Kapı Ardındakiler...

~Gizemli Adamlar ~

Tren istasyonunun çıkışına yaklaştıklarında Afet Yıldız'a dönüp :

Afet: Sahi sen o kadar sese nasıl uyanmadın ?

Yıldız yutkundu sert bakışları gittikçe yumuşayarak :

Yıldız : Aslında uyanmıştım...

Hilal: Yıldız ! dedi şaşkın bir biçimde.
Sen ne dediğinin farkında mısın? Az kalsın canımızdan oluyorduk ve sen diyorsun ki uyandım ama kalkmadım !!

Yıldız: Tamam kalkmadım haklısınız ama yani....

Afet: (Yıldız'ın sözünü bölerek) Lütfen kendini haklı çıkartmaya çalışma !!

Yıldız: Aaaa ama bir dinleyin artık beni kendiniz soruyorsunuz kendiniz cevaplıyorsun !!

Hilal : Hadi söyle bakalım dinliyoruz dedi küçümseyerek

Yıldız : Önce kalkmayı Düşündüm ama sonra kendimce bir plan yapıp ona uygun davranmak istedim.Eğer uyumuş numarası yapmasaydım belki de beni de sizin gibi yakalarlardı.

Hilal : Hıımm !! Biraz bekledikten sonra, haklı olabilirsin dedi

Afet: Hıııhhh !!

Yıldız : Ayrıca ben orada keyfimden yatmadım her dakika aklım sizde idi hatta bir ara sizi yakalanınca dayanamayıp yerinden fırlayacaktım neredeyse ...

Afet ile Hilal imalı bir biçimde bakıştılar...

Hilal : Afet sanırım Yıldız bir özürü hak etti.

Ve Hilal'in bu sözünden sonra üçü Bir Birilerine sımsıkı sarıldılar.
Onlar sarılırken yoldan geçen bir at arabası , yerli birikmiş olan su birikintisini kızların üzerine sıçrattı...

Kahverengi kaplı koltukların üstünde iki, ön tarafta ise bir adam vardı.
Fakat bu gizemli adamlar ya olayı fark etmediler ya da umursamamazlıktan geliyorlardı.

Afet: Pardon da ne yaptığınızın farkında mısınız dedi sinirlice .

Hilal: Afet biraz sakin ol !!

Afet : Ne demek sakin ol şu halimize bak ! Bir de saraya gidiyoruz !!

Adamlardan biri : Bize mi dediniz ??

Hilal : Arabanızı biraz dikkatli sürün lütfen malum yerlere ıslak !!

At Arabasını Kullanan Adam : Kusura kalmayın...Suyu görmemişim dedi utanarak.

Yıldız : Önemli değil her neyse hadi kızlar işimiz var dedi ve oradan ayrıldılar...

Saraya vardıklarında hemen Sultan'ın yanına alındılar. Kızlar sultanı görmeyeli tam 4 yıl olmuştu fakat Sultan Abdülhamid Han bıraktıkları gibi gücünü ve heybetini hiç kaybetmemişti

Sultan : Hoşgeldiniz kızlarım !!

Kızların heyecandan dilleri tutulmuş solukları kesilmişti.
( Ardından Sultan devam eder)

Sultan : Devletimiz için büyük fedakarlıklarda bulundunuz. Vatanımızdan yurdunuzdan memleketimizden ayrı kaldınız.Onca çileye katlandınız.Şimdi ise yaptığınız fedakarlıklarınızın karşılığını alma vakti geld.Artık sizde bu devletin sırdaşlarıdansınız... İşte şimdi gerçek birer hafiye oldunuz.
(Eliyle kızların konuşması için işaret eder...)

Hilal: Sultanım trenle gelirken suikaste uğradık.

Sultan : Kim !! Buna cüret eden ??
Öyle sinirlenmişti ki sultan.
Sesi tüm odada yankılandı