Pamiętnik

Porażki

     W swojej karierze sportowca miałam kilka przerw, chwil zwątpienia w to, co robię. Mój trener lubi mi o tym przypominać, że gdybym trenowała cały czas, byłabym w stanie zrobić o wiele więcej. Ja jednak wiem, że te przerwy były mi bardzo potrzebne, bo dzięki nim uświadomiłam sobie, jak bardzo potrzebne mi są treningi, i że już więcej nie odpuszczę sobie z tym co robię. 

   Ostatnio byłam na olimpiadzie, na której miałam walczyć o podium. Wystarczyło, żebym dobrze wystartowała i zrobiła swoje, a miałabym brąz, darmowy internat pozwalający mi chodzić do szkoły i treningi na miejscu, oraz stypendium. Niestety, moja forma nie pozwoliła mi na zdobycie tego medalu. Początkowo czułam utratę oraz pustkę. Dużo myślałam. Negatywne myśli nie chciały opuścić mojej głowy. Byłam zła na samą siebie, jednak uświadomiłam sobie że ta porażka była mi bardzo potrzebna. Nigdy nie byłam tak zmobilizowana jak teraz. Wiem, że w przyszłym roku, na następnej olimpiadzie, na pewno stanę na podium, lecz teraz mam zamiar walczyć co najmniej o srebro.  

     To nie sukcesy nas najbardziej kształtują, a nasze porażki. Może i brzmi to absurdalnie, lecz niepowodzenie daje nam niesamowitą motywację, abyśmy następnym razem ponieśli sukces.

Załączam również moje zdjęcie z zawodów ;)