Yazdığım En Uzun Şiir Sanaymış Meğer

Beşinci Mevsim Susku Ormanı

Porselen kesiği parmaklarım
gittiğin günün izlerini taşıyor
nasıl bir yoksunluksa düştüğüm
talan ettim, ateşe düştüm
yaktım bütün şehirleri...

Biliyorum...
yine beşinci mevsimde ruhum
susku ormanı sakinleri ve ben
burası susan fısıltı şehri...

Özleyeceğim
küçük bir kız çocuğu gibi dudak bükeceğim
ve yine sana gelmek isteyecek ayaklarım...

O zaman
hasret ağacına sesleneceğim
-al beni kucağına...

Kucaklayacak
gidecek bi adresi olmayan mektuplar yazıp
sustuklarımı dallarına asacağım...

Yazmaktan yorulup bitap düştüğümde
sevgi ve sadakat ağacına sesleneceğim
-sarılın birbirinize...

Sarılacaklar 
dallarınızdan olsun sevgi hamağım
onun kokusunu getiren rüzgarı da çağırın
sonu mutlulukla biten masallar anlatsın
asırlarca uyutsun beni...