06

143 5 3
                                    

Nagising nalang si Mingyu na wala na si Wonwoo at nakabalandra lang ang katawan nya ni hindi man lang sya kinumutan nito.

“Pero mabuti na yun kesa iwan nya na naman ako sa malamig semento ng wala manlang saplot” sabi ni Mingyu sa kanyang sarili

Lalabas na sana sya sa kwartong pinagdalhan sa kanya ni Wonwoo ngunit hindi natuloy dahil may narinig syang ingay.

Ungol— yan ang narinig nya at alam na alam nya kung sino ang mga yun at anong ginagawa nila

Napatakip nalang sya sa bibig at tahimik na umiyak.

Hindi nya na kaya

Pagod na pagod na sya

Pagod na pagod nang mag-intay na mahalin sya ni Wonwoo na kahit ilang taon na silang kasal ay di pa rin sya minahal nito.

Gusto na nyang sumuko.

Pero paano na ang anak nya?

Ayaw nyang may mangyaring masama sa sarili nyang anak.

Ng dahil sa kanya

Na kahit sukong-suko na sya

Ay may nagbibigay pa rin sa kanya ng lakas

At yun ay ang anak nya.

“Kaya baby wag mong iiwan si Mama ha, mahal na mahal kita tandaan mo yan kahit hindi ka mahal ng papa mo nandito pa rin ako ha. Ayaw mo nun? Ako na yung mama mo, ako pa yung papa mo. Baby I love you so much. Wag na wag kang susuko ha. Mama is always here. ” mahinang bulong ni Mingyu sa kanyang sarili habang kinakausap ang anak nya.

~♥~

Omo don't hate Wonuu

HURT ; meanie ff. Where stories live. Discover now