Het was laat aan het worden op een warme zomeravond toen Rose in de verte een groot schip aan zag komen vanaf het strand. Het was gebruikelijk dat een schip nog op dit tijdstip de haven binnen kwam varen hier om eten in te slaan of gewoon om te overnachten. Rose was een meisje dat de dochter van de gouverneur was van Ethië is, dat is een groot land dat rond de evenaar ligt en best bekend stond op de wereld. Ze is 21 jaar oud en staat bekend als een nieuwsgierige, maar ook als een spontane meid die acties onderneemt zonder echt goed na te denken.
Het schip leek steeds dichterbij te komen en het wekte telkens meer nieuwsgierigheid op bij haar omdat het een schip was in grote dat Rose nog nooit had gezien. Ze wist überhaupt niet hoe een schip er van dichtbij uit zag omdat ze van haar vader nooit een stap er op mocht zetten. Dit was omdat ze dat beloofd had naar haar moeders dood en tot nu toe had ze er geen enkele problemen mee omdat ze haar vader kon begrijpen. Haar moeder was omgekomen tijdens een overval van piraten op een belangrijke reis van haar vader. Rose zelf was er niet bij omdat ze pas 3 jaar oud was en daarom ook verbleef bij haar oma tot ze terug zouden keren. Het was alleen moeilijk om te beseffen dat ze haar moeder nooit meer zou zien voor haar vader omdat Rose zonder moeder moest opgroeien.
Terwijl Rose met haar voeten door het water heen liep te spetteren keek ze hoe het schip aanvaarde. De zon ging langzamer hand onder toen het schip de haven had bereikt en toen ze zag hoe het de haven binnen vaarde, raakte ze nieuwsgierig naar wat voor een mensen het zouden zijn en waar ze vandaan zouden komen maar besloot ze voor de veiligheid haar afstand te behouden. De meeste mensen stonden nu al in de haven om te kunnen helpen met aanmeren, maar het was Roses' taak om uit de buurt te blijven tot de veiligheid zeker was.
De reden waarom het nog al onveilig zou kunnen zijn is omdat er steeds meer verhalen kwamen van schepen die in haven aanmeerden om vervolgens de steden te beroven. Zodra ze zeker was van de veiligheid kon ze gerust dichterbij komen, maar aangezien dat dat op dit moment niet zeker was, besloot ze maar om haar afstand te behouden.
Rose liet zich afleiden door de mooie zon die onderging en de lucht langzamerhand steeds donkerder werd en de sterren die steeds meer zichtbaar werden. Het was rustgevend aangezien ze wist dat er thuis heel veel dingen van haar verwacht werden. Eigenlijk was dit niet alleen thuis het geval, nee het was ook in de stad zelf het geval. Ze moest beleefd zijn tegen iedereen, voor iedereen klaar staan en elkaar helpen. Het was nog niet zo erg, maar ze was zelf heel erg avontuurlijk en wou er graag op uit trekken en dat kon gewoon niet altijd omdat ze verplichtingen had. Het was lastig als dochter van de gouverneur, maar het kon niet anders aangezien ze die keuzen niet zelf had kunnen maken.
Na een tijd hier in het donker te hebben gezeten werd het toch maar eens tijd om richting huis te vertrekken. Ze besloot om dit te doen om via de havens te gaan lopen om toch nog een blik op de boot te kunnen werpen. Met haar handen in haar jas liep ze verder. De schip trok haar aandacht terwijl ze liep waardoor ze er naar bleef staren tot dat ze niet anders kon dan weer naar voren te kijken en haar weg moest vervolgen naar haar huis. Eenmaal thuis stond haar vader haar al op te wachten. "Heb je enig idee hoe laat het is?" vroeg haar vader met zijn armen over elkaar heen. Rustig trok Rose haar jas uit en hing die op. "Nog geen twaalf uur pap, ik ben nu toch thuis en je wist waar ik was?" vroeg ze verbaasd. Haar vader schudde zijn hoofd en liet het erbij.
De kaars voor haar raam brandde vel en Rose was er maar een beetje uit aan het turen naar de schip die zichtbaar was. Haar vader sliep inmiddels al lang, maar op de een of andere manier kon Rose zelf maar niet in slaap komen. De schip bleef toch rond dobberen in haar gedachtes en nieuwsgierigheid wekte veel omhoog. Ze twijfelde of ze er niet heen moest gaan en gewoon het schip moest gaan bekijken en dit keer niet van enkel de buiten kant, maar gewoon helemaal. Ze twijfelde of ze niet stiekem op het schip moest stappen en gewoon even bekijken hoe een schip nou wel niet in elkaar zat, maar ze was er nog niet helemaal uit...
___________________________________________________________
Oke, mijn allereerste verhaal op wattpad met de instelling dat ik deze ook daadwerkelijk ga voltooid af ga ronden. Ik heb er volle vertrouwen in en ik hoop dat jullie het idee ook een beetje leuk gaan vinden. Ik heb dit verhaallijn helemaal zelf bedacht en het begon eerst in de vorm van ORPG's alleen heb ik toch besloten om er een compleet zelfgeschreven verhaal er van te maken. Ik hoor graag wat jullie er van denken en ook tips zijn altijd welkom!
Veel liefs,
Britt.
أنت تقرأ
How did you end up here?
التاريخيةRose Laurens is de dochter van een gouverneur die over de hele wereld bekend staat omdat hij ook het leger beleid van een land wie besluit op een avond op een schip te gaan kijken. Dit komt doordat Rose erg nieuwsgierig is en haar vader altijd heeft...
