-woi! Ang sakit mong magsalita Becca, akala ko ba kaibigan kita? Bakit ganiyan ka na magsalita sa akin ngayon?" inis na sigaw nito at mas lalo naman akong napairap.

Bading na nga, isip bata pa...

"Pumunta ka dito para lang tanungin kung bakit ka niya iniwan at ngayong sinagot ko na 'yong tanong mo, aawayin mo ako?"

I can't take this anymore!

"Dapat kino-comfort mo ko, ganoon kase ang kaibigan becca, hindi yung down ka na nga, lalo ka pang dinodown!" sigaw niya tsaka ako binato nung hawak niyang tissue.

"E 'di maghanap ka ng bago mong kaibigan na iko-comfort ka! Kasalanan ko bang hindi ako gano'n?!" inis kong sigaw tsaka tumayo at iniwan siya dun sa sofa, pumasok sa kwarto ko at padabog na sinara yung pinto.