How did you end up here?

Part two - Arden

Er was land in zicht en dat betekende dat het weer zou beginnen. Opnieuw en opnieuw voerde Arden en zijn bemanningsleden dezelfde actie uit tot dat ze weer terug zouden gaan naar de haven waar ze thuis hoorden. Arden woonde vroeger in de haven waar de piraten jaren geleden zich hadden thuis geplaatst maar ging op 13 jarige leeftijd mee met zijn vader om de eerste kneepjes van een piraat te leren. Nu 14 jaar later heeft hij naar zijn vaders dood zijn schip over genomen en zelfs technieken verbetert. Zijn vaders dood was een ongeluk door zijn eigen fout en Arden had gezworen nooit dezelfde fout te maken.

Hij had geen idee waar ze nou zouden aanmeren, maar overal viel wel wat te halen dus bang voor verlies was hij niet. Hij had toch al zijn ruim helemaal vol staan met goud, zilver en andere waardevolle spullen dus of hij nou dit stadje er bij zou nemen, het zou niet uitmaken. Winst had hij toch al. "Land in zicht!" Werd er door een van zijn bemanning leden luid geroepen waardoor iedereen op het dek hoorde dat ze snel zouden gaan aanmeren. Alles werd vanaf dat moment een kleine chaos, iedereen rende door elkaar heen om alles klaar te zetten om op tijd klaar te kunnen staan met touwen.

De zon ging precies onder toen ze eenmaal in de haven waren aangemeerd. Arden had aan de haven meester zijn valse papieren laten zien waardoor een naam genoteerd werd die niet van hun was maar waardoor iedereen dacht dat ze hier enkel waren op doorreis. Iets wat voor hun heel gunstig uit kwam omdat niemand hun zouden verdenken op een van de rondgaande verhalen over piraten. Hij moest eerlijk toegeven dat hij er ook niet echt uit zag als een piraat net als de bemanningsleden, maar dat was gewoon voorzorg omdat ze wisten dat als ze als piraten aan land zouden gaan ze al meteen argwanende mensen om hen heen had hangen.

Toen niemand anders meer in de buurt was haalde hij zijn mannen voor een paar seconden naar binnen waarna hij ze toe sprak. "Jullie weten hoe dit gaat, dus ik hoef het niet nogmaals te vertellen; zorg er voor dat niemand achter raakt en let op met hoeveel je drinkt. We kunnen het niet veroorloven dat er fouten worden gemaakt omdat iemand net een glaasje te veel op heeft." begon Arden met praten. ''Ga gerust jullie ding doen, maak een beetje plezier en zorg dat je op de afgesproken plek bent met jou groepje om de juiste tijd." voegde hij er aan toe. Hij had in elk groepje één persoon aangewezen die hij de leiding had gegeven en er voor moest zorgen dat alles volgens plan ging en de groep veilig terug zou keren en tot nu toe ging dat altijd volgens plan.

Nadat hij klaar was met toespreken ging iedereen uit elkaar en liepen de mannen allerlei verschillende kanten op. Ze zouden elkaar terug zien op het schip zodra er argwaan was ontstaan of zodra ze klaar waren, het zou er maar net aan liggen hoe de avond liep. Met zijn handen in zijn zakken vervolgde Arden zijn weg door de stad om te kijken wat de snelste route zou zijn wat de meeste leiders nu ook aan het doen waren terwijl de andere bemanningsleden zichzelf met dames uit de bordeels.

Na een korte wandeling en de perfecte route te hebben gevonden was het tijd om zijn groep in te gaan lichten van hoe of wat waarna hij zelf nog maar even de kroeg in dook om wat te drinken. Het voelde raar elke keer om aan land te zijn omdat hij zolang op zee was en hij voelde zich dan ook minder thuis op het land dan op de zee om eerlijk te zijn, maar hij moest dan ook maar wat doen om zichzelf te onderhouden en bezig te blijven. Ook hier liepen vrouwen rond waarvan de borsten bijna bloot leken te zijn, maar veel aandacht schonk hij daar niet aan, Arden moest bij de zaak blijven en kon zichzelf een pleziertje niet veroorloven.

De kroegen gingen dicht en mensen verlieten steeds meer de straten van de stad. Dit kwam heel erg goed uit aangezien ze steeds meer vrij spel kregen. Het plan was om te gaan plunderen in kroegen die gesloten waren, muntstukken te stelen, maar ook had je groepen die de bank gingen beroven van het geld en een groep die in ging breken bij mensen. Dit was heel spannend aangezien het allemaal tegelijk ging en de autoriteiten een keuze moesten maken op wat zij het belangrijkste vonden op dat moment om achter aan te gaan.

Arden verzamelde op de afgesproken plaats ergens in het schaduw nadat hij de wapens had gehaald van het schip, wachtend op zijn groep. De eerste kwam naar 5 minuten aangelopen en gaf een klein knikje en wachtte in stilte met hem af tot de rest er was. Dit was het moment. Arden en de andere spraken het plan goed door waarna ze allemaal in de zelfde omgeving meerdere gebouwen in gingen. Dit deden ze om zo snel mogelijk buit te kunnen maken. Per gebouw gingen ze met 2 of 3 man naar binnen, soms bij een grote gebouw gingen er meerdere omdat het dan te groot was om in hun eentje door te zoeken in de gegeven tijd die ze hadden.

Arden klungelt wat met het slot van de deur en liep vervolgens snel naar binnen en begon met laden en kasten open te trekken. Alles wat goud, zilver of waardevol leek verdween in een jutenzak die iemand open hield en klaar om te vertrekken. Het was een spannend klusje waarna ze zo snel mogelijk weer de ruimte verlieten.

Je zou denken dat alles goed ging, maar zodra ze buiten waren kwamen de eerste mensen al kijken wat er aan de hand was omdat de rommel-geluid al van ver af te horen was. Een gezucht verliet mijn lippen waarna ik besloot om iedereen terug te trekken en naar de boot te vertrekken. We probeerde zoveel mogelijk snellen binnendoor wegen te pakken met de groep waarna we aan boord klommen. De andere hadden schijnbaar ook al in de gaten wat er aan de hand was door het geluid waarna ze volgden. De juten zakken vlogen over boord en voor dat we het wisten kwamen er meer mensen met wapens aan gerend in de verte.

__________________________________

Eh, deel 2 dus ook maar posten. Ik heb veel te veel inspiratie voor dit verhaal oeps. Ik hoop dat jullie het concept tot nu toe erg leuk vind en ik heb besloten om wat af te wisselen tussen de pov's zodat jullie van allebei een beetje mee krijgen. Ik weet nog niet of ik dit elke keer om de beurt ga doen omdat ik misschien net wat meer ideeën heb dan voor de ander, maar ik ga mijn best blijven doen om gewoon door te blijven schrijven.

Tips en meningen over het verhaal waardeer ik heel erg!

Veel liefs,

Britt.