My Brother-in-law is Nasty (Nasty Series #2)

제 4 장

사

Annoyed.

But I am very alarmed.

You're my priority! Leche! Erase! Erase! Nababaliw ka na yata, Winona? Napakasentimental mo naman yata! Bakit ba ang lalim ng ibig sabihin no'n? Of course, you are a priority, kapatid ka ng asawa. Siya ang naghahatid sa 'yo. Alangan namang ibang tao ang priyoridad. Baliw ka na! Maghunus-dili ka! Please lang! Your brain is probably damaged with all the drama you are watching.

Erase! Erase! Ha! Gusto kong matawa. It was just a freaking text message but it blown my soul away. I am really... am sentimental.

Pagkauwi namin ni kuya Marckus ay diretso ako sa kwarto ko, soaking wet because of the rain and running. Naghahalo na yata ang ulan at pawis ko. Hindi ko hinintay si kuya na pumasok sa campus kaya tinakbo kong muli ang distansya ng building papunta sa gate. I bet there's a CCTV and the security will be laughing at my misfortune when they get back and monitor it. Imagining that scenario making want to bury myself to the ground. Kumukulo ang dugo ko! Nakakahiya! I hate having these undeniable thoughts. This is because of that two bitches!

Naghintay ako sa waiting shed kanina habang iniignora ang mga tawag at messages ni Rafaela. Blanca also tries to call but she had no chance on me. Hindi ko mapapatawad ang ginawa nila. They're two people, my friends, I don't think they have forgotten to text me. Or even if it's true, how dare them forgets me? They're unbelievable. Ang hirap kumalma! Nagpupuyos ako sa inis. I can feel the discomfort. Is it because of my misfortune? Or the rain? Or what?

Katangahan ko man din ay hindi ko mapigilan ang pagkainis. Kahit ang jacket na binalot sa akin ni kuya ay hindi man lang nagpakalma sa akin. Kumukulo ang dugo ko na para bang walang makakatunaw sa galit ko. May sinasabi si kuya habang nagmamaneho pero hindi ako nakikinig. Ang hirap intindihin kapag umaapoy ka sa galit. Ang hirap kumalma kapag hindi mo gustong kumalma. Good thing hindi kami na trap sa baha. Maraming tanong si kuya sa akin pero pinili ko nalang ang manahimik. I don't really like to talk when I'm cranky. It makes me feel sick and more angry. Nangmaneho na lang siya nang hindi nagsasalita kalaunan. Alam na niya na hindi ako makakausap ng matino. Not for now.

I can't read any reasoning. I can't get hold of any explanation. I'm pissed, so mad to forget.

WhatsApp (Group Chat):
Rafaela:

Win?

Rafaela:

Nandito na kami sa school.

Blanca:

Nakalimutan ko talaga, Win. Sorry :(

Rafaela:

Did you leave? Are you that mad?

Rafaela:

Ano? Aalis na ba kami? 😔😔😔

I am ignoring the chat room. To hell with you, bitches! I am very hurt and mad.

Blanca:

Hoy Winona! Parang ito lang, galit ka na?

I rolled my eyes in irritation. Tinapon ko ang dalang bag, kinuha ang tuwalya, lumabas muli at tumungo sa banyo. Everything is happening so fast and consequently. Hinuhubad ko ang suot kong jacket. At tinignan ang sarili sa salamin. Namumula ang aking pisngi. Mainit ito at ramdam ko na parang aapuyin ako. Magkakalagnat pa yata ako. Ha! You're weak, Win. Talo ka pa rin! Ulan lang 'to, huwag kang magkasakit!

Oh no, you're not sick. Halos lamunin ko ang mga vitamins ko araw-araw para magkasakit. Then why? I want to be sarcastic! I want to be grumpy and no one can mend it.