ontvoering // de buurtpolitie//

Deel 10

Pov. Brigitte

We waren nu al bijna een maand aan het zoeken naar Floor en Femke. En wat ook raar was dat Tineke al een week vermist was. Koen is echt over zijn toeren. Ik mis ze alle drie. We weten niet zeker of dat het dezelfde ontvoerders zijn, maar we hebben zo een vermoeden. Ik kwam aan bij het kantoor. En ging direct naar de vergaderzaal. Ik zag dat Tineke er weeral niet was. Ik ging naast Lotte gaan zitten. Zei zij ook niks. Wat konden we zeggen. Iedereen miste Floor, Femke en Tineke. Ik pakte men gsm. Het was 7:58 uur. Om 8 uur moesten we hier zijn. De chef kwam binnen. Hij vroeg weer hetzelfde: "Al iemand iets gehoord over Floor, Femke of Tineke?" Iedereen knikte nee. Hij was radeloos. Iedereen. Niemand wist waar ze waren. "Oké, allemaal op patrouille en Koen jij doet hier papierwerk." Zei hij. Koen miste Tineke zo hard hij baalde ervan. Iedereen vertrok behalve Koen. Ik zat met hem in. Ik ging met Eric in de auto. En we vertrokken. We zijden niks tegen mekaar. Het ging meestal toch over hetzelfde. Floor, Femke en Tineke was altijd het onderwerp van ons gesprek. De rest van de dag hadden we geen oproepen niet meer. En we hebben ook niks van de meisjes gehoord.

Pov. Femke

We zaten hier in de kamer. Ik had zoveel pijn. Ik haatte Joris zo erg en Floris nog meer. Hij moest van Floor af blijven. Waarom Floor en Tineke? Gelukkig heeft Floris nog niet te veel gedaan met Floor. Maar ik vrees dat dat niet meer lang gaat duren. Tineke was intussen meegepakt door Teun. Dacht ik. Ze riep zijn naam dus ja. Ze kende mekaar had ik het vermoeden. Ze werd meegepakt. Floris deed de deur achter Tineke dicht. Floor liep nog naar de deur. Maar dat was te laat. Ze kwam naar mij toe ik knuffelde haar en we begonnen alle bij te wenen. Teun was iets van plan met Tineke. Hopelijk vinden onze collega's ons rap terug.We zaten hier wel al een tijdje. Hoelang wist ik niet. Hopelijk waren ze naar ons op zoek. Floor ging uit men armen en vroeg "zouden de collega's naar ons op zoek zijn?" "Tuurlijk" zei ik zelfzeker. Hoop ik toch.

Pov. Floor

Ik zat in Femke haar armen. Ze was zo warm. Femke was zo een lieve meid. Ik dacht dat ik gevoelens voor haar begon te krijgen. Ik ging het haar maar niet zeggen. Wat als zei niet op meisjes valt. Ik heb ook nooit eerder op meisjes gevallen, maar nu. Ach het zal wel door de situatie zijn dacht ik maar. Ik genoot nog eventjes van het moment. Toen ging ik uit haar armen en ik vroeg "zouden de collega's naar ons op zoek zijn?" "Tuurlijk" antwoordde Femke zelfzeker. Het was stil. We wisten niets tegen mekaar te zeggen. Femke en ik hadden nog altijd onze politieuniformen aan. Ik had men gordel nog aan maar Femke niet meer. Plots dacht ik dat ik mijn gsm nog had. Ik ging naar men gordel en pakte hem uit men zakje. Ik stook hem in de lucht. Femke haar gezicht fleurde helemaal op. Ik was ook blij. Ik probeerde hem aan te zetten. Maar... hij was plat. Het symbooltje kwam er op dat hij leeg was. Femke keek weer treurig. Ik was ook triest. Had ik hem maar uit gezet dan had ik nog misschien batterij. Nu waren we echt hopeloos. Had ik dat maar niet eerder bedacht. Ik stond recht en schopte tegen de muur. "Waarom doe je dat?" Vroeg Femke. "Omdat ik boos op mezelf ben. Als ik daar eerder aan gedacht had dan konden we hier weg." Zei ik tegen haar. Femke probeerde recht te staan, maar ze zakte direct weer door haar benen. Ik ging terug bij haar gaan zitten. "Heb je je pijn gedaan?" Vroeg ik. Ze knikte van nee. Plotseling grolde men maag. Ik had al 2 weken of zo niks meer gegeten en Femke denk ik ook niet. "Ik heb ook honger." Zei Femke al lachend. Ik begon ook wat te lachen. Plots ging de deur open. In de deuropening stond oftewel Floris of Joris. Ze trokken op mekaar vond ik. Het was meestal te zien of hij naar mij kwam of naar Femke. Het was Floris hij kwam naar mij. Hij deed de deur achter zich toe en op slot. Zo dat wij niet konden ontsnappen. Ik had nog mijn gsm vast. Ik was zodanig kwaad op hem dat ik de gsm naar hem gooide. Recht op zen gezicht. "Auuuuuuuuw!" Riep hij luid. Hij was zo boos hij pakte me aan men haar en sleurde me mee naar een andere kamer. Hij deed de deur los pakte me mee. En hij deed met een klap de deur dicht en op slot. "Floor!" Hoorde ik nog. Maar dat was te laat. "Laat me los!" Riep ik luid tegen hem. Maar natuurlijk deed hij dat niet. Plotseling stopte hij bij een kamer en hij gooide me er in. Hij deed deur weer toe en deed hem op slot. Na een hele tijd daar gezeten te hebben. Kwam Floris binnen met een zweep. Nu was ik echt bang. Ik stelde me recht. Ik probeerde het niet te laten zien dat ik bang was. Maar dat lukte niet zo goed. Want hij zei: "ben je bang?" Ik knikte hevig van nee. Hij kwam dichter bij mij. Hij wou slaan met de zweep. Maar ik kon hem nog net ontweken. Toen werd hij nog kwader. Dar zag er niet goed uit voor mij.

SORRY DAT ER ZOVEEL TIJD TUSSEN ZIT. MAAR HOPELIJK VINDEN JULLIE HET NOG LEUK