Çocukken,
Uzun seyahatlere çıktığımda ailemle
Pencere kenarı benimdi daima,
Asla ve asla kaptırmazdım kimseye.
Bi nedeni vardı elbette.
Sonra..
Perdeyi kapattırırlardı, güneş rahatsız ediyormuş.
Bunu bile bile,
Pencere kenarına otururdum ama ben ısrarla
Ardında güneş olduğunu bilirdim çünkü.
...
Yani demem o ki,
Perdenin ardındaki güneşi
Görmeye çalışan çocuktum ben,
Güneşinizi kaybetmeyin.
Gece değil, gün olun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KELİMELERİM GECENE EŞLİK ETSİN
PoetryKelimelere herkesten çok güvenen ve kelimelerin dansı ile sarhoş olan kıvırcıktan..
