Strange reality (maybe?)

Is This.... The End?

- Ναι... Σχεδόν κάθε μέρα...
-Γ-Γιατί?
-Δεν ξέρεις πως είναι.... Δεν ξέρεις πως είναι να γνωρίζεις ότι.... ΟΤΙ ΘΑ ΠΕΘΆΝΕΙΣ!!
-...
-Ειναι... Είναι αξιολύπητο να σκέφτομαι έτσι, το ξέρω... Αλλά... Δεν μπορώ... Κάθε μέρα που περνάει πονάω ακόμα περισσότερο... Και δεν είναι σωματικός πόνος... Ειναι ψυχικός...
    ΠΟΝΑΕΙ!!!!

  Ενώ ο Hoseok ξεσπαγε με κλάματα και ουρλιαχτά, εγώ είχα μείνει παγωμένος από τα λόγια του... Πώς μπορεί να τα σκεφτόταν όλα αυτά και να μην το είχα καταλάβει μέχρι τώρα? Πόσο χαζός και εγωιστής παίζει να είμαι??!!

  Λιγα δευτερόλεπτα μετά βρήκα το κουράγιο και πήρα στην αγκαλιά μου τον hoseok για να τον ηρεμήσω...

  Τώρα έκλαιγε σαν μωρό στην αγκαλιά μου. Ευάλωτος... Εύθραυστος...

-Σε παρακαλώ... Θέλω να μου πεις κάτι...
-Τι είναι?
-Θέλω να μου υποσχεθείς οτι ό,τι και να γίνει... Δεν θα ξανά κάνεις τέτοιες σκέψεις... Σε παρακαλώ....
-Σ... Σου το υπόσχομαι....

  Αλλά ο τρόπος που το είπε... Δεν με έπεισε... Και φοβάμαι... Φοβάμαι πολύ....

  Μετά απο λίγο μας πήρε ο ύπνος στον καναπέ αγκαλιά... Γιατί έχω αυτό το κακό προαίσθημα?.... Γιατί.....

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

  Μόλις ξύπνησα απο έναν ήχο στην κουζίνα.... Τι κάνει πάλι ρε γαμώτο? Θα μου το γκρεμίσει στο τελος!

-ΤΙ ΈΡΙΞΕΣ ΠΆΛΙ!?
-ΤΙ.... ΤΙΠΟΤΑ! DON'T WORRY!
-Αυτά τα don't worry με τρομάζουν όταν τα λέει ο hoseok....

  Έτσι σηκώθηκα από τον καναπέ, πήγα στην κουζίνα και αντίκρισα μπροστά μου ένα gremlin που άφησε πίσω του ο τυφώνας hoseok -_-

-Don't worry ε? Εσύ θα τα καθαρίσεις μετά ομως!!
-χαχα... Well πρέπει να πάω κάπου τώρα γιατί έχω κάτι δουλειές... Οπότεεε.... Εσύ θα τα καθαρίσεις! Bye bye!

  Έτσι δεν πρόλαβα να πω τίποτα... Με φίλησε και έφυγε... Ερεε το κωλόπαιδο... Έτσι και το πιάσω στα χέρια μουυυ!!!

  Όμως... Παρότι τον είδα τώρα πολύ χαρούμενο... Έχω ένα πάρα πολύ κακό προαίσθημα...

  
                       - - - - - - - - - -

    Ήρθε επιτέλους το βραδάκι... Σήμερα δεν είχα όρεξη να κάνω πραγματικά τίποτα.... Ανησυχώ για τον hoseok... Ούτε ένα τηλέφωνο δεν με έχει πάρει από το πρωί... Αλλά... Σε λίγο θα ρθει... Για να μην μοθ έχει στείλει ακόμα μήνυμα για καληνύχτα... Τότε θα έρθει απο εδώ...

                     *20 λεπτά μετα*

    *DING DONG*

-ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ!(αναφώνησα και έτρεξα να ανοίξω την πόρτα)
-Γει-
-ΓΕΙΑΑΑΑ!!!
-Γεια... Τι έπαθες βρε? Κανείς λες και έχουμε να βρεθούμε κάνα αιώνα.
-Ναι αλλά εμένα έτσι μου φάνηκε!
-Χαζούλη!!

   Έτσι μιλήσαμε λίγο και πέσαμε στο κρεβάτι να κοιμηθούμε... Το μόνο που χρειαζόμουν σήμερα τελικά... Ήταν μια αγκαλιά απο τον hoseok... Με αυτές τις σκέψεις με πήρε ο ύπνος... Ήρεμα και γαλήνια.... Αλλά ακόμα έχω αυτό το κακό προαίσθημα....

-Ho... Hoseoooook!!
  Hoseok?!

   Ξύπνησα μέσα στο βράδυ και δεν βρήκα τον hoseok δίπλα μου.... Τι φάση?! Μην... Μην μου πεις?!
  Χωρίς δεύτερη σκέψη πήγα στην ταράτσα του κτιρίου... Και τότε αντίκρισα τον hoseok... Στην άκρη της ταράτσας... Έτοιμο να πέσει στο κενό...

  - HO-HOSEOOOOOOOK!!!
 

  - Yoongi?!

*KALISPERAAA!! TI KANETEEEETEEEE??? KALA? TO ELPIZO META APO AUTO POU MOLIS DIAVASATE XD... WELL... OPOS KATALAVATE... AUTI I ISTORIA THA TELIOSEI PARA POLU SUDOMA... AUTA OMOS THA TA POUME OTAN TELIOSEI.... SOOOO..... ELPIZO NA SAS ARESEEEE!! SOO UNTIL NEXT TIME.... TSAYIAAAA!! 😍😘*