Het staat er met blokletters: JE BENT EEN RESPECTLOZE TRUT WEET JE DAT?! IK WIST DAT JE OP KAI WAS, WAAROM FIETS JE ANDERS MET HEM SAMEN EN NIET MET MIJ? Zuchtend leg ik mijn telefoon weg. Wat heb ik nu weer fout gedaan? Denk ik in mezelf. Een stem in mijn hoofd geeft antwoord: 'je moet je niet afvragen wat je fout hebt gedaan, JIJ bent namelijk de fout'.
Ik loop de trap op, naar de spiegel op de kamer van mijn ouders, ik kijk naar mezelf. Klopt dat? Ben ik echt een fout? In de spiegel zie ik een meisje, 12 jaar blond haar, blauwe ogen. Mijn ogen glijden naar beneden, naar mijn buik. Is hij dikker geworden? Ik draai me half om zodat ik mijn buik van de zijkant kan zien. Ja hij is dikker, ik weet het zeker. Misschien moet ik iets minder eten. Dat zal vast helpen. In mijn hoofd maak ik een plan zodat ik morgen het ontbijt en de lunch kan overslaan. Dan vallen mijn ogen op een streep op mijn arm. Als ik beter kijk zie ik dat het een snee is. Er zit een korstje op. Hij is 2 dagen oud, ik had mezelf gesneden. Ik moest mijn gevoelens kwijt. Maar ik wist niet met wie ik mijn gevoelens moest delen. Dus dan maar op deze manier. Op school had ik gezegd dat het door een tak kwam, dat ik in een bramenstruik was gevallen. Ookal was dat niet geloofwaardig, niemand vroeg erop door. Op school zijn ze namelijk bang voor de waarheid. Als ze je vragen hoe het gaat willen ze niet horen dat het NIET goed gaat. Ik vraag me af waarom ze het dan vragen. Maar ja, dan roept mijn moeder, het eten is klaar. Snel trek ik mijn mouw over de snee heen. Mijn moeder zal het verhaal van die tak namelijk niet geloven.
YOU ARE READING
Stiekem leven is moeilijk
Non-FictionDit verhaal gaat over Alyssa, een meisje met veel geheimen. Ze stopt ze diep weg, elke dag weer. Niemand weet dat ze ze heeft. Ze denkt dat ze nooit iemand zal vinden die haar leuk vindt. Tot ze op een dag een jongen tegen komt die meteen haar aanda...
