kinabukasan ay ganon parin ang naging gawain namin, nag-handa ng pagkain, nag dilig ng halaman, at pagtapos non ay humilata nalang ako. Hindi narin muna ako pinag trabaho ni Nanay, dahil nag dahilan akong masama ang pakiramdam ko, pero ang totoo ay tinatamad lang talaga ako.
Masyado na akong na s-stress dito. Sa laki pa naman ng bahay nato! Jusko mahahagardo versosa ka talaga! Mas gusto ko pang mag-aral kaysa mag linis ng napaka laking kastilyo na mga katulong lang rin naman ang tumitira.
Nag pakawala ako ng buntong hininga sa hangin dahil narin sa iniisip. Kalaunan ay naisip ko rin mag lakad-lakad sa taas ng bahay. Wala rin naman rito ang mga Amo namin kaya okay lang naman 'SANA'.
Tinahak ko ang hag-danan papuntang ikatatlong palapag ng bahay ng may madaanan akong isang pintuan na parang kakaiba sa aking palagay. Hindi naman siya katakot-takot kaya lumapit ako rito para bukasan.
Nagulat ako rito dahil hindi rin naman nakalock. Humakbang pa ako ng ilan hanggang sa tuluyan na akong nakapasok rito. Namangha ako sa taglay nitong ganda.
Mga pang musikang kagamitan, may guitara, piano, at kung ano-ano pa. Siguro ay kumpleto sila rito at gusto kong subukan kahit isa man lang sakanila. Kaya hindi na ako nag a tubili pang lumapit sa piano.
Oo, hindi ako nakapag tapos, ngunit nung mga panahong nag-aaral palang ako ay may kaibigan kasi akong lalaki na mahilig sa musika. May piano sakanila at siya rin ang nag turo sa'akin kung pano ba ito gamitin.
Umupo ako sa harap ng piano kung saan merong maliit na upuan at sakto lang para ma'abot ito. Pinindot ko isa-isa ang mga ito na siyang ikinagaan ng loob ko. Hindi ko inakalang maka-kahawak uli ako ng ganito.
"When i'm looking to you'r eyes~
I'ts like watching the night sky~
Pinikit ko ang aki'ng mata habang nag papatugtug ng piano. Mas ramdam ko kasi ang tuno at lyriko nito.
"Or a beatiful sunrise~
Well, there's so much they hold~
And just like them old stars~
I see that you come so far~
To be right where you are~
How old is you'r soul~
Sa bawat pag kanta ko ay diko na pala alam na bumabagsak na ang aking luha na hindi ko alam kung anong dahilan, basta ako mismo ang kumakanta ay napapaiyak ako.
"Well, i won't give up on us~
Even if the skies get rough~
I'm giving you all my love~
I'm still looking up~
Napahinto ako sa pag kanta ng may marinig ako na kalabog na nag mumula sa pintuan, si Mama kaya ito.
"OPEN THIS GOD DANM DOOR!" ay huta! Si sir Calix! Aish. Kakaputangina naman neto. Sarap untog sa pader! O mas maganda sa dib-dib ko nalang, kaso wala ako nun eh. Hehehe!
"Sandali lang po!." Nag madali akong tumayo upang buksan ang pintuan. Tatlong katok pa ang pinakawalan niya, bago mo ito nabuksan.
"Bakit po ba kayo galit na galit?." Tanong ko rito.
"What do you wan't me to do here! Huh? I'm just walking here around then i heard a piano sound! Tapos may maririnig pakong 'PANGIT MONG BOSES'." mabilis pa sa alas kwatro ng sinuntok ko siya.
"Ouch!" Yan nalamang ang narinig ko bago ako umalis sa harap niya. Paniguradong iniinda na niya ngayon ang sakit.
Anong akala niya sakin ah! Panget ang boses? Lahat ng kaibigan ko ay pinupuri eto, pati narin si Mama, siya pa nga lang ang nag sabi ng ganon saakin. Bigla ko tuloy na-aalala yung ginawa ko. Hindi ko naman sinadya eh! Uminit lang talaga ako nang sabihin niya yon saakin.
Tatakbo na sana ako pababa ng hagdan ng makaramdam ako ng pag-hila at lakas ng pag tama sa pader.
Si Calix, makikita mo sakaniyang mga mata ang galit at panginginig, tinignan ko naman ang namumula niyang pisngi kung saan ko siya tinamaan ng pag suntok ko kanina. Omg, malala nga ito.
"HOW DARE YOU TO SLAP ME!" galit nitong sabi. Excuse me! Hindi ko naman siya sinampal eh! Sinuntok ko kaya siya. Aish!
"H-hindi ko sinasadya, naini-."
"HINDI SINASADYA? WTF! IKAW PALANG NAKA GAWA SA-AKIN NITO. THEN NOW! SASABIHIN MONG HINDI MO SINADYA?."sigaw nito sakin, lumapit pa kasi ang muka nito sa muka ko kaya ramdam ko at amoy ko ang mabango niyang hininga.
Hindi ko naman talaga sinadya eh! Kasi maman to eh, naiiyak na tuloy ako. Ramdam ko na ang init sa aking mata, at feeling ko ay may lalabas na luha.
"Dapat lang sayo yan! Salbahe mo kasi." Sabi ko rito pero kalmado pako.
"WHAT DID YOU SAY!" Sigaw nito na agad na ikinatakot ko. Lumakas pa ang tibok ng puso ko ng makita kong itinaas niya saakin ang kamay niya at akmang sasampalin ako.
Okay, eto na nga ang katapusan ko. Pumikit nalang ako at nag aabang sa sampal na dadamhin ko.
"Stop it, Calix." Agad akong napadilat ng makita ko si Ma'am Meridet na naka tayo malapit samin, tinignan ko rin ang kamay ni Calix na nakataas at nasa hangin pa. Hindi niya tinuloy kasi naudlot.
"You're showing you'r monster side to Miss, Ligaya... if your father know about this, hmmm." Tumingin pa siya sa taas na animoy nagisip.
"Is he gonna be happy when he know's what are you doing right now?" Tuloy nito.
Nabigla naman ako ng bitawan ako ni sir Calix na ramdam mong may dabog. Tinignan niya si Ma'am Meridet bago tumingin sa-akin.
"Where not done yet, i'll make your life like as hell." Sambit nito bago ako tinalikuran at umalis. Hinabol ko ang aking hininga na parang hingal na hingal.
Aish! Grabe naman yung lalaki naiyon. Kulang nalang ay i untog untog ako sa pader.
"Miss, Ligaya. Are you okay?"
"Y-yes, Ma'am." Sagot ko rito.
"Follow me, i have to discuss something to you." Pag kasabi non ni Ma'am ay agad na siyang nag lakad at sinundan ko naman siya.
Tinahak namin ang isang kwarto na pinuntahan narin namin ni Mama, pag kakaalam ko ay nadaan namin to kaso hindi niya sinabi kung ano to.
"Only, special, private and family member can enter this room, Young Lady, your the first girl who enter's this room. Keep it secret." Kumindat pa siya sakin at agad naman akong tumayo.
Binuksan niya ang pinto at pumasok sa loob, sumunod narin ako sakaniya papasok at-
OMG!
End of Chapter.
YOU ARE READING
Remember Me, Ligaya (On Going)
General FictionSi Ligaya ay isang dalagita na pangarap makapunta sa maynila. Ano kaya ang buhay na mararansan nito roon. Paano pag dumating sa buhay niya ang nag iisang dragon sa mansyon, si Calix. Halinat tunghayan ang kanilang kwento. Date Started; Date End;
