Letters Received | 남진

▪6▪

Seokjin.

Έχουν περάσει εδώ και δυο εβδομάδες από τοτε που "είδα" την ταινία μαζί με τον Namjoon. Η σχέση μεταξύ μας έχει προχωρήσει, νομίζω, λίγο παραπάνω από φιλική.

Δεν ξερω. Απλώς συμπεριφέρεται λίγο παράξενα τώρα λίγο τελευταία γύρω μου.

Βασικά και εγώ το ίδιο νομίζω ότι κάνω. Νομίζω πως τα συναισθήματά μου προς αυτόν δεν ειναι πια φιλικα. Αλλά κάτι παραπάνω.

Όταν βρίσκομαι κοντά του νιώθω την καρδιά μου να φτερουγίζει, τα μαγουλα μου να κοκκινιζουν, η κοιλιά μου να δένεται κόμπος.

Ναι... νομίζω πως κάτι τέτοιο συμβαίνει αλλά δεν είμαι σίγουρος ακόμη.

Απόψε κάλεσα τον Namjoon να έρθει σπίτι μου να δειπνησουμε. Εχουν συναντηθει καμποσες φορές ο Jimin με τον Namjoon για να κανουν παρέα. Έχουν γίνει, μπορώ να πω, πολύ καλοί φίλοι.

"Seokjin! Ήρθε ο Namjoon!" με φώναξε ο Jimin.

"Ερχομαι."

Έτρεξα προς την είσοδο για να τον καλωσορίσω.

"Γεια Namjoon."

"Γεια Seokjin. Αυτά είναι για εσένα."

Μου έδωσε μια ανθοδέσμη και ένα κουτί με σοκολατάκια.

"Ω! Σ-Σε ευχαριστώ πολύ. Πέρασε μέσα."

"Ευχαριστώ."

"Jimin, κανε λίγο παρέα τον Namjoon μέχρι να ετοιμάσω το τραπέζι."

"Δεν θέλεις βοηθεια;" με ρώτησε ο Jimin.

"Όχι. Μια χαρά θα ειμαι. Πήγαινε τώρα."

"Οκ. Εγώ πάντως προσφέρθηκα." ανασηκωσε τους ώμους του και έφυγε.

Namjoon.

Έκατσα στο σαλόνι και είχα παρέα τον Jimin.

"Πώς πάει το πανεπιστήμιο Jimin;" τον ρώτησα.

"Δεν βαριέσαι, μια χαρά. Λίγο βαρετά βέβαια."

"Δηλαδή δεν τα πας και τόσο καλά;"

"Ε. Έτσι και έτσι."

"Χμ καλά."

"Namjoon... να ρωτήσω κάτι;"

"Βεβαιως."

"Πόσο καιρό ξέρεις τον αδερφό μου;"

"Έδω και ενάμιση μήνα σχεδόν. Μπορεί και παραπάνω. Γιατί ρωτας;"

"Τίποτα έτσι."

"Καλά."

Επικράτησε ησυχία.