Verlegen ben je voor je hele leven..

Het besef..

--------------DROOM--------------

Ik loop door de stad, alleen, zoals gewoonlijk. Ik ben moe na zo'n lange dag shoppen, wat moest van m'n moeder, omdat ik "altijd het zelfde draag". Blehhhh.. wat maakt het uit wat ik draag? Mensen maken toch wel nare opmerkingen, het maakt echt niet uit of ik dan toevallig een modern shirt aan heb of niet. Maarja.. het is gebeurd, en ik heb eigenlijk best wel wat leuks gescoord:) Ik loop verder met een big smile op mijn gezicht, en dan zie ik een koppel klef doen. Ik denk bij mezelf "Oh my goddd, get a roomm", maar ik laat het mijn dag niet verpesten, dus loop ik gewoon ongemakkelijk door. En dan zie ik het. Het spijkerjasje. Het is niet zomaar een spijkerjasje, maar dit is HENRY'S spijkerjasje. Omg heeft Henry een vriendin?! Maar dan denk ik "ach ja.. uhh.. het zou zijn zus kunnen zijn.." Maar dan zoenen ze. Ik word verdrietig, en krijg een brok in m'n keel. Dan draait Henry om "Heey Julie wat doe jij nou hier?! Schat dit is Julie, dat meisje uit mijn klas waar ik je over had verteld." Ik kan dit niet aan, de tranen stromen inmiddels over mijn wangen, dus zonder iets te zeggen ren ik huilend weg.

-----------DROOM----------------

Ik wordt wakker, en kijk op mijn wekker. 03:30. Ah fijn, dan kan ik nog lekker doorslapen, maar dan besef ik dat ik me heel raar voel. Ik voel me slecht, slechter dan ooit. Ik denk na " wat kan er zijn waardoor ik me nu zo slecht voel?" Heb ik misschien over iets naars gedroomd? Ik blijf een paar minuutjes nadenken over wat ik heb gedroomd. En dan weet ik het weer, ik herinner me de hele droom, van begin tot einde, en ik barst in tranen uit. Als ik uitgehuild ben vraag ik me af "wat gebeurt er toch met me?" Dan hoor ik voetstappen, ik hoor dat het mijn moeder is. Mijn deur kraakt, en dan staat mijn moeder in de deurloop. "Hey schat, ik maakte me een beetje zorgen, want ik hoorde je huilen in je slaap". Ik schrik. Heb ik nou ook al een potje zitten janken in mijn slaap. Ik word moe van al dit gedoe, dus ik zeg tegen mijn moeder dat er niks aan de hand is, en ze rustig naar bed kan gaan. Ze vind het best, en de deur kraakt weer en dan valt hij met een klap dicht. "Sorry", hoor ik mijn moeder nog zachtjes zeggen. Het boeit me niet, ik ben te verwikkeld in mijn eigen gedachten, waarom zou ik het zo erg vinden als Henry een vriendin zou hebben? Ik bedoel het is een geweldige jongen, hij is heel aardig, behulpzaam, grappig, knap, en de manier waarop hij lacht... Shit! Ik ben verliefd. Nee, nee, nee, ik ben NIET verliefd op Henry. Het is laat, ik zal vast wel gewoon waangedachtes hebben, dus met die gedachte in mijn hoofd val ik weer in een diepe slaap...

(Iknow, heel kort deel, maar ik beloof dat er zsm een laaaaaaaaaaannnnnnnnnggggggggg deel aan komt..<3)