Finding the enemy's love.

Το μυστικό

"Εγω λεω καλυτερα να κοιμηθεις.Απο αυριο αρχιζεις δουλεια."της ειπε.
"Ενταξει μην ανησυχεις για μενα."
"Οτι προβλημα κι αν εχεις να ερθεις να μου το πεις αμεσως."
"Ενταξει".
Εκεινος γυρισε να φυγει.Τον σταματησε λέγοντάς του:
"Ντρακο.....Σε Ευχαριστώ πολυ για ολα."
Εκεινος γύρισε,της χαμογελασε και εφυγε.
Εκεινη κατευθύνθηκε στο δωματιο της.Φορεσε τις μπιντζαμες της και κοιμηθηκε.
Το επομενο πρωι την ξυπνησε το κινητο της.Παλι την επαιρνε ο Ρον.Παλι δεν απαντησε.Χτυπησε η πορτα.Ηταν ο μικρος.
"Ερμιονη μπορω να μπω ο Σκορπιους ειμαι."
"Ναι αγορι μου μπες."
"Συγγνωμη για την ενοχληση αλλα ο μπαμπας μου ειπε να ερθω και να σου πω να κατεβεις κατω."
"Γιατι?"
"Δεν ξερω."
"Καλα αγαπη μου πες του οτι θα κατεβω σε λιγακι."
"Ενταξει."
Ο μικρος εφυγε απο το δωματιο.Ντυθηκε και κατέβηκε.
"Καλημερα."
"Καλημερα.Κοιμηθηκες καλα;"
"Ναι.Εσυ?"
"Όχι.Δεν εκλεισα ματι."
"Γιατι?"
"Δεν ειναι τιποτα.Απλως ειμαι νευριασμενος."
"Με την γυναικα σου?"
"Οχι.....δηλαδη ναι."
"Μα τι συμβαινει μεταξυ σας;"
"Σου ειπα δεν την θελω πια."
"Γιατι τι σου εκανε?Τοσο πολυ πια?Αλλα βεβαια υπαρχει αλλη στηεση ετσι?"
Εκείνος δεν μιλαει.Την κοιταζει σαν να νιωθει ένοχος.
"Την απατησες;"
"Οχι βεβαια.Ποτε."
"Αν την απατησες τοτε ειμαι με το μερος της.Και εμενα με απατησε ο αντρας που αγαπησα οσο τιποτα αλλο κι ξερω τωρα πια οτι δεν πρεπει να περιμενω τιποτα απο κανεναν."
"Σου ειπα οχι δεν θα την απατουσα ποτε.Απλως ηταν πολυ ζηλιαρα.Με παρακολουθουσε.Ειχαμε πολλους καυγαδες.Και της ζητησα διαζυγιο.Το πιο βασικό ομως ειναι οτι αγαπω αλλη."
"Ποια ειναι?"
"Δεν μπορω να σου πω ακομα.Οχι εδω."
"Γιατι μονο εσυ εγω και ο γιος σου ειμαστε σε αυτο το σπιτι."
"Ενταξει θα σου πω λοιπον αφου επιμενεις."
"Σ ακουω."
"Πριν τι εννοουσες οταν ελεγες οτι δεν μπορεις να περιμενεις τιποτα απο κανεναν τι εννοουσες;"
"Δικο μου θεμα."
"Απαντησε μου σε παρακαλω."
"Εννοουσα αυτο που καταλαβες.Δεν εμπιστευομαι πλεον κανεναν αντρα.Οταν αγαπας στο τελος πονας."
"Δηλαδη εγω μετα θα πονεσω?"
"Ισως.Γι αυτό δωσε μια ευκαιρία στην γυναικα σου."
"Εσυ γιατι δεν δινεις μια ευκαιρια στον Weasley?"
"Γιατι δεν το αξιζει.Και μη με συγκρινεις με εσενα.Εσυ εχεις κι ενα παιδι."
"Ουτε η Αστορια το αξιζει.Εγω ομως ζηταω μια ευκαιρια απο μια αλλη."
"Ποια ειναι επιτελους αυτη;"
"Εσυ εισαι."
Παγωσε.Δεν μιλουσε.Μονο τον κοιτουσε.
"Οριστε σου το ειπα.Τι εχεις να πεις τωρα?"
"Γι αυτο με εφερες εδω?"
"Οχι.Σε εφερα εδω για το παιδι μου."
Την πλησιασε.Την χαιδεψε στο μαγουλο.
"Γιατι εμενα?"
"Γιατι για μενα εσυ εισαι η κατάλληλη."
"Και θα χωρισεις με τη γυναικα σου για εμενα;"
"Ναι.Εσενα αγαπώ.Μονο εσενα."
Εκανε ενα βημα πισω.
"Οχι μην το κανεις αυτο.Δεν πρεπει.Ειμαι παντρεμενη και το ξερεις."
"Θα χωρισεις ομως οπως και εγω."
"Και τι με αυτο?"
"Δεν θελεις να ζησουμε μαζι;"
"Οχι.Οχι ετσι."
"Τι θες να πεις;"
"Οτι δεν μπορω να ειμαι μαζι σου."
"Γιατί δεν με αγαπας ετσι;Αυτο δεν ειναι;"
"Δεν ειναι αυτο.Ειναι οτι δεν εισαι μονος σου.Υπαρχουν οι γονεις,οι γονεις μου,το παιδι.Τι θα γινει αν το μάθουν? "
"Κι αν δε το μαθουν?"
"Εισαι σοβαρος?"
"Εγω απο εσενα ζηταω μια ευκαιρία. Τιποτα αλλο."
"Μην επιμενεις αλλο δεν μπορω."
"Όπως νομιζεις.Εμενα με συγχωρεις.Πρεπει να παω τον μικρο στο σχολειο."
Εφυγε νευριασμενος απο το σαλόνι.