I'm with the Ghost

Chapter 3

(Kennedy's POV)

Dalawang araw na ang nakalipas simula nung nasa rooftop kami para pigilin si Andrea.

She confess to me na gustong gusto niya ng magpakamatay dahil sa mga ginawa niya 2 years ago. But i convince her not to kill herself kase meron pa ako. As i promised. I will protect my Andrea, my sister.

"Yes! Sa wakas! First week sa school. Tapos na din. Haayy!makakagala na ako bukas" napatingin naman ako kay drew.

Palabas na kami ngayon ng room. Dineklara kasi ng mga guro na wala munang klase mamayang hapon kasi may meeting daw. Kaya masayang-masaya tong kasama ko.

"May oras ka pang gumala ngayon ahh" sabi ko naman sa kanya.

"Par! Pahinga muna ako. Para marami akong energy bukas" pagmamayabang niya.

"Ikaw! San punta mo?" Napatingin ako sa kanya.

"Tambay na muna ako jan sa gilid ng school sa park" sabi ko.

"Pasuyo naman ako drew oh. Ako kasi nagdrive sa cotche namen kaya ikaw nalang maghatid kay Andre" napangiti naman siya at nag-salute.

"Ay! Ay! Captain. Ako bahala kay Andrea" sabi niya sabay kindat.

"Oh pano par. Dito na ako. Kailangan ko pang sunduin si Andrea sa room niya" napangiti naman ako.

"Thank you" sabi ko. Nagkahiwalay na kami ng destinasyon ni drew at pumunta na ako sa parking lot para kunin yung sasakyan.

Park

Nag-stay muna ako sa isang bench para makapagbasa ng libro. Ayaw kong mag stay sa bahay dahil pupunta lang si dad sa room ko to discuss some of his business, I'm not interested in it kahit para sa future ko pa yun. Mas maganda dito. Kahit maraming bata at least hindi ako ginugulo. I want peace

"Ohh! Mahilig din pala tong mokong nato sa detective" kakasabi ko lang ng peace ah. Bat may nang istorbo saken.

Tinignan ko yung nagsalita. Dahil sa malapit pala ang mukha niya sa mukha ko muntikan ko na siyang mahalikan. Bigla akong napatingin sa kaniyang mata.

"Oh? Ikaw yung babae sa coffee shop. Yung nadapa" gulat na gulat siyang nakatitig saken. Napangiti nalang ako ng di oras

(Althea's POV)

Nakakapagtaka. Bakit nakikita ako ng lalaking yun? Or coincidence lang. Or baka naman hindi talaga ako ang tinitignan.

"Haayy! Bakit niya ba ako nakikita!" At sinipa ko yung upuan. Hindi naman ako nasaktan pero gumalaw ito.

"Problema mo jan?" Napatingin ako kay Bettina

"Eh diba nga isa akong multo? Bakit nakikita niya ako? May third eye ba siya? Eh ikaw lang naman yung may third eye na kilala ko eh. Tsaka marami na kayang multo ang nasa paligid ngayon bat ako lang ang tinitigan sa mata?"

Ah-huh! Tama po yung narinig niyo. Isa akong multo. Hindi ko alam kung bakit andito pa ako sa mundong ito, at hindi ko din alam kung may misyon ako o wala. Kase wala akong maalala. Lahat lahat nung buhay pa ako? Wala! Wala akong maalala. Nalaman ko lang na Althea ang pangalan ko dahil sa i.d na nakadikit sa suot ko ngayon. Ganito daw din uniform dati ni bettina nung nasa junior high siya.