Sorti (Gay)

Anne

9 NİSAN 2018

Annemi çok seviyorum. Onu mutlu edebilmeyi isterdim. O da beni seviyor, biliyorum. Ama sevgi, mutlu etmeye yetmiyor. Öyle olsa şimdi gülüyor olurdu. Öyle olsa babam ona vurmazdı.

Bugün geldi. Anneannem benim yanımdaydı. Annem işe başlamak zorunda olduğu için evde değildi. İçeri girip anneanneme bağırdı. Ben de ona kızdım. Sonra bana vurmaya başladı. Babam artık beni sevmiyor. Ben de onu sevmeyeceğim. Canımızı çok yakıyor.

Anneannem beni korumaya çalıştı ama bana dokunmasını istemedim. Dayanamıyorum... Serdar dışında kimse bana dokunsun istemiyorum.

(Doğal seçimizm...)

Babam çok bağırdı. "Kendini kullandırdın seni aptal! Deney faresinden öte değilsin." Deyip bir kağıt fırlattı bana. Ne demek istediğini bir türlü anlamadım. Kimse bana fare diyemez! Ben insanım! Kulaklarımı kapadım, sesini duymak istemiyorum artık.

Anneannem annemi aramış o sırada. Babam tüm eşyalarını toplarken geldi. Kavga ettiler. Annem "Ona bir daha dokunursan seni mahvederim." dedi. Annem güçlü bir kadın, babama evin anahtarını fırlattı ve onun kafasına değdi. Bu çok komikti. Ama daha sonra babam kötü sözler söyleyip annemin kolunu incitti. Ben de ona vurmak istedim ama bana yine tokat attı. Artık vurduğu yerler acımıyor, sadece ondan daha çok korkuyorum o kadar.

Annem bağırınca evden çıktı. Çıkarken de "İbne oğlunla ne haliniz varsa görün." dedi. Sürekli hiç bilmediğim kelimeler kullandı bugün. Eskiden olsa anlayabileceğim şekilde konuşurdu. Ama artık babam olmadığı için o da herkes gibi anlamsızlaştı.

(Sıfırızm...)

Eskiden mutlu bir aileydik. Hep benim yüzümden üzgünüz artık. Ne yaptığımı bir türlü anlayamıyorum. Serdar'ı seviyor olmam neden bu kadar kötü ki? Bana zarar vermedi, ben de ona vermedim. Yanlış olan nedir anlamıyorum. Erkekler kadınlarla evlenir, biliyorum bunu. Fakat biz evlenmek zorunda değiliz. Annem ve babam da evliydi fakat mutlu olamadılar. Ben sadece sevdiğim kişiyle mutlu olmak istiyorum. Bu suç mu? Yasak mı?

Anneannem bile artık eskisi gibi konuşmuyor benimle. Eskiden "minnoşum" der saçıma dokunurdu. Ama bugün kahvaltıda bile yüzüme bakmadı. Anneme fısıldarken duydum. "Onu bir bakımevine vermelisin, tek başına yapman imkansız." dedi.

Annemin ses tonundan anlıyorum. Çok öfkelendi. Beni bırakmaz, babam gibi değil o. Annemin bu kadar üzüleceğini bilseydim Serdar'ı sevmezdim. Fakat nefes almak gibi bu, bilerek yapmadım.

(Spontanizm...)

Onunla konuşmak istiyorum. Bana ne yapmam gerektiğini söylemeli. Annem çok üzgün olduğu için ondan telefonunu isteyemedim. Anneannem de kötü kötü bakıyor bana, bu yüzden odamdan çıkmak istemiyorum. O gidince Serdar'ı arayacağım. Doğru olanın ne olduğunu bana söyler.

Özledim. Ona sarılıp mutlu olduğum anları hatırlamak istiyorum. O yokken çok zor. Acaba o da beni özledi mi? Belki de gelmek istiyor ama babamdan korkuyordur. Keşke çok güçlü olsam ve hem annemi hem de Serdar'ı babamdan koruyabilseydim. Ben ise sadece korkuyorum.

Annemle birlikte uyuyacağız bu gece. Onu çok seviyorum. Keşke bambaşka bir çocuk olsaydım ve onu hep mutlu edebilseydim. Böyle olduğum için kendimden nefret ediyorum.